Τελευταία σελίδα αριστερά

Για τις εποχές σας έγραφα, για τις εποχές που μας ταξιδεύουν και μας επιβάλλονται. Για τις μέρες που μεγαλώνουν και διώχνουν τις κακές σκέψεις. Για την άνοιξη που όσο και να προσπαθούν οι κακές ειδήσεις, ήρθε και θα ξανάρθει. Αυτές τις μέρες κάνω παρέα με μουσικές, με βιβλία και κυρίως με ποιητές. Με ποιητές, που δίνουν νόημα στις λέξεις και τις διατηρούν ζωντανές, που με το αίμα της ψυχής τους αποτυπώνουν τα χρώματα στην πραγματική τους διάσταση. «Γιατί η ποίηση είναι η αποθέωση του λόγου, το καθαρό του απόσταγμα και η προσέγγιση στα τοπία της, απαιτεί την άσκηση της ευαισθησίας του αναγνώστη, η ποίηση εκ προοιμίου απευθύνεται σε όσους είναι πρόθυμοι να καταβάλλουν το αντίτιμο μιας πνευματικής περιπέτειας …» λέει ο συμμαθητής μου, ποιητής Σωτήρης Τριβιζάς, σε παλαιότερη συνέντευξη του στην εφημερίδα «Τα ΝΕΑ». Οι περισσότεροι όμως, δυστυχώς, δεν δείχνουν πρόθυμοι και αυτό το ξέρουν οι πολιτικοί του κανόνα, γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις και δεν διστάζουν να θυσιάσουν λέξεις για ν...

Πάντα αυτή η εποχή με βρίσκει να κόβω βόλτες μπρος και πίσω στο χρόνο. Μεγαλώσαμε. Δεν μπαίνει θέμα. Το μυαλό είναι το πρόβλημα. Ζηλεύει. Όχι στιγμές περασμένες. Στιγμές καινούργιες που σβήνουν ό,τι πέρασε, που προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Για μένα, από το Μάη αρχίζει το μέτρημα. Από τα Μάη ο χρόνος αποκτάει υπόσταση. Μόνο αν γυρίζαμε πίσω,όσα έχουμε μάθει όλα όσα αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν, θα ήταν χρήσιμα. Αν μπορούσαμε να ακούσουμε αυτά που μάθαμε μέσα στο χρόνο, είμαι βέβαιος πως στην συνέχεια οι συγνώμες μας θα λιγόστευαν. Λιγότερα λάθη για τα οποία θα κληθούμε να μετανιώσουμε. Τι το θέλεις, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, μόνο για τον εαυτό μας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά που ξέρουμε και επειδή δυστυχώς δεν γυρίζουμε πίσω και για μας άχρηστα είναι. «Έρχονται νέοι ιχνηλάτες και πυροτεχνουργοί να δοξάσουν τις ήττες μας και να προβάρουν τις δικές τους» Μεγαλώνοντας ξεχνάμε τα λάθη μας, ξεχνάμε ακόμα και τη δικαίωση των γονιών μας, σήμερα στη θέσ...

Ένα βαθύ σκοτωμένο κόκκινο κυριαρχούσε στον ορίζοντα εκείνο το βράδυ. Τα σταθερά της πίστης μου, είχαν εξανεμισθεί. Τα δόγματα, που διευκόλυναν τη ζωή μου, διάτρητα πλέον από τις σφαίρες των αμφιβολιών. Νοιώθω να γρονθοκοπιέμαι από πλήθος μπερδεμένων συναισθημάτων. Οι αδιάβλητες μαρξιστικές μου ιδέες, με καθήλωναν σε μια πιστή ζωή, με νανούριζαν εν ειρήνη, με σκέπαζαν με το πέπλο του ύπνου του δικαίου, η απειλή της παράβασης, της κομματικής ορθοδοξίας, θα ήταν ηπιότερη της σημερινής ψυχικής μου ορφάνιας και ίσως απαραίτητη για να αποφύγω τα πλοκάμια κάθε αμφιβολίας γύρω από τα δογματικά «πιστεύω». Ήταν ξεκούραστη εκείνη η εποχή, η σημερινή συμπεριφορά της σκέψης μου άσπλαχνη. Για την άνοιξη σήμερα, που από τη Δευτέρα μπαίνει στο τελευταίο και πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι της. Ο Μάης ο κόκκινος, όχι από τις παπαρούνες, άλλωστε στη δική μου εικόνα το Μάη, τον είχα συνδέσει, την ημέρα, με κείνα τα κίτρινα λουλούδια, τους «Μάηδες» και τη νύχτα με τις πυγολαμπίδες, κωλοφωτιές, τις ...

Επειδή άνοιξέ σιγά σιγά η συζήτηση για διορθώσεις στον “Καλλικράτη” παραθέτω ένα παλαιότερο κείμενο που γράφτηκε τους πρώτους μήνες μετά την εφαρμογή της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης. Δυστυχώς πέρασαν 7 χρόνια, άλλαξαν κυβερνήσεις, είχαμε και “πρώτη φορά αριστερά”. Και τίποτα δεν άλλαξε... Η Νέα Διοικητική μεταρρύθμιση στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δυστυχώς δεν υπαγορεύτηκε από την αποτυχία της προηγούμενης. Βιαστικά και χωρίς την ανάλογη προετοιμασία, ενταγμένη κυρίως στην αντιμετώπιση των δημοσιονομικών, προβλημάτων της χώρας, δείχνει από τους πρώτους μήνες της εφαρμογής της, τις έν γενείς αδυναμίες της. Η δημιουργία μεγάλων δήμων, δεν συνοδεύτηκε από τις ανάλογες χρηματοδοτήσεις και το ζωντάνεμα των κοινοτήτων, που όλοι προσδοκούσαμε, κάτω από τις παρούσες συνθήκες, αποτελεί όνειρο θερινής νυχτός. Τις προάλλες ένας έμπειρος αυτοδιοικητικός, με προέτρεψε να πάω μια βόλτα σε μια μεγάλη κοινότητα της βόρειας Κέρκυρας, να μιλήσω με τον πρόεδρο του Κοινοτικού Συμβο...