"Προεκλογική πρωταπριλιά διαρκείας"

Πριν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος, είχα βάσιμες ελπίδες, ότι ο πολιτικός λόγος θα προσαρμοστεί στην κρισιμότητα των στιγμών. Πίστευα ότι οι υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση, απέναντι σε ένα Λαό, που υποφέρει, θα χαμήλωναν το βλέμμα, θα ζητούσαν μια τυπική συγνώμη, θα έριχναν τον τόνο της φωνής. Η διάψευση, ήρθε πριν ακόμα αρχίσει να μετράει επίσημα ο προεκλογικός χρόνος. Ίχνος σεβασμού, οι Μαυρογιαλούροι συνεχίζουν το βιολί τους.
Βρισκόμαστε στον απόηχο του διαγγέλματος του τοπικού Βουλευτή και υποψήφιου με την Ν.Δ Νίκου Δένδια. Παραδίνομαι!
Τα προβλήματα της Κέρκυρας, που έγιναν μνημεία, φρεσκοβαμμένα από τον κερκυραίο βουλευτή παρουσιάστηκαν, στα τοπικά Μ.Μ.Ε., έχοντας τη μορφή προγραμματικών δηλώσεων και μάλιστα «κοστολογημένων». Αυτό το τελευταίο, το «κοστολογημένων» έρχεται κατ’ ευθείαν από Γερμανία και φέρει την υπογραφή της τρόικας.
Μας καθησύχασε ο κ. Δένδιας, ότι λεφτά υπάρχουν για ότι υπόσχεται και μόλις εκλέγει, θα βάλει μπροστά τις μηχανές για την υλοποίηση τους. Ζητήματα που αφορούν την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, τους Δήμους της Κέρκυρας και των Παξών, αλλά και την Κεντρική εξουσία, τα πήρε στις πλάτες του, για να δώσει αυτός ο μόνος και μοναδικός, «κατόπιν ενεργειών του», τη μαγική λύση.

Με αρχηγική εμφάνιση μόνος, μπροστά στο Λαό του, παρέκαμψε τους πάντες, τον Περιφερειάρχη, το Δήμαρχο, το κόμμα του τη Ν.Δ, το Συνεταίρο του κόμματος του, το ΠΑΣΟΚ, που θα συγκυβερνήσουν, τα αρμόδια Υπουργεία, τους συνυποψήφιους του, κάθε αρμόδιο φορέα και έδωσε με «στοχευμένες» και «κοστολογημένες προτάσεις την προοπτική για την αναβάθμιση του Νομού, τη βελτίωση της καθημερινότητας, την ενίσχυση του τουρισμού και της απασχόλησης. Και μη χειρότερα.
«Μακάριοι οι ψηφίζοντες τιτλοφορεί το άρθρο του στην «Καθημερινή ο Παντελής Μπουκάλας «Με τόσο γκρίζο να βαραίνει το νου μας και να τον απελπίζει δυο χρόνια τώρα• με τα ψυχικά μας αποθέματα να φθείρονται ταχύτερα από τα οικονομικά μας• με έναν άνεργο σε κάθε σπίτι• με τους πολυπτυχιούχους νέους να μη βρίσκουν άλλη διέξοδο από τον ξενιτεμό, χρειαζόταν οπωσδήποτε κάτι ευφρόσυνο, κάτι αντικαταθλιπτικό. Και ιδού η παραμυθία, ιδού η προεκλογική πρωταπριλιά διαρκείας…»