Τελευταία σελίδα αριστερά

Τώρα που πήρε την εργολαβία ο Καλλικράτης για να δούμε τι θα γίνει. Άκουσα χθες σε τηλεοπτική συνέντευξη τον πρόεδρο της ΤΕΔΚ του Νομού μας, να υποστηρίζει ότι οι συνενώσεις των δήμων μπορεί να οδηγήσουν σε καθεστώς προ «Καποδίστρια», με τις κοινότητες να ξαναβρίσκουν το ρόλο τους. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, αφού η νέα αρχιτεκτονική για την αυτοδιοίκηση στηρίζεται σε άλλα κέντρα. Οι κοινότητες μέσα σε μεγάλους Δήμους, είναι βέβαιο ότι θα αποκτήσουν οντότητα, θα αναπτύξουν πρωτοβουλίες που πηγάζουν μέσα από την ανάγκη που δημιουργεί η απόσταση, σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα είναι όπως παλιά. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το καινούργιο εγχείρημα, επί χάρτου για την ώρα, γεννάει προσδοκίες, άλλωστε στη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η αυτοδιοίκηση, σε συνθήκες, που φτάνουμε να πούμε, «δεν πάει παρακάτω», το καινούργιο μας δημιουργεί ελπίδες, αρκεί να μην αποδειχτούν φρούδες, όπως αυτές του «Καποδίστρια» Ο προβληματισμός μου βρίσκεται στην υλοποίηση και κυρίως στους ανθρώπο...

Σήμερα και αύριο, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων θα απουσιάζω από την στήλη. Επειδή αυτές τις μέρες θα μας απασχολήσει η Διοικητική Μεταρρύθμιση, το σχέδιο «Καλλικράτης», όπως το ονόμασαν, βρήκα ένα ενδιαφέρον άρθρο του Δημήτρη Σαραντάκου που δημοσιεύτηκε (19.1.2010) στο «Εμπρός» της Μυτιλήνης. Το σχέδιο της διοικητικής αναδιάρθρωσης της χώρας, που θα αντικαταστήσει και θα συμπληρώσει το «σχέδιο Καποδίστριας», αντί να ονομαστεί «Καποδίστριας Β΄» ή «Νέος Καποδίστριας», οπότε θα συνδεόταν νοητικά με το παλιό, ονομάστηκε «σχέδιο Καλλικράτης». Μέχρις εδώ ουδείς ψόγος. Δικαίωμά τους να το ονομάσουν όπως θέλουν. Δεν αποκλείω μάλιστα το ενδεχόμενο να είναι ο «νονός» του σχεδίου κάποιος αρειμάνιος Κρητικός από το μικρό ορεινό χωριό Καλλικράτης της επαρχίας Σφακίων, που θέλησε να τιμήσει τον τόπο του. (Και με το δίκιο του άλλωστε, γιατί το χωριό αυτό είχε σημαντική συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση). Εκείνο που με ενόχλησε είναι πως κανένας απολύτως, αρμόδιος ή μη, παράγοντας, δεν έκανε τον κό...

Με την Κυριακή του άπιστου Θωμά που περιμένουμε, τελειώνει ουσιαστικά η εορταστική περίοδος του ΠΑΣΧΑ. Παλιά συνήθεια αυτή, ακόμη και σε εποχές σκληρής λιτότητας όπως αυτή που διανύουμε, οι έλληνες δεν αποχωρίζονται τις προσφιλείς τους συνήθειες, να προσθέτουν πριν και μετά τον απαραίτητο χρόνο προκείμενου να δικαιολογήσουν την υπέρβαση, «έλα μωρέ Πάσχα έχουμε». ευκαιρία λοιπόν περιμένοντας του Θωμά να ξανασπείρουμε ερωτηματικά, ενισχύοντας την αμφιβολία και την αμφισβήτηση, προξενώντας όσο γίνεται περισσότερο τραύματα στο καταραμένο δόγμα που κυριαρχεί. Από τα κατακριτέα πρόσωπα της θρησκείας μας ο Θωμάς γιατί ζήτησε να δει, για του λόγου το αληθές. Είχε όμως την ατυχία να πέσει πάνω στο Χριστιανικό δόγμα και στο «πίστευε και μη ερεύνα». Δυστυχώς τα δόγματα στις μέρες ζουν και βασιλεύουν και οι άπιστοι Θωμάδες βιώνουν την απόλυτη μοναξιά της μειοψηφίας. «Τάγματα ξυπόλυτα μέσα σε σκοτάδια προχωρούν απόλυτα» που τραγουδάει και ο Σαββόπουλος. Χρόνια της μεγάλης σιγουριάς, και της ...

Λόγω των ημερών, ένα παλαιότερο επίκαιρο «…Το πιθανότερο είναι ότι ο Ιησούς, περίμενε μια αποφασιστική παρέμβαση του Θεού για τη μεταμόρφωση του κόσμου. Το μόνο που ζητούσε από τους ανθρώπους ήταν να ζουν σύμφωνα με την ηθική του διδασκαλία για να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού, είτε στον ουρανό, είτε στη γη, στο εγγύς η στο μακρινό μέλλον. Πουθενά δεν τους παρότρυνε να αγωνιστούν για μια νέα κοινωνία, η οποία θα αποτελεί αυτή τη βασιλεία του Θεού. Και κανείς δεν μπορεί να επισπεύσει τον ερχομό της αφού θα αναπτύσσεται από μόνη της σαν μαγιά, σαν μικροσκοπικός κόκκος μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία Ο Ιησούς πάντα περίμενε κάτι να συμβεί, δηλαδή το θείο θαύμα της μεταμόρφωσης του κόσμου…» Απόσπασμα από παλαιότερο άρθρο του Μίμη Ανδρουλάκη στα ΝΕΑ, με τίτλο « Ήλπιζε σε θαύμα για την αναμόρφωση του κόσμου» Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, στην προσπάθεια του ο Ιησούς να αλλάξει τον κόσμο, έπεσε σε τοίχο. Σήκωσε τα χέρια ψηλά και ζήτησε την βοήθεια του Θεού. Οι κοινωνικές αλλαγές ακολούθησαν...