Τελευταία σελίδα αριστερά

Ακολουθεί ένα παλαιότερο κείμενο όχι για να το εμπεδώσουμε όπως προχθές αλλά για να δείξουμε πόσο άχαρο είναι να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια, προβλήματα εννοώ, που για χρόνια μας ταλανίζουν. Άλλο ένα συλλαλητήριο για το νοσοκομείο, από την Δευτέρα μπαίνουν στο χορό των κινητοποιήσεων και οι Δήμοι όλης της χώρας, απειλώντας να αναστείλουν μια σειρά από λειτουργίες, αφού τα οξυμένα οικονομικά προβλήματα λειτουργούν απαγορευτικά Όλα τα μέτωπα ανοιχτά, σ’ αυτήν την μικρή πόλη και εμείς στην δυσάρεστη θέση της επανάληψης. Και πώς να γίνει διαφορετικά. Από την κρίση την τουριστική, που συνεχώς επιβαρύνεται με δυσάρεστα γεγονότα, στα καθημερινά προβλήματα που κάνουν κύκλους περνώντας επιδειχτικά από μπροστά μας, για να μας επιβεβαιώσουν ότι οι επιπόλαιες προσπάθειες για την αντιμετώπιση τους, έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα, μια τρυπά στο νερό. Ναυαγοί σ’ αυτή την πόλη σε μια απέλπιδα προσπάθεια, με χέρια και πόδια να βουλώνουμε τρύπες, μπας και γλιτώσουμε το καράβι. Υπάρχουν μέρες που δε...

Τα υλικά δεν είναι ανακυκλώσιμα, γ’ αυτό όσες προσπάθειες και να γίνουν, όσα ανακατέματα, αυτής της άνοστης σούπας, οι φελλοί θα έρθουν στην επιφάνεια. Αυτή την φορά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν, όπως η ιστορία μας έχεί μάθει. Η γενιά μας γέρασε απότομα, από τα πενήντα. Δεν είναι που τα έκανε θάλασσα, φρόντισε με τις αλλόκοτες επιλογές της, να μην είναι πλέον χρήσιμη. Υπάρχουν χιλιάδες δικαιολογίες, για το αποτέλεσμα όμως ο λόγος. Και το αποτέλεσμα, είναι που στρίβει με ελαφρά πηδηματάκια, απέναντι στα αδιέξοδα που δημιούργησε. Σκληρά και άδικα θα μου πείτε, για τους γονείς, που εργάζονται διπλά για να δώσουν στα παιδιά τους και είναι η πλειοψηφία, για όλους αυτούς, που μπορεί να είχαν καλές προθέσεις, αλλά στύβουν το κεφάλι τους να βρουν τι δεν έκαναν καλά και όταν το βρουν το ντύνουν με μια από τα χιλιάδες δικαιολογίες που προανέφερα και προσπαθούν να τους πάρει ο ύπνος. Αυτή η αλυσίδα της αλληλουχίας, που χαρακτήριζε γενιές και γενιές, έσπασε, χωρίς μάλιστα να προηγηθεί ένας Ηρώδης. ...

Από το 1999 έχουμε να κερδίσουμε τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα και από το 1959 έχουμε να γευτούμε μια τέτοια μεγάλη σε έκταση νίκη. Η Ιστορία θα γράψει 30 Μαρτίου 2008 ΑΕΚ - Ολυμπιακός 4 - 0 Μια στήλη που εκφράζει προβληματισμούς, ανησυχίες, αλλά και κυρίως συναισθήματα, δεν μπορεί να παραλείψει ένα τέτοιο γεγονός. Χαρά μεγάλη, η μεγαλύτερη απ’ όσα χρόνια παρακολουθώ αυτή την ομάδα. Όλα τα πρωταθλήματα, τα κύπελλα και οι διακρίσεις στην Ευρώπη που κερδίσαμε μαζί. Όλες οι χαρές μαζεμένες και οι πίκρες σβησμένες. Υπερβολή; Για όσους είναι αδιάφοροι, για μας που αγγίζει τη ψυχή μας, η αλήθεια. Όταν ο Σωτήρης Κακίτσης, έγραψε εκείνο το εξαιρετικό κείμενο, με τίτλο, τον τίτλο του σημερινού, υμνώντας την λυρική πλευρά του ποδοσφαίρου, του έλειπε αυτή η μεγάλη στιγμή, για να μην είναι ο τίτλος προφητεία. Κόκκινο νερό και πολύ του πάει. Ας θυμηθούμε κάποια αποσπάσματα με την απαραίτητη πλέον προσθήκη. «…Κι εγώ ξαφνικά, κατακόκκινος, πήγαινα να πανηγυρίσω τα γκολ της ΑΕΚ στο ντέρμπυ. Ας είναι. Ε...