Ωραίο πράγμα οι προϋπολογισμοί

Ωραία φεύγουν τα χρόνια και σε λευτερώνουν από το βάρος τους. Πως αλλιώς θα μπορούσαμε να αντέξουμε τα πενήντα που χτυπούν την πόρτα μας, αν δεν είχαμε την αίσθηση του αυτοσαρκασμού. Η παραπάνω ευχή είναι ότι καλύτερο για όλους εμάς που, περάσαμε τα μισά της διαδρομής.

Κάθε φορά αυτές τις μέρες, που ο χρόνος μας αποχαιρετά ο μίζερος λογιστής που κρύβεται μέσα µου, ζητά απολογισμό πεπραγμένων. Ποτέ δεν ανταποκρίθηκα με συνέπεια, απεναντίας το μόνο που μου απομένει είναι ένα τσούρμο ενοχές, ενοχές που με προσγειώνουν και με βάζουν στην διαδικασία να συντάξω με τις καλλίτερες των προθέσεις τον καινούργιο προϋπολογισμό
Ωραίο πράγμα οι προϋπολογισμοί. Ακόμα και οι πιο σφιχτοί έχουν την άπλα τους. Αν βάλουμε και λίγο παραπάνω δεν χάθηκε και ο κόσμος. Τώρα για τις ενοχές, για όλα αυτά που έτσι και αλλιώς δεν θα πραγματοποιηθούν, έχουμε δώδεκα μήνες μπροστά μας.
Θα κλείσουμε με ένα περσυνό Στάθη, αλλά πάντα επίκαιρο
«Με τους κτίτορες, ποτέ με τους κτήτορες, αγόρι μου. Πάντα νέος, πάντα στην αγέλη, πάντα απ’ την αρχή στην αγωγή. Είναι οι στίχοι που σε περιμένουν να τους διαβείς Ιλιάδα – κι όταν πέσει ο Αχιλλέας, αγόρι μου στο ντου εσύ! Γίνε Οδυσσέας, να ξεπλύνεις τα κρίματα της μεγάλης σκιάς, να ξαναγίνεις άνθρωπος, όχι πια ο κανένας, αλλά ο Αινείας. Όνειρα και παραμύθια θα μου πεις, πες μου κι άλλα.
Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος! Οπλισμένος πιτσιρικάς! Φρεσκοπλυμένος, τσιφ απ’ την κολυμβήθρα του. Να στάζει το στόμα του στίχους και το χέρι του μάχαιραν…»
Καλή χρόνια