Εκείνη η κρίση που περάσαμε...
Ας ξεκινήσουμε με την παραδοχή, ότι η κρίση πέρασε. Εκείνη η κρίση που περάσαμε... Που περάσαμε; Και πως αλλιώς θα μπορούσαμε σήμερα να σταθούμε όρθιοι με σώας τα ς φρένας, αν δεν προσπεράσουμε αυτό που μας συμβαίνει στο παρόν μας και δεν σπρώξουμε πίσω σε παρελθόντα χρόνο όλα αυτά που ζούμε; Αν το καλοσκεφτούμε κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου, που βιώνουμε, στα περασμένα προστίθεται. Υ πό αυτήν την έννοια η κρίση τελείωσε. Γ ια να το εμπεδώσουμε αρκεί τα κλάσματα του δευτερολέπτου να τα βαπτίσουμε χρόνια 2010 – 2016 και συνεχίζουμε. Και συνεχί ζ ουμε ευτυχισμένοι άνθρωποι, που έχουν να διηγηθούν τραγωδίες . Όχι αυτές που συμβαίνουν, αυτές που μας συνέβησαν. Θα μου πείτε “οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ιστορία” όπως μας λέει ένα γαλλικό γνωμικό. Δ εν έχουν να σου αφηγηθούν τραγωδίες. Δεν έχουν ήττες στο ενεργητικό τους. Δεν συμφωνώ! Η ευτυχία πηγάζει μέσα από τη δυστυχία , όπως η αγάπη μέσα από τον πόνο. Θα συνεχίσουμε ...