Τελευταία σελίδα αριστερά

Μπορεί να μη καθορίζουν οι εποχές τους αγώνες, κάποιοι μήνες όμως, έχουν ταυτισθεί μαζί τους. Ο Μάης της Γαλλίας του 1968 άλλαξε το νόημα του πληθυντικού και του ενικού, άλλαξε την γαλλική γλώσσα. Ο πληθυντικός έπαψε να σημαίνει σεβασμό στον συνομιλητή. Και ο ενικός, από δείκτης κατωτερότητας του συνομιλητή, από τότε σημαίνει αποδοχή, φιλία και αλληλεγγύη. «Τον Μάη λένε πως βρέξει» και μπορεί να συμβεί. Τον Μάη όμως δεν χρειάζεται να πουν πως θα ανθίσει και ανθίζουν όλα. Και τα λουλούδια, για να στολίσουν χαρές και πίκρες. ………………………………………………………………………………………….. Οι «Πολίτες εν δράσει» ταρακούνησαν για άλλη μια φορά τα λιμνάζοντα ύδατα της τοπικής μας κοινωνίας, προβληματίζοντας τους θεατές, που παρακολουθούν το έργο εκ του μακρόθεν και ευελπιστούν σε ένα αίσιο τέλος. Τους θύμισαν ότι και αυτοί μαζί με αυτούς, έχουν ένα ρόλο σ’ αυτή την προσπάθεια και το τέλος που περιμένουν στην λύση των μακροχρόνιων προβλημάτων είναι και δική τους υπόθεση. Τους θύμισαν την ιστορία, που τίποτα δεν χαρίζετ...

Το Μάη λένε πως βρέξει, έγραφα τον Μάρτη και δεν διαψεύστηκαν. Εμείς όμως εκεί, στάσιμοι, καρφωμένοι στο σημείο που το μυαλό άφησε να το παρασύρουν όλοι οι δυνατοί άνεμοι για να έχει να λέει για τα ταξίδια. Ακίνητοι και φευγάτοι. Σιγά τι είναι τα χρόνια. Αποσυμπιεσμένες στιγμές κατά μια έννοια. Αφού πρέπει να μεγαλώσουμε, ας το κάνουμε με λίγη αξιοπρέπεια. Υπάρχουν δυο σχολές γύρω από την θεωρία του χρόνου, υποστηρικτές της πρώτης αυτοί που τον αποσιωπούν, πιστεύοντας πως έτσι σταματάει να μετράει. Στην δεύτερη, με αυτούς και εγώ, αυτοί που αυτοσαρκάζουν τα χρόνια που περνούν, χωρίς το φόβο της πρόσθεσης και λίγο παραπάνω. Είναι αυτοί που ξορκίζουν το κακό απαξιώνοντας τον φόβο. …………………………………………………………………………………………. Και σαράντα πήγα και έφυγα τρέχοντας, ψάχνοντας αλλού την ηλικία μου. Το χρόνο δεν τον μετράμε πλέον με κεριά γενεθλίων. Το χρόνο τώρα τον μετράμε με απουσίες. Μεγαλώνουμε περιστρεφόμενοι γύρω από τον ίδιο άξονα. Δεν αλλάζουμε, ο εαυτός μας ξανά. Σε μια ισορροπία εύθραυστη κα...