Η βλακεία ειναι ανίκητη

Είναι η εποχή των επαναλήψεων. «Οι στάβλοι της Εριάτας Ζαΐμη» που δείχνει η τηλεόραση αυτήν την εποχή, απόψε μας θύμισαν Χριστούγεννα. Απόψε οι αθεόφοβοι εν μέσω καύσωνα πρόβαλλαν το χριστουγεννιάτικο επεισόδια. Η στήλη δεν κάνει τέτοια. Όχι αυθαίρετες επαναλήψεις. Επαναλήψεις που επιβεβαιώνουν την στασιμότητα και ενισχύουν την άποψη ότι η βλακεία είναι νόσος αγιάτρευτη.
Επαναλήψεις λόγω, ζέστης και υγρασίας, αλλά πάνω από όλα, λόγω βλακείας που στις μέρες περισσεύει και επιβάλλεται να το υπενθυμίζουμε. Στον αστερισμό των ηλιθίων, γιατί και πάλι είναι πρωταγωνιστές.
Γιατί οι σφραγίδες και οι παλιές ταμπέλες, επιμένουν στους διαχωρισμούς άνευ αντικειμένου. Δεξιοί και αριστεροί, συντηρητικοί και φιλελεύθεροι, οπισθοδρομικοί και προοδευτικοί, δημοκράτες και φασίστες. Τίτλοι αυθαίρετοι, αφού τις νοητικές ικανότητες καθενός εκάστου, ουδόλως έλαβαν υπόψη τους.
Διαφορετική θα ήταν η κοινωνία αν δεν υπήρχε το άλλοθι της ταμπέλας, της βιτρίνας που σκεπάζει τον συντηρητικό με τον μανδύα του προοδευτικού αλλά και το αντίθετο.
Μπορείτε να το επιβεβαιώσετε και σεις κοιτώντας γύρω σας, τους γνωστούς σας. Ή παρατηρώντας τους πολιτικούς μας.
Δεν είναι όλη η αριστερά προοδευτική, ούτε όλη η δεξιά συντηρητική. Φυσικά κατά μέσο όρο, η αριστερά είναι συνήθως προοδευτικότερη, αλλά μέσα σε κάθε παράταξη υπάρχουν συντηρητικοί και προοδευτικοί άνθρωποι. Ένα συντηρητικός της δεξιάς συγγενεύει περισσότερο με ένα συντηρητικό της αριστεράς, παρά με ένα προοδευτικό της δικής του παράταξης.
Ο αλάνθαστος διαχωρισμός αυτής της κοινωνίας, με την πραγματική έννοια του όρου είναι, το συμπαγές στρατόπεδο των κουτών και το σκορποχώρι των έξυπνων
Σε μια έρευνα που έγινε, προκύπτει πως η κατανομή της νοημοσύνης συμπίπτει με την καμπύλη του Cayss. Το μεγάλο πλήθος είναι στη μέση ενώ οι εξαιρέσεις, (προς τα πάνω και προς τα κάτω ) είναι στα άκρα.
Αν θεωρήσουμε κουτούς αυτούς που έχουν δείκτη νοημοσύνης κάτω Από 90, (μέσος όρος είναι το 100) τότε είναι σαφώς η μειοψηφία. Η πλειοψηφία ( περίπου το 50%) είναι οι άνθρωποι μέσης νοημοσύνης, ενώ μειοψηφίες ( από 25% περίπου) είναι οι υπέρ - νοήμονες και οι βλάκες.
Οι συντηρητικοί είναι κατά βάση κουτοί. Φοβούνται το καινούργιο, τρέμουν τις αλλαγές, ταμπουρώνονται στο γνωστό, είναι καχύποπτοι φοβισμένοι, ζηλόφθονοι μικρόψυχοι, εκδικητικοί, σεμνότυφοι πουριτανοί, πειθήνιοι και όση εξυπνάδα τους λείπει την αναπληρώνουν με κουτοπονηριά.
Αντίθετα οι έξυπνοι έχουν ανοιχτό μυαλό, η αλλαγή του θρέφει, τους δίνει την δυνατότητα να κινηθούν γρήγορα να ζήσουν έντονα και ό,τι χαρακτηρίζει τους συντηρητικούς βρίσκεται απέναντι τους.
Το ερώτημα είναι γιατί τους πανέξυπνους έλληνες τους κυβερνάει μια πανηλίθια συντηρητική μειοψηφία;
Την απάντηση την δίνει παραστατικά ο Νίκος Δήμου σε ένα παλαιότερο χρονογράφημα του με τίτλο « Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»
«… ενώ οι έξυπνοι είναι ατομικιστές – οι βλάκες, που δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους, βρίσκουν και άλλους «συναδέλφους» και οργανώνονται. Αισθάνονται ασφαλείς μόνο σαν ομάδα. Δημιουργούν ένα συμπαγές τείχος πάνω στο οποίο προσκρούον όλες οι προσπάθειες των έξυπνων. Οι κουτοί δικτυώνονται από γραφείο σε γραφείο, από υπηρεσία σε υπηρεσία, από υπουργείο σε υπουργείο. Γράφουν τους νόμους, τις διατάξεις και δεν αφήνουν τίποτα να περάσει που να μην είναι κατανοητό σε αυτούς - δηλαδή βλακώδες. Διευθύνουν τους κομματικούς μηχανισμούς. Οι κουτοί οργανώνουν παντού τη λογοκρισία, την αστυνόμευση, την προπαγάνδα. Γιατί είναι όλοι τους συντηρητικοί, πουριτανοί, θεματοφύλακες των (κακώς) κειμένων. Φοβούνται την αλήθεια, τη γνώση, το διάλογο.
Και μας κρατάνε όλους πίσω.
Τι ελπίδες έχει ένας έξυπνος άνθρωπος, ζωντανός προοδευτικός στο χορό των κουτών; Ελάχιστες, ή θα συμβιβαστεί, η θα φύγει. Οι παντοδύναμοι ηλίθιοι θα τον ταλαιπωρήσουν, θα τον κυνηγήσουν, θα τον απελπίσουν. Και εννέα στις δέκα φορές θα τον οδηγήσουν σε παραίτηση»
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική