Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Και οι Έλληνες κρυώνουν

Για να μην ενσωματωθώ  με τη λογική του στρατού, κατά τη διάρκεια της θητείας μου,  έγραφα συνεχώς. Για την ακρίβεια,  περιέγραφα όλα εκείνα τα παράλογα που συνέβαιναν στην καθημερινότητα μου.  Είναι γνωστή άλλωστε η ατάκα, «εκεί που σταματάει  η λογική αρχίζει ο Στρατός».  
Στο 316 τάγμα μηχανικού στα «Βρυσικά»  του Έβρου, με τοποθέτησαν στον ανεφοδιασμό καυσίμων. Παρέλαβα θυμάμαι  ένα τεράστιο έλλειμμα, «μην ανησυχείς» μου είπε ο υπεύθυνος αξιωματικός,  «ελλείμματα διαχειριζόμαστε». Φεύγοντας άφησα το μείον,  στον επόμενο και αυτό  υποθέτω συμβαίνει μέχρι σήμερα.
«Εκεί που σταματάει  η λογική αρχίζει ο στρατός»   και  ο στρατός, με το  τρελόχαρτο στο χέρι, πάντα στο απυρόβλητο.


Δεν είναι τυχαίο ότι πρωτοκλασάτοι υπουργοί, προτιμούσαν την ασφάλεια του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, για να μην φθαρούν κατά την διάρκεια της θητείας τους.   Φωτογραφίες με τη στρατιωτική ηγεσία, στολή παραλλαγής στις  ασκήσεις, βόλτες με τα πολεμικά αεροπλάνα και μεγάλα λόγια στις τελετές και στις παρελάσεις. Θα περάσουν χρόνια για να ξεχάσουμε την εμβληματική μορφή  του Άκη Τσοχατζόπουλου, όταν κρατούσε στα «στιβαρά του χέρια» το Αμύνης.  
Έτσι αναίμακτα, πέρασαν σαράντα και πλέον χρόνια,  για να  περιοριστούμε στο διάστημα της μεταπολίτευσης.  Οι φύλακες άγγελοι της πατρίδας  μας  -  και αναφερόμαστε στην πολική και στρατιωτική  ηγεσία  -   δρούσαν ανενόχλητοι, με δικούς τους νόμους,  με δικές τους λογικές,  πέρα και πάνω από το κράτος. Εντελώς έξω από την κοινωνία και απέναντι  από το  λαό, που υποτίθεται υπερασπίζουν.
Γιατί τα γράφω  όλα αυτά; Γιατί οι Έλληνες κρυώνουν και τα μηδενικά στα νούμερα από τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων δεν έχουν τελειωμό.  
Η απολογία του  συμπατριώτη μας,  πρώην αναπληρωτή γενικού διευθυντή Εξοπλισμών,  ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η μίζα, που συνόδευε το ξέφρενο εξοπλιστικό πάρτι, δεν έχει να κάνει τόσο με τα πρόσωπα,  όσο με ένα σάπιο σύστημα που δυστυχώς υπάρχει μέχρι τις μέρες μας.
Οι μεγάλες σπατάλες σε τρόφιμα  και καύσιμα,  που μου  προκαλούσαν εντύπωση εκείνη την περίοδο, φαντάζουν αστείες,  μπροστά   στα  τεράστια  ποσά  που γνωρίζουμε   και στα τρομακτικά που δεν γνωρίζουμε, για μίζες  στα εξοπλιστικά προγράμματα.
Οι Έλληνες κρυώνουν, και δεν χρειάζονται υποβρύχια που να γέρνουν, αλλά φτηνό πετρέλαιο θέρμανσης.
Οι Έλληνες δεν κινδυνεύουν  από τους γείτονες, κινδυνεύουν από τη φτώχεια από την ανεργία,  και απ’ όλους αυτούς, που το παίζουν προστάτες, για τη τσέπη τους.  
        


        

Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014

Εντός του 2014


Είναι  η πρώτη φορά, που τα γεγονότα ξεπέρασαν συμβολισμούς. Ούτε «καλή χρονιά» δεν σας είπα. Με λέξεις πέρυσι έκλεινα το χρόνο,  σε μια προσπάθεια να κάνω ευκολότερο το  πέρασμά του.  Ευτυχώς τίποτα δεν τον σταματά.  Περνάει  αφήνοντας σημάδια εμφανή και μη.  Νομίζετε  ότι  θα κερδίσετε με τις καθυστερήσεις;  Ούτε  κλάσμα του δευτερολέπτου.
2014  πλέον.  Να κοιτάξουμε μπροστά με μάτια ορθάνοικτα. 2014 τα μάτια σας,  έρχονται γεγονότα. Που θα πάει, πόσο ακόμα να συρθεί,  αυτή η κατάσταση; Πόσο πιο φτωχοί πια. Τι άλλο να εκχωρήσουμε, τι άλλο να ξεπουλήσουμε;   
Φέτος δε θα απολογίσουμε, το κάναμε πέρυσι.. Μια σταθερή  καθοδική πορεία. Να μην επαναλαμβάνουμε. Ο χρόνος που πέρασε,  χειρότερος από τον προηγούμενο, όπως ακριβώς τον περιμέναμε. «Το κάτι θα γίνει θα δεις»,  το  λέγαμε  στα πλαίσια της εθιμοτυπίας,  σε χρόνο απροσδιόριστο, που ξεπερνούσε  όμως το 2013.  
Ουφ τελειώσαμε και είμαστε ακόμα ζωντανοί.
«Το κάτι θα γίνει θα δεις»,  το λέμε  πλέον από εδώ κάτω,  που δεν έχει άλλο παρακάτω. Το λέμε, αντικρίζοντας τον ορίζοντα του χρόνου.  Εντός του 2014.
Όσο για μένα το ίδιο με πέρυσι       


«…Κυκλώνομαι σαν παρατήρηση κειμένου, σαν υποσημείωση που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Με κοκκινίζω για να μην με χάσω μπροστά στις τόσες σελίδες. Και όσο επιστρέφω στα προηγούμενα, διαβάζοντας τα επόμενα, τόσο καλύτερα με καταλαβαίνω. Και όσο με κυκλώνω τόσο με ξεχνώ. Τόσο με απαλλάσσω από σκέψεις του χθες… Ξεστολίζομαι. Από ό,τι έμεινε. Από ό,τι άντεξα. Σ’ ένα χρόνο που δεν χώρεσα…».
«…Δεν θέλω να χάνονται οι λέξεις  σε τυπικότητες.   «Δεν θέλω να υπάρχει γκρεμός μετά από τέτοια αισθήματα. Θέλω να περπατώ όλο το δρόμο. Να κάνω όλο το ταξίδι».
 Για σένα «αν θέλεις  να μην γράφεται η ζωή σου με ήττα»  
Εμπρός λοιπόν
Από σένα η άνοιξη εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή

Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.
(απόσπασμα από το «Μικρό Ναυτίλο» του Οδυσσέα Ελύτη)  
 Καλή χρονιά

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Και με τις ευλογίες της εκκλησίας



Θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη αντίδραση από την τοπική κοινωνία,  με αφορμή την φιέστα των εγκαινίων της «Χρυσής Αυγής» στην Κέρκυρα.
Μέχρι αυτή τη στιγμή,  συγχωρήστε με αν  κάνω λάθος, εκτός της πορείας που διοργάνωσε η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία, με την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ της ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ    και φοιτητών του Ιονίου  Πανεπιστήμιου, δύο ανακοινώσεις είδαν το φως της δημοσιότητας, που αντιδρούν στην λειτουργία των  γραφείων, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.  
Ούτε δυο μήνες δεν πέρασαν,  από την  δολοφονία του Παύλου Φύσσα,  και ο παπάς έδωσε τις ευλογιές του στην χαρακτηρισμένη  από την ελληνική δικαιοσύνη, εγκληματική οργάνωση, να συνεχίσει  το θεάρεστο έργο της.
Ούτε δυο μήνες,   για να ριχθούν στη λήθη του συστήματος,   αυτά τα ανατριχιαστικά που είδαν το φως της δημοσιότητας για τα έργα και τις  ημέρες της ναζιστικής οργάνωσης.
Καμία  φωνή αντίδρασης,  από τα κόμματα της συγκυβέρνησης σε τοπικό επίπεδο.   Καμία αντίδραση από  τους φορείς του νησιού.  Όλα καλά καμωμένα.
Αυτοί όμως,  που ανακάλυψαν εσχάτως το απεχθές πρόσωπο του φασισμού,  είναι και εύκολο και να το ξεχάσουν.
Να θυμίσω  κάποια αποσπάσματα  άρθρων μου,  εκείνης της περιόδου   κόντρα στην τηλεοπτική δημοκρατία   που  στο επόμενο θέμα, σβήνει το προηγούμενο.          
«... Ο φασισμός δεν είναι  κάτι που μας πρόεκυψε, έχει διαδρομή. Δεν είναι κάτι καινούργιο για την ελληνική κοινωνία.  Και επειδή βεβαίως με το  να  κλειστούν  κάποιοι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου στην φυλακή, δεν ξεμπλέκουμε με το φασισμό,   είναι χρήσιμο να δούμε τι οδήγησε στην έξαρση τα τελευταία  χρόνια αυτού του φαινομένου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η απαξίωση  του  πολιτικού συστήματος,   συνοδευόμενη από τη μεγαλύτερη  μεταπολεμική οικονομική κρίση,  που βιώνει ο ελληνικός λαός,  καθώς και η διαχείριση του μεταναστευτικού  προβλήματος,  από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, αποτελούν την κύρια αιτία. Και την ευθύνη, και σ’ αυτό δεν χωράει καμία αμφιβολία, την έχουν τα  δυο μεγάλα κόμματα  ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ,    που κυβέρνησαν εναλλάξ  και κυβερνούν πλέον μαζί τη χώρα, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα …»
 «…Τελειώσαμε;  Όχι δεν τελειώσαμε. Δεν τελειώνεις εύκολα με το φασισμό. Η ενδεχόμενη εξάρθρωση αυτής της εγκληματικής συμμορίας,   δεν σημαίνει ότι η  φασιστική φλέβα που διαπερνάει ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, θα εξαφανισθεί.
Από το παρακράτος της Δεξιάς πριν τη μεταπολίτευση,  «οργάνωση Καρφίτσα»,  που δολοφόνησε το Λαμπράκη,  μέχρι τη «Χρυσή Αυγή» σήμερα,  που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα,  οι φασίστες πάντα έκαναν την εμφάνισή τους. Κάποια στιγμή μάλιστα τα κατάφεραν να πιάσουν τον ελληνικό λαό στο ύπνο και για επτά χρόνια να τον βάλουν στο γύψο. Από 1974 που έπεσε η χούντα των συνταγματαρχών,  μέχρι σήμερα,  αυτό το φασιστικό κομμάτι προσπαθούσε να εκφραστεί,  είτε μέσα από το κόμμα της συντηρητικής παράταξης,  είτε, το πιο ακραίο,   από διάφορους άλλους σχηματισμούς , όπως η ΕΠΕΝ, η «4η Αυγούστου»,  η «Νέα τάξη», «το ΛΑΟΣ»   και εσχάτως η «Χρυσή  Αυγή», που κατάφερε συγκυριακά, (οικονομική κρίση, μνημόνιο, φτώχεια, πείνα, λαθρομετανάστευση),  να γίνει χωνευτήρι όλων αυτών, που στις φλέβες τους, κυκλοφορεί από κυανούν έως μαύρο αίμα..».   
«Η  φλέβα του φασισμού,  διαπερνούσε υπόγεια ολόκληρη την επικράτεια, από την κεντρική εξουσία,  μέχρι την τελευταία εξουσία  του χωροφύλακα  σε κάθε γωνιά της υπαίθρου.  Όσο το σύστημα άντεχε. Σήμερα στα  τελευταία του,  του ξέφυγε, φούσκωσε έσπασε και πετάχτηκε έξω το μαύρο αίμα.   
 Το τέλος κάθε εποχής δεν παίζεται μόνο στα ανώτερα κλιμάκια παίζεται και στις ψυχές μας. Και είναι ώρες  που μας αναγκάζουν σε εξομολογήσεις. Να βγάλουμε ότι μας βαραίνει, για να μπορέσουμε να δούμε τη νέα εποχή με καθαρά μάτια..»
Ελπίζω έστω και καθυστερημένα, να υπάρξει κάποια αντίδραση απ’  αυτούς που μέχρι αυτή τη στιγμή επέλεξαν τη σιωπή.

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...