Τελευταία σελίδα αριστερά

Δεν ευθύνεται μόνο η οικονομική κρίση,   τα μνημόνια, τα προβλήματα που προκαλούν οι μετανάστες, και εν γένει η απαξίωση της πολιτικής ζωής, του τόπου, για   την ενίσχυση νεοναζιστικών φαινομένων, όπως αυτά εκφράζονται μέσα από το κόμμα της «Χρυσής Αυγής». Πολύ πριν την κρίση πρόβαλε και πάλι η ιδέα της «Μεγάλης Ελλάδος», που να σημειωθεί, όποτε αυτή η επιθυμία ήταν σε έξαρση, πάντα γινόταν και πιο μικρή. Από αθλητικά γεγονότα μέχρι την Γιουροβίζιον, τα αστικά κόμματα που κυβερνούσαν, και δυστυχώς ακόμα κυβερνούν,     έριχναν πολύ μπλε στο τραπέζι της αποχαύνωσης,   διαμορφώνοντας σιγά-σιγά ένα εθνικιστικό κλίμα.   Μαζί   με τα αναβολικά στους αθλητές, δηλητηρίασαν   και ένα κομμάτι της κοινωνίας. Τις θύελλες τις θερίζουμε σήμερα. Ένα παλαιότερο κείμενο   για του λόγου το αληθές.               Δεν ξέρω αν οι αριστερές μου καταβολές ευθύνονται, που δεν βγήκα να πανηγυρίσω στους δρόμους με την γαλα...

Γράφτηκε πριν πέντε χρόνια με αφορμή, το νεροπόλεμο που είχε ξεσπάσει μεταξύ των κυβερνητικών βουλευτών, σε σχέση με τις προτεινόμενες λύσεις για την αντιμετώπιση του υδρευτικού προβλήματος της Κέρκυρας. Πέρασαν τα χρόνια. Ξεχάσαμε τα «γαλάζια μάτια» και σε   λίγο θα ξεχάσουμε και τα «Φράγματα».  Το θυμήθηκα με αφορμή τον καινούργιο νεροπόλεμο που έχει ξεσπάσει με αφορμή τις αυξήσεις στο τιμολόγιο της ΔΕΥΑΚ και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η επιχείρηση ύδρευσης. «Πριν λίγα χρόνια, μια ομάδα μαϊμούδων σε ένα χωριό της Κένυας επιτέθηκε σε χωρικούς εποφθαλμιώντας το πόσιμο νερό τους. Συγκεκριμένα, τη στιγμή που οι χωρικοί αντλούσαν πόσιμο νερό για το χωριό από τρία βυτία, οι διψασμένες μαϊμούδες άρχισαν να τους δαγκώνουν, να τους χτυπούν και να τους πετούν πέτρες προκειμένου να τους απομακρύνουν από το πολυπόθητο νερό. Οι χωρικοί τράπηκαν σε φυγή αλλά επέστρεψαν λίγη ώρα αργότερα οπλισμένοι με μαχαίρια και τσεκούρια για να αντεπιτεθούν. Μετά από μια δίωρη μάχη σώμ...

5 Ιουνίου την αφιερώνουμε παγκοσμίως στο περιβάλλον. 5 Ιουνίου και «Η βρόχα έπεφτε» που λέει και ο Ζαμπέτας.  Και όχι σήμερα, από την πρώτη μέρα του καλοκαιριού. Βροχές και καταιγίδες. Το τέλειο σκηνικό, αντίδρασης της φύσης, στο βιασμό που υφίσταται.      Αλήθεια μήπως γνωρίζεται που μετακόμισε το ελληνικό καλοκαίρι; Γιατί αυτό που διανύουμε μοιάζει περισσότερο με καλοκαίρι του Καμερούν. Χρόνια τώρα μιλάμε για την αλλαγή του κλίματος και πως να μην αλλάξει, αφού του αλλάξαμε τον αδόξαστο. Το περιβάλλον έχει την τιμητική του, εκδηλώσεις, ομιλίες, παραινέσεις για ευαισθητοποίηση των πολιτών. Ανέξοδα δάκρυα που επί της ουσίας, τίποτα δεν προσφέρουν. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Το περιβάλλον το κατέστρεψαν οι ισχυροί και αυτοί συνεχίζουν να το καταστρέφουν. Το περιβάλλον το καταστρέφει αυτή η «ιμπεριαλιστική» οικονομική πολιτική που λειτουργεί δίχως ίχνος αλληλεγγύης και υποστήριξης των επόμενων γενεών. Η πολιτική που υποθηκεύει το μέλλον εις βάρος μιας ανάπτ...

Οι άνθρωποι στην προσωπική τους ζωή, όσο και αν ο εγωισμός τους εμποδίζει, έρχεται η στιγμή που παραδέχονται την αποτυχία. Απέτυχα σαν πατέρας, σαν μάνα,   σαν επιχειρηματίας, σαν σύζυγος, σαν οτιδήποτε, εκτός από πολιτικός.   Η πολιτική μας φέρνει πίσω.   Κανέναν   πολιτικό δεν έχω ακούσει να λέει κάτι τέτοιο. Προκειμένου να υπερασπίσει την πολιτική του τιμή, δεν διστάζει να δηλώσει ότι απέτυχε σαν   όλα   τ’ άλλα,   όχι όμως σαν πολιτικός.   Ακόμα και την αρρώστια κρύβουν για να μη τσαλακώσουν την εικόνα τους.   Στην καλύτερη περίπτωση ένα πολιτικός αναλαμβάνει τις ευθύνες του, μαζί με ένα κάρο δικαιολογίες, που ποτέ δεν θα τον αναγκάσουν να παραδεχτεί την αποτυχία. Μιλάμε για τόση εξάρτηση, για τόση βλακεία. Τα επακόλουθα; Τα ζούμε… Η σημερινή εικόνα δεν μας δίνει την παραμικρή ελπίδα για πορεία προς τα εμπρός. Η ιστορία εξουθενωμένη από όλα αυτά τα άλματα που σημειώθηκαν κατά τις δύο προηγούμενες χιλιετίες, αρχίζει να κινείτε τα...

Εκατοντάδες δικαιολογίες   για ό,τι στραβό συμβαίνει και προκαλεί διαμαρτυρίες. Ξεκινάμε από την οικονομική κρίση, που   αρχίζει και τελειώνει τη λίστα. Τελευταία πείρε τη θέση   από εκείνη   τη φοβερή φράση, «φταίει   το σύστημα»   και αποτελεί πλέον την οικονομική συσκευασία, όπως λέμε «όλα σε ένα». Εκεί μέσα κρύβονται ανικανότητες,   ανεπάρκειες,   σκοπιμότητες,   συμφέροντα μικρά και μεγάλα και ό, τι μπορεί να φαντασθεί ο νους σας.     Ακολουθούν   βεβαίως επί μέρους εμπόδια     που συνθέτουν το πλαίσιο της υπερασπιστικής γραμμής, για όσα είπαμε, όσα υποσχεθήκαμε και τίποτα δεν κάναμε. Η αξία ενός έργου έγκειται   στο βαθμό δυσκολίας. Η ιστορία έχει καταγράψει θαύματα,   που μένουν για να μας θυμίζουν την ανθρώπινη ικανότητα, τη γνώση,   την αγάπη,   τη σκληρή δουλειά,   την ευρηματικότητα, τη φαντασία, την επιμονή και την υπομονή. Είναι ανούσιο και άκρως κουραστικό να αναλών...