Τελευταία σελίδα αριστερά

Παλιές εποχές   αναβιώνουν στο καρναβάλι της πολιτικής   του σήμερα. Αυτό που με εξοργίζει   περισσότερο απ’ όλα αυτήν την περίοδο,   είναι κάποιοι που ψάχνουν κενές θέσεις να βολέψουν τον κώλο τους.   Είναι αυτά τα ρετάλια της πολικής που προβάλλουν, εκτός από το άχαρο κουφάρι τους και την προίκα των ψήφων του παρελθόντος. Αυτοί οι   άθλιοι μωροφιλόδοξοι τσαρλατάνοι μασκαράδες, που θεωρούν ότι ακόμα και σήμερα,   υπάρχουν ψήφοι δεμένες στο παλούκι και τις μεταφέρουν από χωράφι σε χωράφι για να βοσκήσουν.   Δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν υπάρχουν. Το παρακάτω   κείμενο έγινε πλέον θεσμός   της στήλης, επανέρχεται, όπως   κάθε αρχή προεκλογικής περιόδου. Τελικά πρέπει να μεγαλώσουμε για να ξεφύγουμε από τους φοιτητικούς έρωτες, εκείνους που τραγουδούσε ο Σαββόπουλος, αλλά όσες καταγγελίες και να έκανε, το πάθος έκλεινε τα μάτια. Χαθήκανε οι γυναίκες, όμως αυτός εκεί, ερωτευμένος με την Παπαρήγα. Είναι τα μάτια τα δίχως δόλο που...

Προηγούμενης περιόδου αποσπάσματα κειμένων, για ζέσταμα κυρίως,     αλλά και   για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης. Η αλήθεια είναι ότι η προεκλογική περίοδος, προσφέρει άφθονο υλικό στο ερευνητικό πεδίο. Η ψύχραιμη επιστημονική ματιά ανακαλύπτει πολλά, μέσα από τις ανθρώπινες συμπεριφορές,   που εκδηλώνονται ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες. Οι επικεφαλείς, οι συμμετέχοντες στους συνδυασμούς, οι οπαδοί, οι φίλοι που ακολουθούν, οι απλοί ψηφοφόροι, οι αναποφάσιστοι, ακόμα και αυτοί που γυρίζουν την πλάτη στην εκλογική διαδικασία, στην συντριπτική τους πλειοψηφία επιβεβαιώνουν ότι οι εκλογές για την αυτοδιοίκηση είναι μια προσωπική υπόθεση. Όλοι το γνωρίζουν και επιμένουν να χρησιμοποιούν λέξεις κατ’ επίφαση, για να προσδιορίσουν τον πληθυντικό. «Η τοπική κοινωνία», «ο τόπος μας», «η Κέρκυρα μας» «το μέλλον μας», «τα παιδιά μας». Ένας σκατοενικός είναι το κίνητρο, τόσο μεγάλος που καθ’ υπερβολή θα έλεγα ότι και «το παιδί μας», δύσκολα χωράει δίπλα του. ...

Αυτοδιοίκηση δε θέλουμε; Ας αυτοδιοικηθούμε λοιπόν! Κόντρα στην κρίση,   στους Καλλικράτιους νόμους, στις κεντρικές πολιτικές.   Ας δώσουμε επιτέλους νόημα στις λέξεις, ας υποστηρίξουμε ουσιαστικά το θεσμό. Αυτό το πάρε δώσε,  που ζήσαμε με το σπάσιμο του Δήμου της Κέρκυρας,   δεν είχε προηγούμενο. Από τους τρεις Δήμους που εξήγγειλε ο συντοπίτης μας Υπουργός, κ. Δένδιας,   τον   περασμένο Οκτώβριο, το νησί της Κέρκυρας έχει σπάσει και έχει κολλήσει   τόσες φορές, που έχω χάσει το μέτρημα. Χρειάζεται καινούργιο χωροταξικό; Ας το χαράξουμε! Όχι τρεις, τέσσερις   εγώ σας λέω, πέντε και τα Διαπόντια.  Ξεκινάμε με   διοικητικά κέντρα     Βορρά, Νότου, Μέσης και ο παλιός Δήμος Κερκυραίων, το κέντρο των κέντρων. Δίνουμε ουσιαστικές αρμοδιότητες, ώστε να μπορούν   να εξυπηρετηθούν οι πολίτες, από τις υπηρεσίας και   να αντιμετωπίζονται   τα προβλήματα καθημερινότητας.     Αυτά που περιμένουμε,   ε...

Πάντα σε μια τέτοια περίοδο και μάλιστα με διπλές εκλογές, τα ΜΜΕ έχουν την τιμητική τους, καλό είναι να υπενθυμίζουμε. Όχι, που μια ακόμα επανάληψη, θα αλλάξει νοοτροπίες   και σκοπιμότητες, καλό όμως είναι να υπενθυμίζουμε.     «Τελικά είναι πολύ περισσότερα αυτά που γίνονται κάθε μέρα στην τηλεόραση απ’ ότι στην πραγματικότητα. Όλα τα προβλήματα μικρά ή μεγάλα που μας απασχολούν, στο γυαλί αποκτούν μία άλλη διάσταση. Τα φυσικά φαινόμενα γίνονται ακραία και απειλούν με βιβλικές καταστροφές η οικονομική κρίση μας οδηγεί στην χρεοκοπία, η δραματοποίηση της πραγματικότητας δεν ακολουθεί τους δημοσιογραφικούς κανόνες, για το καλύτερο αποτέλεσμα επιστρατεύονται σκηνοθέτες του κινηματογράφου, όσο για τα αναγκαία διαφημιστικά μηνύματα, αυτοκινήτων και κινητών τηλεφώνων κυρίως βγάζουν τη γλώσσα σ’ αυτά που προηγήθηκαν και σ’ αυτά που θα ακολουθήσουν… Οι πολιτικοί βγάζουν μεροκάματο στα τηλεοπτικά παράθυρα και αποτελούν πλέον μέρος του παιγνιδιού, βλέπω τόσες φορές κά...

Με αφορμή   τις εκλογές για την ανάδειξη   υποψήφιου Δημάρχου, στο τοπικό   ΣΥΡΙΖΑ,    μια λέξη μου ήρθε στο μυαλό «Υγεία.   Μπορεί να υπάρχουν ιδεολογικές   διαφορές και αντιπαραθέσεις , όπως αυτές εκφράζονται στα όργανα του κόμματος,   είναι όμως η μοναδική περίπτωση σε τοπικό επίπεδο, που ένα κόμμα έστησε κάλπες, έδωσε   στο κάθε μέλος του,   το δικαίωμα να θέσει   υποψηφιότητα  και με μια εξόχως   δημοκρατική λειτουργία,     έδειξε την αβυσσαλέα απόσταση, που το χωρίζει από τα κόμματα που συγκυβερνούν.     Είναι νομίζω   περιττό να περιγράψω,   αυτό που συμβαίνει   στη τοπική Ν.Δ,   κάτι αντίστοιχο που θα συνέβαινε και στο ΠΑΣΟΚ αν υπήρχε.   Ξεκίνησα αισιόδοξα , παρότι δεν το συνηθίζω. Το κείμενο που ακολουθεί   γράφτηκε   στα πέτρινα χρόνια,   τότε που ψάχναμε την ταυτότητα μας. Το επαναφέρω,   γιατί   δυστυχώς ακόμα τη ψάχνουμε. Και θα τη...