Τελευταία σελίδα αριστερά

«Δεν έχω πρόβλημα με την ηλικία», είπα.   «Σιγά μη σε πιστέψουμε»,   ήρθε η αντήχηση. Θα που πείτε η αντήχηση επαναλαμβάνει, έτσι γίνεται συνήθως,   αυτή τη φορά όμως δεν   άντεξε το ψέμα.   Ανεμίζω και πάλι μνήμες.   Ανοίγω πληγές και οι φόβοι αναπόφευκτοι. Ένα παλαιότερο κείμενο, γράφτηκε στη διασταύρωση, εκεί ακριβώς που τελειώνει η ανηφόρα και αρχίζει η κατηφόρα.   Στο σημείο μηδέν, εκεί που στυλώνεις τα πόδια   και διαβεβαιώνεις τον εαυτό σου, ότι ποτέ δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα. Και όλα αυτά, με άγνοια παντελή, για το τι θα ακολουθήσει.             Το «τι ωραία που μεγαλώνουμε», ακούγεται καλό σαν ευχή, αλλά φτάνει πια, μεγαλώσαμε, ας σταματήσει ο χρόνος για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας εδώ, να ωριμάσουμε είπαμε να μην σαπίσουμε. Ειλικρινά δεν νοσταλγώ τα νιάτα, πιστεύω πως η κορύφωση βρίσκεται κάπου στη μέση, με τις επιδόσεις να έχουν κάνει τα απαραίτητα χιλιόμετρα και να ρολάρουν καλύτερα, σαν στρωμ...

Οι απόψεις του απέναντι μου νεαρού, μυρίζουν ναφθαλίνη. Ένα κακοτυπωμένο αντίτυπο,   από ένα πρωτότυπο, που ζητάει παράταση χρόνου. Ανώριμη ακόμα η φωνή για να τραγουδήσει, εκείνο το γνωστό ζεϊμπέκικο, που   κάποτε μας ξεσήκωνε.   Και όταν   ωριμάσει,   θα έχει ξεχάσει λόγια και ρυθμό, θα   τον έχει κάνει πέρα η νέα εποχή, που έκανε το λάθος να μην την ακολουθήσει.     Στάση; Της εν δυνάμει πρέπει ζωής. Που είναι η επανάσταση;   Όταν πριν τρία χρόνια έγραφα «Οι νέοι γέροι», είχα την αίσθηση αργότερα ότι με είχαν παρασύρει μεμονωμένα γεγονότα. Πολύ αργότερα ήρθε η επιβεβαίωση. Το νέο δεν πηγάζει πάντα από την ηλικία. Τα φαινόμενα στην προκειμένη περίπτωση απατούν. Μπορεί οι νέοι να ξεχωρίζουν με το φρέσκο δέρμα, με την ζωτικότητα, με τις σεξουαλικές επιδώσεις (δεν είναι σίγουρο), με την απειρία, με την μαλακία που επιτρέπεται, με την αθωότητα, με την υπερβολή, με την άγνοια κινδύνου. ΟΧΙ πάντα με το μυαλό. Η παραγωγή νέων ιδεών δεν είνα...

Αυτές τις μέρες του νέου μεσαίωνα, να ξαναθυμηθούμε τον συμπατριώτη μας   Γιώργο Κάρτερ,   που δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσα μας.   Από πολύ παλιά   είχε επισημάνει ο έξοχος δημοσιογράφος και λογοτέχνης, ότι σε εποχές που η ελευθερία είναι υπό περιορισμό, όπως αυτή που ζούμε, επιβιώνει μόνο το θέαμα.       Από το 1979 που     έγραφε τα παρακάτω ο Κάρτερ, πέρασε ένας μακρύς κατήφορος, που δυστυχώς   ακόμα δεν έχει σταματήσει.   «Το ακρόαμα επιβιώνει σε εποχές ελευθέριας και το θέαμα σε εποχές που η ελευθέρια είναι …υπό περιορισμόν». «Άρτον και θεάματα». «Εκείνη η από παλιά τάση του ανθρώπου να ικανοποίησει τη λαιμαργία της όρασης του, να δει – μάλλον για να μάθει, να δει - ίσως για να διασκεδάσει, να δει - για να βεβαιωθεί ότι ζει (που έλεγε και ο Σοπενάουερ), εκείνη η από παλιά έλξη του ανθρώπου για το θέαμα ικανοποιήθηκε, όσο γίνεται πληρέστερα, στον δικό μας αιώνα. Στο «χρυσούν αιώνα» του θέματος. Η εικόνα του μας έχει ...

Κάποιοι επικαλούνται τη νομιμότητα, άλλοι πάλι αναρωτιούνται τι είναι νόμιμο και τι παράνομο. Κάποιοι περισσότερο υπομονετικοί περιμένουν το σημερινό παράνομο με τη ψήφιση νέου νόμου να κηρυχθεί νόμιμο και το σημερινό νόμιμο … που θα πάει δεν θα αργήσει η ώρα, που θα να περάσει στη παρανομία. Σε μια εποχή χωρίς ιεροδικεία και ιερά εξέταση η λέξη «μεσαίωνας» έρχεται να μας αποδείξει ότι η δημοκρατία έχει αδιέξοδα. Ζούμε ένα μεσαίωνα νέου τύπου στις εργασιακές σχέσεις, στον πολιτισμό στην ενημέρωση.   Κρίση θεσμών και αξιών και έπεται η οικονομική κρίση. Οι ισχυροί σήμερα, μπορεί να μη φορούν ράσα, διαθέτουν όμως όλα εκείνα τα μέσα για να επιβάλλουν την δική τους βούληση. «Ο νόμος του ισχυρού», που λέμε… Δεν πληρώνεις τα διόδια; Πέρασε αύριο από το κακουργιοδικείο. Το σημερινό πταίσμα μετατρέπεται αύριο σε κακούργημα και συ συνέχισε να κάνεις το μάγκα. Ένα μικρό απόσπασμα από τις «μάγισσες του μεσαίωνα», για να δείτε ότι μόνο ο δρόμος των μαγισσών μπορεί να μας ξεκολλήσει. «Σ...

«Είναι προκλητικό αυτό που συμβαίνει» λέμε, τόσο, που δεν χωράει συζήτηση, δεν επιδέχεται κριτική.     Με ένα «σημεία των καιρών» το προσπερνάμε.   Η αλήθεια   είναι ότι μπροστά σε τέτοια φαινόμενα   δε ψάχνεις επιχειρήματα, κουράζονται οι λέξεις.           Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να αντιληφτεί κανείς το μέγεθος του ψεύδους, που κυριαρχεί στην πολική σκηνή. Ακούς τη λέξη συνεργασία για το καλό του τόπου και αυτόματα τους βλέπεις στον ταμείο για να εισπράξουν τα οφέλη από την πρωτοβουλία τους. Δεν το πιστεύουν δεν το αισθάνονται και μας αναγκάζουν κάθε βράδυ, που παρελαύνουν από τους τηλεοπτικούς δέκτες, να κάνουμε αυτόματη μετάφραση περί του αντιθέτου. Ίσως θα πρέπει να μας βομβαρδίσουν για άλλη μια φορά οι γερμανοί για να βρουν οι λέξεις το νόημα τους.   Ας υποθέσουμε ότι τα τηλεοπτικά κανάλια «κάνουν τη δουλειά τους», που δεν είναι αυτή η δουλεία τους. Αυτοί οι άνθρωποι της πολιτικής γιατί κάνουν τόσο κα...