Πώς ν’ αλλάξεις τον κόσμο, όταν έχεις χάσει τον κόσμο σου;
Ακόμα δεν έχω βρει την «θέση μου» στην πολιτική. Τη θέση μου, όχι την καρέκλα Τη θέση απέναντι στην καρέκλα. Όχι δεν είμαι εραστής της πολιτικής, τι έρωτα να κάνεις με κάτι που σε ξενερώνει. Με κάτι που σε έχει αναγκάσει, το περισσότερο χρόνο της ύπαρξης σου, να τρέχεις σε ξέφωτα για λίγο καθαρό αέρα; Ξεκινάω ιχνηλατώντας, σπρώχνοντας με τα χέρια μου το σκοτάδι, στην προσπάθεια να ανακαλύψω το χρόνο εκείνον τον ελάχιστο, της επιστροφής στον τόπο του εγκλήματος. Φαντάζομαι… βουτιές τριάντα δευτερολέπτων - τόσο αντέχω - είναι αυτές οι επισκέψεις, σ’ αυτό το μαγνητικό πεδίο, που με τραβάει σχεδόν πάντα, για μια τζούρα, από την περήφανη απουσία μου. Πολλές βουτιές όμως… Λέτε κάπου εκεί ανάμεσα να βρίσκεται η θέση μου; Κάπου εκεί ανάμεσα να έχω στήσει τη ζωή μου; Κάπου εκεί ανάμεσα, σε μια λεπτή γραμμή που δεν χ...