Τελευταία σελίδα αριστερά

Έχω ένα τρομερό πονοκέφαλο και πολλά ερωτηματικά. Τι έπρεπε δηλαδή να κάνει, ο Θωμάς, μπροστά στο ανεξήγητο, να ζήσει με τις αμφιβολίες; Ευτυχώς που η διαχρονικότητα των κειμένων αυτής εδώ της στήλης, μου επιτρέπει να είμαι συνεπής στο καθημερινή επαφή με τους αναγνώστες και αν κάποιοι παλαιότεροι το έχουν διαβάσει, υποθέτω πως θα νοιώσουν ικανοποίηση, που θα το μοιραστούν με αυτούς που ήρθαν καθυστερημένα στην παρέα. Κυριακή του άπιστου Θωμά αύριο και ευκαιρία να ξανασπείρουμε ερωτηματικά, ενισχύοντας την αμφιβολία και την αμφισβήτηση, προξενώντας όσο γίνεται περισσότερα τραύματα στα καταραμένα δόγματα που κυριαρχούν. Από τα κατακριτέα πρόσωπα της θρησκείας μας ο Θωμάς γιατί ζήτησε να δει, για του λόγου το αληθές. Είχε όμως την ατυχία να πέσει πάνω στο Χριστιανικό δόγμα και στο «πίστευε και μη ερεύνα». Δυστυχώς τα δόγματα στις μέρες ζουν και βασιλεύουν και οι άπιστοι Θωμάδες βιώνουν την απόλυτη μοναξιά της μειοψηφίας. «Τάγματα ξυπόλυτα μέσα σε σκοτάδια προχωρούν απόλυτα» πο...

Τα νέα μέτρα από Δευτέρα, δήλωσε η κυβέρνηση. Πέρασε το Πάσχα, να περάσει και η Πρωτομαγιά. Και να περάσει, λουλουδάτη, όπως η εξουσία επιθυμεί. Να περάσει κίτρινη από τους Μάηδες και τις πυγολαμπίδες. Να περάσει στην ανθοκομική έκθεση της Κηφισιάς και όχι στο πεδίο του Άρεως, να περάσει στους ανθισμένους αγρούς, όχι στις συγκεντρώσεις και στις πορείες. Δεν χρειάζεται να ανακοινωθούν τα νέα μέτρα. Τα ξέρουμε. Ξέρουμε τις προθέσεις τους. Αν κάτι παραλείψουν εναντίον μας, πολύ σύντομα θα το περιλάβουν στη νέα δέσμη. Τα νέα μέτρα είναι ήδη παλιά. Είναι άχαρο να τα σχολιάζουμε. Είναι άχαρο να παρακολουθούμε σε συνέχειες τις πολλαπλές διαψεύσεις με τον εαυτό τους. Αντίθετα παλαιά κείμενα από το «αγέρι στα γραφτά μας», έρχονται για να μας επιβεβαιώσουν. Έρχονται για να μας πουν: «είναι μοιραίο σ’ αυτήν την πατρίδα να μην θριαμβεύουν οι πρωτομαγιές… «Οι Πρωτομαγιές αυτής της πατρίδας δεν κατόρθωσαν ποτέ να πείσουν για τις λουλουδιαστές προθέσεις τους. Οι εκρήξεις των χρωμά...

Για το πως πέρασα το Πάσχα δεν έχει και πολύ σημασία, για το πως περάσαμε, ο λόγος. «Κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει μόνος του», γράφει ο Νίκος Ξυδάκης. Και κανείς δεν μπορεί να εορτάσει μόνος του. Θα το θυμόμαστε και αυτό το Πάσχα, όχι από το πως το πέρασε ο καθένας, αλλά όπως και το προηγούμενο, υπό το βάρος της κρίσης και των νέων και νέων μέτρων, που κάθε τόσο εξαγγέλλει η κυβέρνηση. Θα το θυμόμαστε αυτό το Πάσχα, όπως κάθε γιορτή, που σκληρά γεγονότα φρόντισαν να την χαλάσουν. Θα το θυμόμαστε όμως γιατί αρχίσει να αχνοφαίνεται, η ανάγκη που κάνει αυτόν τον λαό να αντιδρά, πιασμένος απ’ το χέρι σε κάθε συμφορά . «Κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει μόνος του», ούτε και να χαρεί, ούτε και να πεθάνει. «Αίφνης, παρά τη σύγχυση και την απαισιοδοξία, όλο και περισσότεροι Έλληνες κατανοούν ότι από τη συμφορά δεν μπορείς να κρυφτείς ατομικά. Ακόμη κι αν γλιτώσεις μια περιουσία κι ένα εισόδημα, μια δουλειά, είναι δύσκολο να ζήσεις σε μια χώρα όπου οι περισσότεροι θα δυστυχούν… «...