Τελευταία σελίδα αριστερά

Ημέρα της γυναίκας   την Κυριακή   και ευκαιρία να την αφιερώσουμε και   στον άνδρα, που δεν ευτύχησε να έχει δική του μέρα, ένα κείμενο του Γιώργου Χειμωνά γι’ αυτό το αδύναμο φύλλο, αφιερωμένο εξαιρετικά στις γυναίκες…με την ευχή κάποια μέρα να προσθέσουμε στη γιορτή τους και τη δική μας. «…Κι αφού η γυναίκα τον άντρα μονάχα να τον αγαπάει μπορεί και τίποτε άλλο, θα κάνω εγώ, ένας άντρας, το εγκώμιο γι' αυτό το αυτοδημιούργητο θαύμα που είναι ο άντρας. Χαριστικά θα βάλω πρώτη στη σειρά τη συμβολή της γυναίκας, που σίγουρα βοηθάει να συντελεσθεί, κυρίως με το ανεκτίμητο (και κατ' εξοχήν γυναικείο) χάρισμά της, που είναι ο αλάθητος ρεαλισμός της. Χωρίς αυτόν ο άντρας θα παράπαιε, ακόμα θα περιπλανιόταν, θα είχε χαθεί μέσα στις ομίχλες των επικών του φαντασιώσεων -ένα χάρισμα που η γυναίκα, αν το θελήσει, μπορεί να το μεταποιήσει σε θανάσιμο ανδροκτόνο εργαλείο - αν θελήσει να υπονομεύσει, χρησιμοποιώντας το, όλες τις ευσυγκίνητες μυθολογίες, που χάρη σ' αυτές και ...

Δεν είναι και ο καλλίτερος χρόνος να εκφράσουμε τις σκέψεις μας.  Για μας που βρισκόμαστε  μια ζωή στην απέναντι όχθη, που μάθαμε να στεκόμαστε κριτικά στις λογικές που προηγήθηκαν, που δεν ακολουθήσαμε το συρμό της ευκολίας, καταδικάζοντας χωρίς δεύτερη σκέψη ό,τι μας ενοχλούσε προσωπικά, που κανένα δένδρο δεν εμπόδισε το βλέμμα μας, να δει πέρα μακριά, η νέα πραγματικότητα μας αποσυντονίζει.  Βιώνω εκείνον  το χρόνο, των αλλεπάλληλων σεισμικών δονήσεων και περιμένω μια σταθερά για να πιαστώ από κάπου. Τι να πεις και σε ποιον να τα πεις.   Αυτές τις μέρες, δύσκολα μου βγαίνουν οι λέξεις. Ακόμα και τα παραμύθια ημιτελή τα παρατάω. Ημιτελή παραμύθια, με επιλόγους από λάστιχο. Τα δικά μας παραμύθια, που παίρνουν μορφή ανάλογα με τους καιρούς. Σήμερα βρέχει, αύριο θα έχει λιακάδα και το βράδυ ξαστεριά. Και δεν φτάνει αυτό, εδώ στην μικρή μας πόλη,  ορατότης μηδέν. Με ποιον να συμμαχήσεις ; Ποιανού το μέρος να πάρεις και να ενώσεις τη φωνή σου. Δεν βγαίν...

Αυτή η απάθεια που οδήγησε στις προσωπικές διαδρομές, έχει κόστος. Όταν οι ανίκανοι αποτελούν την   ομάδα κρούσης, τι προκοπή να περιμένεις; Οι σημερινές «πρωτοπορίες»   επιλεχτήκαν από τον άμαχο πληθυσμό.   T α σπαταλάω τα λόγια,     σήμερα     γιατί η καταλόγηση ευθυνών, πρέπει να λάβει υπόψη της όλα τα δεδομένα. Όταν μάλιστα έχεις να κάνεις με   ρετάλια της πολιτικής, δεν μπορείς να αγνοείς και τα ελαφρυντικά. Να στείλεις στην κρεμάλα τη βλακεία;   Πέντε καραμπινάτες   περιπτώσεις από χθες μέχρι σήμερα,   με αναγκάζουν, να   επαναφέρω το θέμα με σαφή   προσδιορισμό.   Περισσότερο   το κάνω,   σαν   άσκηση   ψυχραιμίας     γιατί μπορεί η βλακεία να είναι ανίκητη, πρέπει όμως όταν   βρεθούμε απέναντι της,    αυτό να καθορίζει και τη στάση μας.    Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν πειστικό ορισμό στη βλακεία ήταν, το 1988, ο ιστορικός και οικονομο...