Πέρυσι τέτοιες μέρες, στα "θέλω" μου ήταν ένα ταξίδι στην Αμερική, ξεκινώντας από την Νέα Υόρκη. Το θέλω έμεινε θέλω, για να κρατάει ζεστή την απαίτηση και όχι μόνο αυτήν, φέτος θέλω και άλλα πράγματα να κάνω, άλλωστε ζωή δίχως όνειρα είναι ζωή χαμένη.
Μ’ αρέσει να μαγειρεύω και να κάνω έρωτα, η όρεξη και το σεξ είναι μεγάλες κινητήριες δυνάμεις, όπως γραφεί η Ιζαμπέλ Αλιέντε, διατηρούν και αναπαράγουν το είδος, προκαλούν πολέμους και τραγούδια , επηρεάζουν τις θρησκείες, τους νόμους και την τέχνη. Και όταν πια δεν θα μπορώ να κάνω έρωτα , ελπίζω να συνεχίσω να χαίρομαι τουλάχιστον το φαγητό και τις αναμνήσεις.Την επόμενη χρονιά
, που απέχει λίγα εικοσιτετράωρα από σήμερα, σκέφτομαι, να μοιραστώ τις μαγειρικές μαζί σας, όχι σκέτες συνταγές, μαγειρικές με προεκτάσεις που φτάνουν μέχρι τα ακροδάχτυλα. Μπερδεύοντας λέξεις και γεύσεις σε ένα προσωπικό ερωτικό όργιο, που ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βάλει την δική του πινελιά και να ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο. Όπως ο Αμερικανός ποιητής Τζαίημς Τίπτον.
Γεννήθηκα με ανοιχτό το στόμα, μπαίνοντας στον ζουμερό ετούτο κόσμο από ροδάκινα και λεμόνια και ώριμο ήλιο. Κι αυτή την ροδαλή και απόκρυφη σάρκα της γυναίκας.
Αυτόν τον κόσμο όπου το δείπνο βρίσκεται στην ανάσα της φευγαλέας ερήμου. Στα μπαχαρικά της απόμακρης θάλασσας, που επιπλέουν στο όνειρο αργά μέσα στη νύχτα.
Γεννήθηκα κάπου ανάμεσα στον εγκέφαλο και στο ρόδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου