Φαινομενικά τα πρώτα μέτρα έπληξαν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Σε ενα βαθμό έτσι είναι, τους μείωσαν την αγοραστική τους δύναμη, αυτήν που δεν θα έχουν πλέον για να στηρίξουν την αγορά. Και η αγορά; Σ’ αυτόν τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει, εκείνοι που θα την πληρώσουν πρώτοι είναι ελεύθεροι επαγγελματίας.
Οι επαγγελματίες, που δεν έχουν δημόσια φωνή, δεν έχουν την πολυτέλεια να κάνουν απεργία, αυτοί που δεν έχουν πουν να πουν το πόνο τους. Ακόμα και λίγο πριν την αυτοκτονία είναι υποχρεωμένοι να χαμογελούν. Όταν απολύονται οι εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση, πάνε στο Ταμείο ανεργίας, για ένα χρόνο κάπως τα βολεύουν, ακόμα και όταν χρωστάνε κάρτες και μικροδάνεια. Όταν όμως κλείνει το μαγαζί του ο μικρομεσαίος, ούτε σε Ταμείο ανεργίας πάει, ούτε περίθαλψη έχει, άσε που δεν ξέρει που χρωστάει
Το περίφημο «αμερικάνικο όνειρο» έβαζε μια ιδέα στο μυαλό να γίνει ο καθένας πλούσιος. Και για να γίνει πλούσιος, γινόταν έμπορος ή επιχειρηματίας. Το «Ελληνικό όνειρο» κάθε νέου ήταν και είναι να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Όποιος αποφασίσει να γίνει επιχειρηματίας ή απλά ελεύθερος επαγγελματίας, είναι κλέφτης κι απατεώνας. Έχουμε δημιουργήσει μια ολόκληρη φιλοσοφία υπονόμευσης γι’ αυτούς που επιχειρούν να δημιουργήσουν μια μικρή επιχείρηση.
Το έχουμε ξαναγράψει, αυτή η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση πολιτισμική. Είναι κρίση Αξιών.
Σήμερα κάνουμε αναφορά στο αποτέλεσμα, για το πώς φτάσαμε έως εδώ έχει να κάνει με πρωτογενείς παράγοντες.
Η πορεία είναι προδιαγραμμένη πίσω ολοταχώς στις ρίζες που ευτυχώς ακόμα υπάρχουν. Όσο για τα «μαγαζάκια» μη χάνεται χρόνο, λουκέτο χωρίς χρονοτριβή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου