Τελευταία σελίδα αριστερά

Γα να μην παίρνω μια φράση από την αρχή και μια από το τέλος, που διαφωνώ και να τις συνδέω με μια από την μέση που συμφωνώ καλό είναι να διαβάσετε το τελευταίο βιβλίο της φίλης μου της Ελένης Γκικα «Αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω». Ιστορία για δύο. Θα μπορούσε να το πάρει κανείς και ως μυθιστόρημα ερωτικό, αλλά παντελώς απουσιάζει εκείνος. Θα πείτε και τον Θεό δεν τον βλέπουμε και όμως υπάρχει. Πανταχού παρών, όπως και στο βιβλίο ο μεγάλος απών. Στις σελίδες του, δυο γυναίκες βαδίζουν σαν… τρένα, σε παράλληλες ράγες. Τα βήματά τους, υπό κανονικές συνθήκες, δεν μπορεί να συγκλίνουν πουθενά, τη μια την λένε Πέτρα και πέτρωσε, διδάσκει, επιβιώνει και καλλιεργεί νεραγκούλες και ζουμπούλια. Είναι φιλόλογος, έτη και έτη, στο ίδιο σχολείο, Πέτρα Φον Πιέτρη την φωνάζουν γελώντας οι μαθητές της. Χρόνια και χρόνια στην ίδια διαδρομή, σωτήρια επιβίωσης τελετουργία. Η άλλη είναι η Λόλα. Για την Πέτρα, η Ρόζ Λόλα. Λόλα Λαμπίρη που δεν θα την είχε συναντήσει ποτέ, αν έλειπε τελικά αυτή η επαρχι...

Εκτός, από γνώση και ταλέντο, η γραφή θέλει και τεχνική. Ακόμα και αυτά τα μικρά καθημερινά κείμενα της στήλης, χρειάζονται λέξεις κλειδιά για να μπορούν να έχουν μια αρτιότητα. Στο χθεσινό πείρα δυο φράσεις, που διαφωνούσα και μια που συμφωνούσα από το τελευταίο βιβλίο της Ελένης Γκίκα. Δεν πρόφτασε να δημοσιευτεί και με την ίδια ευκολία πείρα την απάντηση και υπό μορφή σχολίου στο διαδίκτιο αλλά και με κείμενο που κατά τη γνώμη της, ταίριαζε γάντι παρότι δεν είχε γραφτεί με αφορμή το δικό μου κείμενο. «Μόλις διάβασα την ….άποψη σου, μόλις τελείωσα την δική μου, στη στέλνω…» «Δύσκολο να γνωρίσεις τους ανθρώπους. Συνέχεια θα σου ξεφεύγουν», Φρασούλα του Σάντλερ, ασήμαντος μέσα στο μυθιστόρημα που σου ξεφεύγει, όπως σου ξεφεύγει και το κλειδί του βιβλίου. Στο οπισθόφυλλο έχεις διαβάσει γι’ αγάπη, πέντε γυναίκες και ένα άντρα νεκρό και το μόνο που βλέπεις είναι νυχιές. Γυναίκες να σπαράσσονται, αλλά θα πρέπει να διανύσεις 263 σελίδες, να βυθιστείς σε ερείπια, παλιά ξενοδοχεία, σπίτια νεκ...

«Με θάλασσες συνήθισα να τα μετράω τα καλοκαίρια», γράφει η Ελένη Γκίκα στο τελευταίο της βιβλίο «αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω». Όλοι οι βουνίσιοι, κάπως έτσι τα μετρούν, μόνο που δεν αρκεί, την αδικούν την θάλασσα. Σε κάποιο άλλο σημείο παραδέχεται: «Πέρασαν πολλά χρόνια για να τα καταλάβω όλα αυτά. το ότι οι διαφορετικές ζωές, δηλαδή έφτιαχναν και διαφορετική τη σκέψη». Αλλιώς όταν σε περιζώνει η θάλασσα κι αλλιώς όταν σε περικυκλώνουν τα βουνά» Εγώ το καλοκαίρι, το φθινόπωρο, την άνοιξη και το χειμώνα, ιδίως το χειμώνα, με θάλασσες μετράω τις εποχές. Αλήθεια τι είναι αυτό που μας κάνει θαλασσινούς ανθρώπους να τριγυρίζουμε στην τρυπά του ηφαιστείου; «Καλοκαίρι και θάλασσα», πάλιωσε από την κατάχρηση. Η θάλασσα είναι για όλο το χρόνο, για όλες τις εποχές, μην σας πω το χειμώνα, όταν παίρνει εκείνο το άγριο, που δεν σήκωνε πολλές κουβέντες και γίνεται έτσι το καλύτερο στοίχημα με τον εαυτό μας. ………………………………………………………………………………………….. Γι αυτό σου λέω, δεν μπορώ να γράφω σχόλια στο διαδίκτ...

Επιστρέφω πάντα και ας μην έχουν οι δρόμοι γυρισμούς, που λέει και το τραγούδι. Τώρα πια δεν ψάχνω, βρίσκω. Όσα με ευκολία απέρριψα, όσα εκείνα τα χρόνια της λαιμαργίας δε μπόρεσα, να απορροφήσω, όσα τα δόγματα μου στέρησαν να γνωρίσω, όσα τα μάτια μου δεν είδαν, γιατί κοίταζαν ψηλά, πολύ ψηλά στα αστέρια, στο άπειρο, στο τίποτα. Τώρα βρίσκω, γιατί όπου και να κοιτάξω μια ηλικία με προσγειώνει, μια υπομονή με φρενάρει, γιατί μπορεί να λιγοστεύει ο χρόνος, είναι όμως αρκετός όσος και αν μένει. ………………………………………………………………………………………….Το ζεστό μήνα Αύγουστο, από μια ταινία ακατάλληλη των 13, που ακόμα μου έχει μείνει απωθημένο όταν ήμουνα 8, μέχρι σήμερα που είμαι 48, ανακαλύπτω. Και είναι οι στιγμές οι ανεπεξέργαστες, σαν τις φωτογραφίες που έχουμε δει και ξαναβλέπουμε μετά από χρόνια. Δεν είναι ίδιες και δεν φταίει που κιτρίνισαν από την πολυκαιρία. Είναι οι στιγμές που μάζεψα βιαστικά όλα τα χρόνια της συγκομιδής. ………………………………………………………………………………………….. Επιστρέφω πάντα, τώρα πια δεν ψάχνω, βρί...

Μπορεί το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Κάρτερ «Κατά παντός υπευθύνου, να μην το έλαβα ποτέ - Ελληνικά Ταχυδρομεία - σήμερα όμως έλαβα από τον εξαίρετο δημοσιογράφο και συγγραφέα, ένα παλαιότερο βιβλίο του υπό τον τίτλο «Τηλεόραση θέσεις και καταθέσεις». Το βιβλίο τυπώθηκε το 1986 από τις εκδώσεις «Δωδώνη». Σε σχετική ερώτηση στις «καταθέσεις» ο Γιώργος Κάρτερ υποστηρίζει: « …Αν ο αιώνας μας μπορεί να ονομαστεί «αιώνας του ατόμου», άλλο τόσο μπορεί να ονομαστεί και «αιώνας της τηλεόρασης» Αν η ατομική ενέργεια διαμορφώνει την εξωτερική μας ζωή, η τηλεόραση διαμορφώνει την εσωτερική μας ζωή. Και η μια δύναμη και η άλλη υπόσχονται στην ανθρωπότητα την ευημερία της ή την παραμόρφωση της, στην ίδια έκταση. Γι αυτή την παραμόρφωση της ανησυχούμε. Η καταστροφή ενός πυρηνικού πολέμου μπορεί να είναι ακαριαία. όμως η πνευματική και ψυχική μας φθορά, μπροστά στο τηλεορατικό θέαμα, συντελείται αργά και γι΄ αυτό δεν την συνειδητοποιούμε. Η χαλάρωση των πνευματικών μας λειτουργιών, η βιαιότητα στην...