Τελευταία σελίδα αριστερά

  Με αφορμή την επίσκεψη της Γ. Γ, του Υπουργείου Πολιτισμού   κ. Μενδώνη σήμερα στην Κέρκυρα. Δεν ξέρω γιατί αυτό το όνομα το έχω συνδέσει με το Φορέα Διαχείρισης   της Παλαιάς   πόλης της Κέρκυρας, με την   ένταξη και ελπίζω όχι με την απένταξη   από τον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.       «Χρειάζεται θάρρος για να ακούσεις τα τύμπανα της ήττας σου», λέει σε μια συνέντευξη της η Έρση Σωτηροπούλου. Πρέπει να είσαι «έτοιμος από καιρό», όπως λέει και ο Καβάφης. Ακριβώς έτσι, μια ενδεχόμενη πτώση μια ανατροπή δεν είναι εκτός προγράμματος. Τα τύμπανα της ήττας εν προκειμένω, δεν πρόκειται να με τρομάξουν, σαν μια υπενθύμιση με λίγο, είναι αλήθεια, σκληρό ήχο θα τα εκλάβω. Ας γυρίσουμε πίσω,   «λίγο πριν την τελετή» ο τίτλος,   όταν τα χαρμόσυνα νέα για την ένταξη,   μας   είχαν γεμίσει προσδοκίες. «Η πόλη παρά την αδιαφορία των ελληνικών κυβερνήσεων, άντεξε. Ο Λαός της εί...

Τι να πεις… όταν ο άλλος ερωτά και απαντά, όταν, ενώ ακόμα ψάχνει τον εαυτό του, μπορεί να γνωρίζει τι κρύβει ο άλλος στη ψυχή του, όταν βαφτίζει με άλλες λέξεις την πραγματικότητα προσπαθώντας να την αποφύγει, σιωπάς… Δεν σας κρύβω ότι από τέτοιες καταστάσεις, οδηγούμε σε διαλείμματα, χρήσιμα για την ψυχραιμότερη επεξεργασία της έκφρασης. Για να ξεμπερδεύω και με τον Οκτώβρη. Τι το θυμήθηκα… Αυτές τις μέρες τα έχω βάλει με τη μνήμη μου. Με ποια κριτήρια κάνει επιλογές ανάμεσα στις αναμνήσεις. Αναρωτιέμαι γιατί μου έφερε στο προσκήνιο αυτό και όχι κάποιο άλλο. Οκτώβριος, ένας ανάποδος μήνας. Υπήρξαν στιγμές του, που δεν θα ήθελα να τις θυμάμαι, ευτυχώς που το μυαλό μου τις περισσότερες φορές υπήρξε συνεργάσιμο σ’ αυτήν μου την επιθυμία Ξεφυλλίζω άλμπουμ παλιών φωτογραφιών, παλιές ατζέντες, δυσδιάκριτες σημειώσεις, προκαλώντας τον Οκτώβρη να μου φέρει ενώπιον μου, το γεμάτο συρτάρι του αρχείου του. Σεργιανάω σε μέρες εκλογών, από το 1974. Χάνομαι μέσα σε μεγάλες πολιτικέ...

  Ένα   παλαιότερο κείμενο σήμερα,   γιατί   κάθε τι καινούργιο, χρειάζεται να οπλιστεί και με τη θεωρία του.   Ποιος σας είπε ότι το προσωπικό δεν είναι και κοινωνικό. Εν προκειμένω, για να επιστρέψουμε στην παρέα, επιβάλλεται η βόλτα στη κοινωνία. Λοιπόν για τους φίλους, τους κατά δέκα χρόνια νεώτερους, της γενιάς   των σαραντάρηδων,   που θα μας απασχολήσουν σύντομα . «Οι παλιοί μας φίλοι, τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια», που λέει ένα τραγούδι, γεια σου τώρα, να’ταν κι άλλα. Για τους φίλους όμως εδώ ο λόγος. Έχουν γίνει χρυσόψαρα, που να τους ξεβολέψεις. Ας βολευτούμε παραφράζοντας ένα ραδιοφωνικό απόσπασμα για την ώρα. «Με τι ωραία μελαγχολία μεγαλώσαμε! Για να σκάσουμε πάνω στα βράχια του 21ου αιώνα αδαείς, τρομοκρατημένοι, καχύποπτοι, με κάτι λέξεις τεμαχισμένες που δε λένε να βγουν από το στόμα και το μυαλό, αδειάζουμε τα ρούχα μήπως και βρούμε επιτέλους το σώμα μας, ψάχνουμε στα χέρια μας τις απαντήσεις για εκείνους που δεν επέστρε...

  Με τρεις μικρές φράσεις, ο Νίκος Μίλης τα λέει όλα.  Το αντιγράφω από το Corfu Press. 9 του Οκτώβρη 1944, οι Γερμανοί βομβαρδίζουν την Αθήνα τρεις μέρες πριν την απελευθέρωσή της… 9 του Οκτώβρη 2012 η Μέρκελ έρχεται στην Αθήνα για να επιθεωρήσει και το κυριότερο να στηρίξει, τους κατοχικούς συνεργάτες της, γιατί τρίζει επικίνδυνα η καρέκλα τους από την οργή του Λαού… Κόκκινα χαλιά στην υποδοχή της, κατακόκκινα από τις πληγές 1.500.000 ανέργων αλλά και από το αίμα 3.500 συνανθρώπων μας που έβαλαν τέλος στη ζωή τους επειδή δεν άντεξαν τα δολοφονικά μέτρα της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού… Είναι μέρες τώρα που με έχει κυριεύσει μια ηττοπάθεια. Όχι δεν έχουμε πόλεμο, κατοχή έχουμε. Τη θέση της κυβέρνησης ανέλαβε το διευθυντήριο της Ευρώπης. Την Ελλάδα την κυβερνάει η Μέρκελ.  Το υπουργικό συμβούλιο λειτουργεί υπό τις εντολές της . Ακόμα και υπό την τουρκική κατοχή, η χώρα δεν ένοιωσε τέτοια ταπείνωση. Τόσο συντονισμένη προπαγάνδα, για να νοιώσουμε ένοχοι ...

Πάντα φιλόξενη η στήλη τούτη, δεν μπορεί να αρνηθεί σήμερα τη παρουσίαση της επιστολής μιας τακτικής αναγνώστριας, που θέλησε να επαινέσει την πολύ επιμελημένη ερευνητική, συγγραφική και εκδοτική προσπάθεια που κατέληξε στην κυκλοφορία του βιβλίου – θησαυρού του Γεράσιμου Δημουλά, «Κέρκυρα, απ’ όπου χαράζει ως όπου βυθά» από τις εκδόσεις «Αλκίνοος». Ας δούμε όμως, πώς προσεγγίζει την έκδοση η φίλη αναγνώστρια: «Ο κακώς εννοούμενος κερκυραϊσμός κανέναν δεν ωφέλησε, αντιθέτως γέννησε νιοράντηδες αρκετούς, που περιφέρουν την ευγενικής καταγωγής ιστορία τους σε τόπους και χωριά, αφού περισσότερα δεν έχουν να αποδείξουν και συνήθως χαρακτηρίζονται από ημιμάθεια. Η ιστορική γνώση εκάστου τόπου, ωστόσο, το αποτύπωμα του τόπου καταγωγής του στη συνείδηση κάθε ανθρώπου, είναι σημαντικό. « Ρίζες και φτερά δώστε στα παιδιά σας », είπε ο επιστήμονας Σολκ, « ρίζες για να ξέρουν πού βρίσκεται το σπίτι τους, φτερά για να πετάξουν μακριά ». Η γνώση της ρίζας, όταν δε χρωματίζεται από τοπικισ...