Τελευταία σελίδα αριστερά

Εμείς οι άνθρωποι, αγαπάμε και μισούμε, τσακωνόμαστε και σε κάποιες περιπτώσεις ανεξέλεγκτες τραβάμε και μαχαίρι. Πεθαίνουμε αμίλητοι με αδέλφια, συγγενείς και φίλους, για ένα άδικο που εισπράξαμε,   για μια λέξη, που κλόνισε το “είναι” μας,  για    μια παρεξήγηση. Εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε τις λέξεις για να ορίσουμε αυτό που αισθανόμαστε και βοηθάμε, όσο μπορούμε να βοηθήσουμε, γιατί το έχουμε ανάγκη, χωρίς ανταπόδοση.  Εμείς οι άνθρωποι γελάμε και κλαίμε, ομολογούμε τις αδυναμίες μας, τσαλακώνουμε τον εγωισμό μας, πράττουμε σωστά ή λάθος, λύνουμε τη γραβάτα και την πετάμε όταν μας σφίγγει. Βάζουμε χρώματα στη ζωή μας. Ζούμε. Στον άλλο πλανήτη, που σήμερα παρακολουθούμε στην πολιτική, οι ανθρώπινες συμπεριφορές δεν έχουν θέση. Μόνιμο χαμόγελο βρέξει χιονίσει. Φωνάζουν χωρίς να νευριάζουν, ατσαλάκωτοι, δεν τσακώνονται και αυτό αν συμβεί, το έχει επιλέξει ο σκηνοθέτης. Δεν αγαπάνε δεν μισούνε...

Y πάρχουν στιγμές, που δεν σου χρειάζονται λέξεις, μπορεί καλύτερα να εκφραστείς, με μια αποστροφή του προσώπου, μια ματιά, μια κίνηση του χεριού, που δεν θα χαιρετάει, μια κλωτσιά, μια φτυσιά. Τώρα που το σκέφτομαι με το αζημίωτο λειτούργησε η πολιτική σκηνή. Και σε τοπικό επίπεδο! Και αυτό το αποδεικνύουν περισσότερο από τα στοιχεία, οι κ ω λοτούμπες, που θα εξασφαλίσουν μια θέση μέσα ή κοντά στο μέλι. Το παράπονο, δεν είναι για εκείνο ή το άλλο. Είναι μια στιγμή συσσώρευσης, για όλα. Απροσδιόριστες και με μπόλικη δόση ασάφειας οι αιτίες, το αποτέλεσμα όμως εκείνου του χρόνου της σιωπής, δίκαιο! Α παλλαγμένος από σκοπιμότητες περιμένεις. Πόσο όμως να περιμένεις; Η αναμονή δεν είναι ζωή. Αυτά που λέγαμε και γράφαμε, τα προηγούμενα χρόνια, φαίνονται μιας άλλης μακρινής εποχής. Τι να γράψουμε σήμερα; Ζούμε μια επανάληψη, απ’ αυτές που μας οδηγούν στις γνωστές θυσίες, χωρίς αντίκρισμα. Και η Θεά Άρτεμις είναι μακριά, για να μας αντικαταστήσει με το ιερό ελάφι. Να την κά...

ΟΧΙ ρε «φίλε» και το «φίλε» σαν σχήμα λόγου γιατί φίλος μου δεν είσαι. Δεν πρόκειται να σε ακολουθήσω. Πριν λίγο δεν έφτυνες εκεί που γλείφεις;   Κανονικά, αυτό το διάστημα, θα έπρεπε να έχω σταματήσει να γράφω. Tο κάνω στοιχηματίζοντας με τον εαυτό μου, ότι δεν θα θυμώσει με όλα αυτά τα δήθεν. Επειδή η κάθε εκλογική μάχη είναι διαφορετική, αλλά με πολλά κοινά στοιχεία με τις προηγούμενες, δεν βλάπτει να επαναλάβουμε τις αιρετικές μας απόψεις  περί φιλοδοξίας. Σεβαστή λένε η φιλοδοξία του καθενός. Ποιοι το λένε; Μα φυσικά οι φιλόδοξοι. Η φιλοδοξία, κυρίως στην πολιτική πρέπει να συνοδεύεται και με μια πορεία προσφοράς στην κοινωνία, με μια συνέπεια, με μια σταθερότητα. Ο Γεώργιος Ράλλης έλεγε σε μια συνέντευξη του, ότι ένας καλός πολιτικός, πρέπει πρωτίστως να είναι και καλός άνθρωπος. Και συ φίλε μου, προκειμένου για μια θέση, πουλάς τη μάνα σου και τον πατέρα σου. Δεν είσαι καλός άνθρωπος.   Ο φιλόδοξος μετέρχεται χίλιους τρόπους προκειμένου να ικανοποιήσε...