Μπορεί να μην απαντώ στο χώρο που επιβάλλει η ηλεκτρονική δεοντολογία, τα σχόλια σας όμως πολύτιμα για την καθημερινή μου στήλη στην εφημερίδα, πάσες για έτοιμα γκολ στο ποδόσφαιρο, ή αλλιώς ασίστ για το καλάθι.
Επιστρέφω πάντα και ας μην έχουν οι δρόμοι γυρισμούς, που λέει και το τραγούδι. Τώρα πια δεν ψάχνω, βρίσκω. Όσα με ευκολία απέρριψα, όσα εκείνα τα χρόνια της λαιμαργίας δε μπόρεσα, να απορροφήσω, όσα τα δόγματα μου στέρησαν να γνωρίσω, όσα τα μάτια μου δεν είδαν, γιατί κοίταζαν ψηλά, πολύ ψηλά στα αστέρια, στο άπειρο, στο τίποτα.Τώρα βρίσκω, γιατί όπου και να κοιτάξω μια ηλικία με προσγειώνει, μια υπομονή με φρενάρει, γιατί μπορεί να λιγοστεύει ο χρόνος, είναι όμως αρκετός όσος και αν μένει.………………………………………………………………………………………….Αύγουστος, φίλες και φίλοι ανταλλάσσουν ηλεκτρονικές ταξιδιωτικές οδηγίες και ευχές, εγώ εδώ στην επαρχία και ας λέγεται Κέρκυρα. Ας παρηγορηθώ με λόγια, που μου ανατρέπουν την ασφάλεια, κάνοντας ταξίδια επιτόπου.
«Πoια πλάνη θα διαλέξουμε αυτό το καλοκαίρι, όταν θα έρθει η μέρα να διακόψουμε τη ζωή μας σε πριν και μετά το χαλαρό διάστημα, που μας οφείλει ο εργασιακός μας χρόνος; Ημερολόγιο ανησύχων σωμάτων που κατευθύνουν το μυαλό στα λιμάνια με τη λιγότερη δυνατή ασφάλεια. Το ρίσκο είναι η πυξίδα, τα ταξίδια το πρόσχημα, ο προορισμός το ψέμα. Με ποιο λάθος θα κοιμηθούμε κατά τη μεγάλη πανσέληνο του Αυγούστου για να ξυπνήσουμε στο οικείο χωροχρόνο της προδοσίας;» αναγκαία ερωτηματικά από μια ομοιοπαθούσα.Το ζεστό μήνα Αύγουστο, από μια ταινία ακατάλληλη των 13, που ακόμα μου έχει μείνει απωθημένο όταν ήμουνα 8, μέχρι σήμερα που είμαι 49, ανακαλύπτω. Και είναι οι στιγμές οι ανεπεξέργαστες, σαν τις φωτογραφίες που έχουμε δει και ξαναβλέπουμε μετά από χρόνια. Δεν είναι ίδιες και δεν φταίει που κιτρίνισαν από την πολυκαιρία. Είναι οι στιγμές που μάζεψα βιαστικά όλα τα χρόνια της συγκομιδής.…………………………………………………………………………………………..Επιστρέφω πάντα, τώρα πια δεν ψάχνω, βρίσκω, ανασύρω από τις γεμάτες αποθήκες, του εγκέφαλου μου με την πρέπουσα προσοχή και ανακαλύπτω, τους φίλους μου, την πόλη μου, την θάλασσα το ζεστό μήνα Αύγουστο. Για την γυναίκα συνεχίζω την προσπάθεια, έχω όμως χρόνο.………………………………………………………………………………………….. Γι’ αυτούς που ακόμα παρακολουθούν την ταινία ακατάλληλη των 13 και έχουν μείνει στο 8, το παρακάτω απόσπασμα από ραδιοφωνική εκπομπή, κάπως πειραγμένο και περαστικά.«Ευτυχώς ακόμα εξακολουθούν να γεννιούνται άγγελοι. Τους συναντάτε τις δεύτερες πρωινές ώρες, εκεί που ξέρετε. Με την πανοπλία του αλκοόλ, το χαμόγελο τους, ζωντανεύει το παραμύθι και ξαναδίνει χρώμα στα μαγούλα σας, ισιώνει κάπως το χάρτη του προσώπου σας αφαιρώντας τα βουνά, αφήνοντας μόνο τις θάλασσες. Παίρνετε θάρρος, ξεχνιόσαστε και ετοιμάζεστε για μπάρκα, οι άγγελοι εξ ανατολών το ξέρουν μα δεν το λένε για να σας βλέπουν χαρούμενους και με την ψευδαίσθηση μιας δεύτερης νεότητας κοντά τους. Τι ξέρουν; Ότι τα καράβια που θα πάρετε αυτή τη φορά θα είναι πέτρινα» .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου