Τελευταία σελίδα αριστερά

Πολλά πράγματα θέλουν το χρόνο τους τελικά. Και έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να αντιληφθώ, τη γοητεία που μου ασκούσε η μοναξιά. Ένα παράξενο, φλερτ, που μου έδινε την ευκαιρία να επικοινωνήσω, όχι μονάχα με τον εαυτό μου, αλλά με αυτούς κυρίως που θα ήθελα να ήταν δίπλα μου. Τους δικούς μου ήρωες, τους δικούς μου μύθους, που δεν ήταν χάρτινοι, αλλά φτ ιαγμένοι με τέτοια στέρεα υλικά, που δεν μου έδιναν καμία αφορμή να αποδράσω. Θα ήταν ψέμα να υποστηρίξω ότι δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω λαμπερές στιγμές. Υπήρχαν και υπάρχουν. "Αν η ζωή είναι ένα αστραφτερό κέρας της Αμαλθείας , όχι μόνο δεύτερη αλλά άπειρες ευκαιρίες προσφέρει. Κάθε μέρα κάθε ώρα, οι εκδοχές ζωής που μας δίνονται είναι ατελείωτες. Όταν ζω αυτές τις λαμπερές στιγμές λέω πως ούτε χίλια χρόνια δεν μου φτάνουν για να ζήσω τις ευκαιρίες που αντιλαμβάνομαι . Φανταστείτε πόσες δεν αντιλαμβάνομαι" Είναι αλήθεια ότι από μόνη της η λέξη «μοναξιά» μας προκαλεί θλίψη. Και αν εμένα με γοητεύει, είναι για...

Η τηλεοπτική σειρά “8 λέξεις” που προβάλει ο ΣΚΑΙ και στην οποία ένα μεγάλο μέρος των πλάνων, όπως είναι γνωστό, γυρίζεται στην Κέρκυρα, αποτελεί δυσφήμηση για τον τόπο μας. Ελπίζω όσοι υποστήριζαν, ότι μέσα από το τηλεοπτικό σίριαλ, θα προβάλλονταν το νησί μας, παρακολουθώντας τη σειρά, να το έχουν μετανοιώσει. Μια γεύση από κριτικές που έχουν γραφτεί: “Οι Κερκυραίοι έχασαν την ντοπιολαλιά τους και ενώ «νόνα» σημαίνει γιαγιά, την ηλικιωμένη στο σήριαλ, την αποκαλεί έτσι και η νύφη της.” “Βρείτε έναν αρχηγό κόμματος σε όλο τον πλανήτη με σκουλαρίκι - χαλκά στο αυτί. Βρείτε έναν άντρα που να πιάνει τη γυναίκα του να τον απατά με τον αδελφό του και εκτός του ότι τη συγχωρεί και τη διεκδικεί, της εξομολογείται και τη δική του εξωσυζυγική σχέση. Βρείτε έναν επίδοξο δολοφόνο να αστοχεί κατ’ εξακολούθηση με το θύμα απέναντι του. Όταν σκοτώνεται κάποιος είναι δυστύχημα και όχι ατύχημα. Η γραμματέας πολιτικού αρχηγού φορά αθλητικά στη δουλειά της. Ο Γκλέτσος είναι γεμάτος κατάγματα και χτυ...

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Όλα έχουν ξανασυμβεί. Αυτές οι γιορτές απειλούν τις ευαίσθητες μνήμες και όσους έχουν πρόβλημα με το χρόνο, λόγω της επανάληψης. Και πέρσι δεν είχαμε Χριστούγεννα; Και πρόπερσι και πριν 55 χρόνια όσο θυμάμαι. Είναι βέβαιον ότι και του χρόνου τέτοια εποχή, πάλι θα ζούμε τις παραμονές της μεγάλης γιορτής. Αστραπιαία περνούν  από μπροστά μου 55 Χριστουγεννιάτικα δέντρα, από κυπαρίσσια της δεκαετίας του 60 στο χωριό, μέχρι κινέζικα πτυσσόμενα έλατα. Θυμάμαι τα Χριστούγεννα του 66’, μας είχαν μοιράσει στο σχολείο δώρα, κάτι γελασούδια, ένα μολύβι μια ξύστρα ένα τετράδιο, ήταν η πρώτη φορά που συνδύασα τη γιορτή με τα δώρα, απέραντη χαρά. Τον επόμενο χρόνο δεν θυμάμαι να μοίρασαν δώρα, θυμάμαι που ήρθε η δικτατορία. Τα Χριστούγεννα όμως που ζωντάνεψαν τα παραμύθια, ήταν του ’72, Ο πρώτος έρωτας, το πρώτο ραντεβού. Η αφορμή να κόψουμε το κυπαρίσσι που θα στολίζαμε, και η ευκαιρία να απομακρυνθούμε όσο γίνεται πιο μακριά από το χωριό. Σε μια πλαγιά ακουμπ...