Τελευταία σελίδα αριστερά

Ένα περσινό για να μπούμε στο κλίμα, που χρόνο με το χρόνο αλλάζει, αλλα και να θυμηθούμε ότι κάποτε υπήρχαν τέσσερεις εποχές. Δεν είναι μόνο ότι η Άνοιξη αργεί να φανεί. Είναι ότι μπήκαμε στον Απρίλη και αυτό που φαίνεται μοιάζει με Άνοιξη της Αγγλίας. Το λένε χρόνια, θα αλλάξει το κλίμα, διότι του έχουμε αλλάξει τον αδόξαστο. Θα αλλάξουν οι εποχές, διότι βρήκαμε μια κωλομηχανή κλείσαμε τα παράθυρα και κάναμε τον Χειμώνα Καλοκαίρι και ανάποδα. Μπερδέψαμε τις εποχές και τώρα ψάχνουμε να βρούμε που μετακόμισαν. Σε λίγο θα ψάχνουμε για προορισμούς να βρούμε τα χαμένα. …………………………………………………………………………………………. Και πώς να μην αλλάξουν οι εποχές, εδώ άλλαξαν οι άνθρωποι. «Ποιος μας χρειάζεται σ’ αυτόν τον κόσμο, ποιος θέλει δίπλα του, κοντά του, ανθρώπους με ίσκιο και δροσιά; Όλα είναι μιας χρήσεως, και τα αισθήματα. Πληκτρολογείς το ΡΙΝ και μια εικονική πραγματικότητα σε απαλλάσσει από τον κόπο του σχετίζεσαι. Γίναμε παλιοσειρές, άλλη εποχή μας ανέθρεψε αυτή μας φτύνει, μας διαψεύδει, μας...

«Μια κατοχή θα μας σώσει», έλεγαν οι παλαιότεροι, αντιδρώντας στην καταναλωτική μανία, που άρχισε να εκδηλώνεται τα πρώτα χρόνια της μεταπολεμικής Ελλάδος, που να έβλεπαν τι θα επακολουθούσε. Μια βαριά οικονομική κρίση, σαν αυτήν που περιμένουμε, ελπίζουμε που θα βάλει επιτέλους κάποιο φρένο στην σχιζοφρένια της κατανάλωσης, που απειλεί να τινάξει ολόκληρο τον πλανήτη στον αέρα. Παραφουσκώσαμε αέρα, τόσο, που το μπουμ ήταν αναπόφευκτο. Την εικονική πραγματικότητα, της τηλεόρασης φροντίσαμε να την μεταφέρουμε και στην ζωή μας. Διάβασα πρόσφατα όπου ένας παραγωγός, χρειάζεται 300 κιλά πορτοκάλια για ένα χυμό πορτοκάλι στην καφετερία, που στοιχίζει 4,5 ευρώ! Το ξεφτιλίσαμε, το μεσοδιάστημα από το πορτοκάλι στο ποτήρι, ο αέρας δηλαδή ο κοπανιστό, καθορίζει τη ζωή μας και εγγυάται την καταστροφή μας. Τώρα που τα κανόνια σκάνε και ο πόλεμος γενικεύεται, καιρός να αναδιπλωθούμε, να συμμαζευτούμε, να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, στις πραγματικές αξίες και τιμές. Απορεί κανείς γι’ αυτήν...