Τα σκουπίδια είναι δικά μας
Η ελπίδα ζητείται και πάλι. Με τ α σκουπίδια που μας πνίγουν , μας στέγνωσαν τα δάκρυα, μας τέλειωσαν οι λέξεις. Συνήθως έτσι συμβαίνει, όταν ένα πρόβλημα ο χρόνος αντί να το γιατρεύει το επιδεινώνει, ξαναγυρίζουμε στην αρχή, εξουθενωμένοι από μια προσπάθεια, που όπως διαπιστώσαμε, δεν οδ ήγησε πουθενά. Μας έχουν κουράσει όλα αυτά που ζούμε. Χρόνια τώρα κατεβαίνουνε. .. κατεβαίνουνε. .. και η σκάλα δεν έχει τελειωμό. Οι περιγραφές της κατάστασης ορατές πλέον και από το τελευταίο μάτι, δεν έχει νόημα η επανάληψη. Σήμερα χρειάζεται αλληλεγγύη, συνεργασία και πάνω απ΄ όλα ανακύκλωση, για να νικήσουμε το τέρας. Φωνάξαμε βρίσαμε ξεθυμάναμε και τώρα φορτωμένοι την εμπειρία της αποτυχίας, στο σημείο μηδέν, ένα δρόμο έχουμε μπροστά μας. Μονόδρομο! Αυτό που ξέραμε με την περισυλλογή και την εναπόθεση των απορριμάτων, δεν υπάρχει. Τα σκουπίδια παρουσιάζουν μια τρομακτική αύξηση, οι δυνατότητες του Δήμου σε έμψυχο δυναμικό και μηχανικό εξοπλισμό μια τρομακτική μείω...