Τελευταία σελίδα αριστερά

Είναι πραγματικά δύσκολα να ερμηνεύσει κανείς, με παλαιό οπλοστάσιο επιχειρημάτων, αυτά που συμβαίνουν και αυτά κυρίως που θα ακολουθήσουν. Μετά τις πλατείες του αραβικού κόσμου, που γέμισαν και γεμίζουν αγανακτισμένους πολίτες και ρίχνουν σκληρά καθεστώτα και οι πλατείες της Ευρώπης αρχίζουν σιγά σιγά να αντιστέκονται, κατά των γερασμένων πολιτικών συστημάτων, που οδηγούν τους Λαούς στην εξαθλίωση. Και στην Ελλάδα, που αποτελεί το υπ’ αριθμόν ένα θύμα του μονεταρισμού και των ασαφών οικονομιών, αυτή η επίγνωση της καταστροφής άρχισε να ξεσηκώνει το Λαό και κυρίως τους νέους και να τους οδηγεί στις πλατείες, σε μια επίδειξη μηδενικής ανοχής προς την κυβέρνηση και το τρέχον πολιτικό σύστημα. Οι αγανακτισμένοι πολίτες δεν ανταποκρίνονται σε κομματικό ή συνδικαλιστικό κάλεσμα, αντιδρούν με το δικό τους αυθόρμητο τρόπο, στο κουρασμένο πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης. Είναι οι νέοι και πάλι που θα βγάλουν τα καστανά απ’ τη φωτιά. Όπως γίνεται συνήθως θα μας ξεσηκώσουν ...

Η τηλεόραση προμηνούσε τον όλεθρο. Την έκλεισα βιαστικά. Περίμενα τις σειρήνες του πόλεμου να ηχήσουν. Άκρα ησυχία. Το σπίτι δεν είχε καεί ακόμα. Άναψα όλα τα φώτα. Άνοιξα τα παράθυρα. Άνοιξα όλα τα άλμπουμ φωτογραφιών. Η ζωή ήταν εκεί και η μνήμη παρούσα. Δεν είχε αλλάξει τίποτα. Ο ουρανός ξεπρόβαλε τα αστέρια του και οι πυγολαμπίδες έκανα τον καθιερωμένο τους περίπατο. Έβαλα ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Οι αισθήσεις ανταποκρίθηκαν κανονικά, όπως παλιά. Δεν είχε αλλάξει τίποτα. Η χώρα είναι στη θέση της. Το νησί επίσης. Είναι Μάης του 2011 και με βεβαιότητα σας λέω, σε λίγες μέρες έρχεται ο Ιούνης. Ούτε αλλάξαμε . ούτε βουλιάξαμε. Στην δεύτερη γουλιά κρασί το πείρα απόφαση, τα νέα θα τα μαθαίνω από την έγκυρη πηγή της μνήμης… Τα παραπάνω, για να σας μπάσω στο κλίμα. Απόπειρα μιας αμυντικής διαδικασίας. Ασπίδα στα καταστροφικά σενάρια και πρόταση για ένα βιβλίο για το καλοκαίρι. «Τα αγάλματα φορούν κάποτε τα καλά τους και μας επισκέπτονται», γράφει η φίλη μου η Αλεφ, παρουσιάζοντ...

Τι είπατε; Δεν σας πιάνουν τα νέα μέτρα; Απέλυσαν το διπλανό σας και δεν ανησυχείτε; Κλείνουν τα μαγαζιά και σεις εξυπηρετείστε απ’ αυτά που ακόμα παραμένουν ανοιχτά; Το παιδί σας ευτυχώς βρήκε δουλειά, ενώ του γείτονα είναι άνεργο; Πόσο τέλος πάντων οι φλόγες να πλησιάσουν, για να κατανόησε ότι είστε μέρος του ολοκαυτώματος; «Αν δεν μας αφήσετε να ονειρευτούμε, δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε». Το σύνθημα των ξάγρυπνων νέων κάθε βράδυ στην Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης. Σύνθημα βγαλμένο από το Μάη ’68. Πέρασαν 43 χρόνια και ο κόσμος πήγε πίσω. Το ’68 οι νέοι ζητούσαν να έρθει η φαντασία στην εξουσία, τώρα ζητούν την υπεράσπιση της ζωής και της αξιοπρέπειας. «Eίμαστε απλοί άνθρωποι… Αν σαν κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις, την αδικία από την οποία σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση… Αυτό είναι ένα συμβάν. Και ως τέτοιο, ένα συμβάν ικανό να δ...

Πρόσφατη έρευνα έδειξε, ότι το 90% των αμερικανών πιστεύει στο Θεό, ενώ το 80% πιστεύει και στα θαύματα. Συνήθως λέμε, ότι για ότι κακό συμβαίνει δεν ευθύνονται οι λαοί, αλλά οι κυβερνήσεις τους. Δεν θα το έλεγα αυτό για τους αμερικάνους. Σε μια έρευνα του περιοδικού «Τάιμ», το 36% των Αμερικανών πιστεύει ότι «η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού και θα πρέπει να παίρνουμε ό,τι λέει στην κυριολεξία », το 59% πιστεύει ότι «οι προφητείες στο Βιβλίο της Αποκάλυψης θα επαληθευθούν», το 35% υποστηρίζει ότι, μετά την 11η Σεπτέμβρη, «παρακολουθεί προσεκτικά τα καθημερινά γεγονότα για να ανακαλύψει συσχετισμούς τους με ένα επικείμενο τέλος του κόσμου»! Το 36% «υποστηρίζει το Ισραήλ, διότι πιστεύει στις βιβλικές προφητείες που θέλουν τους Εβραίους να κυριαρχούν στο Ισραήλ πριν την επιστροφή του Χριστού». Η λαϊκή θρησκευτικότητα στις ΗΠΑ έχει χαρακτηριστεί από αυτές τις δοξασίες ανεξάρτητα από το δόγμα του καθενός. Αυτή η θρησκευτική παράνοια, επιτρέπει στις επιχειρηματικές, πολιτικές και στρατιω...