Τελευταία σελίδα αριστερά

Για τη συνέχεια έσκαψα βαθύτερα. Από το φωτεινό δωμάτιο τράβηξα πέντε λέξεις. Δεν θέλω να γράφω για όλα, χρησιμοποιώντας την ευκολία που μου προσφέρει η επιφάνεια. Δεν θέλω να γράψω αυτά που μου υπαγορεύει ο μικρόκοσμος, που ζω. Θέλω να γράψω από εκεί ψηλά, που ίσα - ίσα τον διακρίνω, από εκείνο το σημείο που κάθε λεπτό νοιώθω αθάνατος. Να γράψω λίγες λέξεις, που δεν θα  υπαγορεύονται από θυμούς, απογοητεύσεις, προσωπικές πικρίες. Λίγες λέξεις που φυτρώνουν αυθαίρετα τη στιγμή που σκέφτεσαι να αγαπήσεις τα πάντα και όλους. Από μπροστά κόκκινο το δειλινό, από πίσω “τα κόκκινα γκρεμά”. Πρώτη φορά έβλεπα τόσο καθαρά χρώματα συγκεντρωμένα στον ορίζοντα, ακόμα και τα γκρίζα εξέπεμπαν μια παράξενη ένταση και κρατούσαν εξαίσια θέση μέσα στην χρωματική πανδαισία. Σαν ένα γλυκόπικρο παραμύθι να το πάρετε. Ένα παραμύθι που διαβάζεται την άνοιξη για να ξορκίσει το το φθινόπωρο, που μας μεθά όσο και αν μας φοβίζει. Η ώχρα του καιρού χρωμάτισε το αύριο. Οι αναμνήσεις πλέον στα χρώματα τ...

Και ενώ η ανακύκλωση έχει σταματήσει και έχουμε πήξει στα ανακυκλώσιμα σκουπίδια. Η ανακύκλωση στο πολιτικό προσωπικό συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Τόσα χρόνια «στο γύρω γύρω όλοι», ζαλίστηκα. Τόσα χρόνια, οι ίδιοι και οι ίδιοι, τα ίδια και τα ίδια, κουράστηκα. Τόσα χρόνια ψελλίζουν πεθαμένα λέξεις, όπως «ανάπτυξη», «συνεργασία», «πρόοδος», «συλλογικότητα», «συντροφικότητα», διαφάνεια. Απογυμνωμένοι από αξίες, στερημένοι από οράματα, με ανεπάρκεια πνευματική και θράσος που περισσεύει, αποτυγχάνουν ακόμα και στην διαχείριση της μιζέριας. Έχει ραγίσει το γυαλί, εξαντλήθηκαν τα όρια της ανακύκλωσης. Επιμελώς αποφεύγω τα τοπικά συμβαίνοντα, γιατί οι λέξεις, όση δύναμη και να διαθέτουν, είναι βέβαιο ότι θα παρασυρθούν στην δίνη του τίποτα. Στον τόπο του λίγο πριν, λίγο μετά , στο πουθενά. Τι έφταιξε; Δικό μας είναι το φταίξιμο, του καθένα ξεχωριστά και όλων μαζί. Αυτό ίσως αποτελέσει μια καλή αρχή στην προσπάθεια, να απαλλαγούμε επιτέλους από τη ψυχική μιζέρια, που μας αθω...

Σημασία έχει η πρόθεση. Και οι προθέσεις των περισσοτέρων, που κόπτονται για την εξουσία εδώ στη μικρή μας πόλη, κάθε άλλο παρά αγαθές είναι. Μικρά και μεγάλα συμφέροντα, άκρατες φιλοδοξίες και βλακείες, σκοτεινές συναλλαγές και ότι δεν έχει σχέση, με το ζητούμενο, που είναι να υπηρετήσουν την πόλη και τους πολίτες, συνθέτουν ένα προεκλογικό σκηνικό, που αρχίζει πλέον να γίνεται ορατό οκτώ μήνες πριν τις Δημοτικές εκλογές. Δεν θέλουν να υπηρετήσουν την πόλη, θέλουν να πάρουν την πόλη. Έχω υποστηρίξει κατά καιρούς, ότι η ενότητα περνάει μέσα από την σύγκρουση. Η δύναμη που θα προκύψει, θα έχει την ανάλογη συνοχή, ώστε να μπορεί να υποστηρίξει τις θέσεις της και να εφαρμόσει την πολιτική της. Η σημερινή «χλαπάτσα», αποτέλεσμα σκοπιμοτήτων, που έχει προκύψει απ’ αυτό το ανακάτεμα, δεν μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην επίλυση των τοπικών προβλημάτων. Και δεν αναφέρομαι σε ιδεολογίες, αυτές μάλλον δεν υπήρξαν ποτέ. Σεβαστή λένε η φιλοδοξία του καθενός. Η φιλο...

Δρόσισε, γιατί τελικά όλα στο μυαλό μας είναι, αν θέλουμε να ζήσουμε στη ζέστη και στην υγρασία, θα το κατορθώσουμε και ας φυσάει έξω ο βοριάς… Τι πάει να πει παράπονο, μόνο με τον εαυτό μας κολλάει αυτή η λέξη, παράπονο που δεν αφήσαμε την αύρα να μας διαπεράσει και έμεινε η υγρασία να μας οδηγήσει στη μιζέρια. Παράπονο που δεν τινάξαμε με δύναμη το κεφάλι μας και αφήσαμε όλα αυτά τα ενοχλητικά έπεα πτερόεντα να μας ζαλίσουν τον έρωτα. Ετοίμασα το σπίτι κατάλληλα για να με δεχτεί μόνον. Το φώτισα με κάθε είδους πολύχρωμα κεριά. Ένα στρογγυλό ασημί κομμάτι φωτός, από τις τελευταίες αχτίδες του ήλιου, ξεχώριζε στο κέντρο της θάλασσας απέναντι, κάποιοι θα μπορούσαν να το εκλάβουν σαν σημάδι και να έδιναν τη δική τους μεταφυσική εξήγηση. Δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια συγκυρία φυσικών φαινομένων . Μόνος στο σπίτι. Έχω την εντύπωση, ότι έζησα ανάποδα. Νομίζω ότι ξεκινάω τη ζωή μου από το τέλος. Νοιώθω λίγο - λίγο κάθε τέτοια ώρα, να αυτοκτονώ και να πενθώ τον πα...