Τελευταία σελίδα αριστερά

Θα συνεχίσουμε με   κύκλους. Σαν παρατήρηση κειμένου, σαν υποσημείωση που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Με κοκκινίζω για να μην με χάσω. Και όσο επιστρέφω στα προηγούμενα, διαβάζοντας τα επόμενα, τόσο καλύτερα με καταλαβαίνω. Κάθε επανάληψη, ακόμα και να μην της λείπει ούτε γράμμα, δεν είναι ίδια. Ο χρόνος αμείλικτος. Οι κύκλοι είναι αυτοί που τα συνοψίζουν. Με εκνευρίζει το γεγονός της ανέξοδης κριτικής στη διάρκεια του πέμπτου καφέ. Λες και περιμένουν το μεγάλο χέρι του Θεού να τους προσφέρει το παράδεισο. Με εκνευρίζει, η αυθαίρετη κρίση, για δημόσια πρόσωπα, πού μπορεί και εγώ να διαφωνώ μαζί τους, ή να ζητάω περισσότερα, εκτιμώ όμως την προσπάθεια, που ακόμα και αποτυχημένη είναι καλλίτερη από το τίποτα.   Δυστυχώς αυτή η παθητική στάση, επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο με την έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων. Τα προβλήματα οι σχολιαστές της δεκάρας μόνο σαν τίτλο τα γνωρίζουν, πετάνε ένα σύνθημα και περιμένουν αφού τελειώσουν το καφέ τους να   βρουν τη λύση. Κα...

Όχι   που εξαντλείται το θέμα,     όμως ακούμε τόσα πολλά αυτές τις μέρες   με αφορμή   την δίωξη της «Χρυσής Αυγής», που θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.   Η παρουσία, η στάση, η δράση,   η ιδεολογία, οι προκλήσεις, οι   εγκληματικές ενέργειες, οι δολοφονίες,     επαρκούν νομίζω   για να καταδικαστεί από την δικαιοσύνη και πρωτίστως στη συνείδηση του ελληνικού λαού,   αυτή η εγκληματική οργάνωση. Τέλος.   Ας μείνουμε στα γεγονότα, δεν αντέχω τον κάθε σκηνοθέτη, που για τους δικούς του λόγους, αραδιάζει και από   ένα σενάριο.     Μπορεί στα χίλια που έχω ακούσει κάτι να ισχύει, όμως έλεος   με αυτήν την καταχρηστική παραφιλολογία. Χάνουμε το δάσος. Και το δάσος είναι, ο Φασισμός.     Ξεχνάμε το νεκρό παλληκάρι   και ασχολούμαστε,   με τριτευούσης σημασίας θέματα, που τα περισσότερα ξεπερνούν τη σφαίρα της φαντασίας. Και η αρρωστημένη φαντασία, δεν έχει να κάνει με   ...

Ακολουθεί συνήθως μετά την περίοδο των εκπτώσεων και ζήσαμε πολλές τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. «Τέλος εποχής» η ταμπέλα, φαρδιά πλατιά καλεί τους επίδοξους αγοραστές. Πάρτε ότι έχει απομείνει, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια,   την Κέρκυρα, τη Ρόδο την Ελλάδα ολόκληρη. Έτσι γίνεται συνήθως στο τέλος μιας εποχής, αυτής της μεταπολίτευσης εν προκειμένω για την χώρα μας, που ξεκίνησε με την εδραίωση της δημοκρατίας, και τελειώνει με το ξεπούλημα του Κράτους. Είναι οι τελευταίες πιο δύσκολες μέρες, που τινάζεται η πάγκα στο αέρα, που αφήνουν τα σημάδια τους στις επόμενες, κίνητρο για νέες προσπάθειες. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Σκληραίνουν τα πράγματα, σε κάποιες περιπτώσεις το τέλος βάφεται κόκκινο. Είμαστε στην αρχή μιας διαδικασίας, με άγνωστο χρονικό ορίζοντα. Όταν τελειώνει μια εποχή, εμφανίζονται και αυτά που είχε κρύψει.   Και το φασισμό τον είχε καλά κρυμμένο. Η   «Χρυσή Αυγή» αποτελεί το τελευταίο   στάδιο,     αυτό που...

Και ξαφνικά, είδαμε το απεχθές πρόσωπο του τέρατος.   Είδαμε το φως μας! Πριν τη δολοφονία του   Παύλου Φύσσα   και το αντιφασιστικό κύμα αντίδρασης, που πυροδότησε,   οι χρυσαυγίτες ήταν   παιδιά του κατηχητικού. Ήταν παιδιά της διπλανής πόρτας, που βοηθούσαν γριούλες και   μοίραζαν   τρόφιμα και ρούχα σε άπορους έλληνες.   Ήταν οι εθελοντές «αστυνομικοί», που   καθάριζαν τις γειτονιές από τους λαθρομετανάστες   και φρόντιζαν για την ασφάλεια των ελλήνων πολιτών.     Κανείς δεν γνώριζε για τα τάγματα εφόδου, για τους ξυλοδαρμούς μεταναστών, για την δολοφονία του νεαρού πακιστανού. Για το σοβαρό τραυματισμό των   αιγυπτίων ψαράδων στην ιχθυόσκαλα.   Οι αξιόποινες πράξεις που τελούσε αυτή η εγκληματική οργάνωση   κατά κύματα,   έγιναν   κομμάτι της καθημερινότητας μας.     Έγιναν   μέρος της αισθητική μας. Και μπορεί ένα κομμάτι της κοινωνίας να μην αντιδρούσε, και κάποιο ηλίθι...

«Επιτέλους»,   μακρόσυρτο   και με μια μεγάλη παύση στο τέλος.   Η ελληνική δικαιοσύνη προχώρησε στο αυτονόητο. Η   φασιστική   εγκληματική οργάνωση   «Χρυσή Αυγή» και με εισαγγελική σφραγίδα,   αποκατέστησε το όνομα της,   απελευθέρωσε τα στελέχη της, να φωνάζουν με περηφάνια ζήτω ο Χίτλερ και να χαιρετάτε ναζιστικά,   όχι κρυμμένα σε κάποια γιάφκα,   αλλά μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Τελειώσαμε; Όχι δεν τελειώσαμε. Δεν τελειώνεις εύκολα με το φασισμό. Η ενδεχόμενη εξάρθρωση αυτής της εγκληματικής συμμορίας,     δεν σημαίνει ότι η   φασιστική φλέβα που διαπερνάει ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, θα εξαφανισθεί. Από το παρακράτος της Δεξιάς πριν τη μεταπολίτευση,   «οργάνωση Καρφίτσα»,   που δολοφόνησε το Λαμπράκη,   μέχρι τη «Χρυσή Αυγή» σήμερα,   που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα,   οι φασίστες πάντα έκαναν την εμφάνισή τους. Κάποια στιγμή μάλιστα τα κατάφεραν να πιάσουν το ελληνικ...