Το κίτρινο αίμα κόκκινο νερό δεν γίνεται

Το κύπελλο στην ΑΕΚ και η χαρά σε όλους εμάς τους οπαδούς της, που τα τελευταία χρόνια πικραμένοι για τον υποβιβασμό στην Γ' κατηγορία, περιμέναμε την επάνοδο της. «Όλα μπορούν να συμβούν στο ποδόσφαιρο» λέγαμε και αναπαυόμαστε στην δρομολογημένη από τους επιτήδειους «Έκπληξη». Μας νανούριζε το γεγονός, ότι αυτά που μπορεί να συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο είναι παρανυχίδες μπροστά στα σκάνδαλα της εξουσίας. Ακόμα και σήμερα που ένα σάπιο κομμάτι έγινε ορατό, αυτή η άποψη δεν αλλάζει. Γιατί στο ποδόσφαιρο υπάρχει ακόμα ψυχή και πόδια που μπαίνουν στη φωτιά και τσακίζονται. Τρία δόντια έχασε χθες ο Αραβίδης από μια αγκωνιά κατά την διάρκεια του αγώνα και δεν πτοήθηκε, πανηγύριζε ξέφρενα μαζί με τους συμπαίχτες του, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν φίλαθλοι που δεν περιμένουν στο προθάλαμο βουλευτικών γραφείων, που υποστηρίζουν την ομάδα τους χωρίς ανταλλάγματα. Δεν υπάρχουν αναποφάσιστοι, που καθορίζουν το αποτέλεσμα, υπάρχουν αποφασισμένοι πρωταγωνιστές και οπαδοί. Στο ποδόσφαιρο χύνεται ιδρώτας και αίμα.
Εμείς όμως οι παλιοί των ημερών, που ζήσαμε το ποδόσφαιρο, μόνο με την αξία της φανέλας, θα συνεχίσουμε, ακόμα και σήμερα που μπήκε στο χρηματιστήριο να είμαστε κοντά του. Και θα συνεχίσουμε, γιατί οι πρωταγωνιστές, που είναι οι αθλητές που αγωνίζονται, ακόμα την ιδρώνουν αυτήν την φανέλα. Θα συνεχίσουμε γιατί η σαπίλα, δεν έχει την δύναμη να χαλάσει την μαγεία του ποδοσφαίρου. 

Είναι μερικά βράδια που είναι πράγματι μαγικά, σ’ ανοίγουν ρωγμές στον χρόνο. Διαπιστώνεις ότι ακόμα και το παρελθόν είναι χρόνος ρευστός, σου φανερώνει πτυχές που απαιτούσαν ρυτίδες. Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο «Κώστα Νεστορίδης ο μάγος της μπάλας» εκδόσεις «Άγκυρα», που υπογράφει ο Δημοσιογράφος Νίκος Κατσαρός, η μνήμη μου κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια της. Τον εαυτό μου τότε δεν τον θυμάμαι και μια παλιά φωτογραφία που σώζεται ακόμα, δεν την πιστεύω. Τον Κώστα Νεστορίδη όμως τον θυμάμαι με τον δικέφαλο στο στήθος, έτοιμο να μαγέψει και να παρασύρει τα όνειρα μας. Ακριβώς την ίδια φωτογραφία του εξωφύλλου, την έχω από τις «τύχες» που πουλούσαν τότε τα περίπτερα για να μας ξεγελούν. Όμως ο Νεστορίδης δεν μας γέλασε ποτέ, ήταν πάντα συνεπής σ΄ αυτό που τόσο καλά έκανε, και το έκανε για μας.

Πριν πέντε χρόνια μια παρόμοια χαρά με την χθεσινή...

«Το έβαλε ο θεός», οι αιώνια ερωτευμένοι με τη μαγεία του ποδοσφαίρου ξέρουν ότι υπάρχει, αγνή, ολοζώντανη, στρογγυλή, απρόβλεπτη, όσο η εικόνα του χθεσινού παιγνιδιού, ΑΕΚ - Παναθηναϊκού, για το Κύπελλο Ελλάδος. Είχαν συμπληρωθεί τα λεπτά της καθυστερήσεως, ένα φάουλ από το κέντρο του γηπέδου και η μπάλα πεφταστέρι, λάμπει ψηλά στον ουρανό, διαγράφει μια καμπύλη τροχιά και χάνεται στο βάθος της εστίας του τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού. Το πράσινο έγινε κίτρινο στα πρόσωπα των παικτών και των φιλάθλων του τριφυλλιού. Η Απογοήτευση των Αεκτζήδων, σε κλάσματα δευτερόλεπτου έγινε πανηγύρι. Η μπάλα καταργεί κάθε νόμο των πιθανοτήτων και στέλνει την ΑΕΚ στους τέσσερις του κυπέλλου Ελλάδος. Αυτή είναι η δύναμη του ποδοσφαίρου. Αυτή είναι η δύναμη του παιγνιδιού, όπως θέλουμε εμείς να το βλέπουμε”.

«Πριν από εφτακόσια χρόνια» γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος «ο Εδουάρδος B’, o βασιλιάς της Aγγλίας, την έθεσε εκτός νόμου. Ο Σαίξπηρ τη διακωμώδησε. Οι «διανοούμενοι» της επιτέθηκαν με μίσος. Αλλά, παρ’ όλες τις διώξεις και τις προσβολές, η Αυτού Εξοχότητα η «μπάλα» νίκησε! Οι υπήκοοι της αυτοκρατορίας του ποδοσφαίρου ξεπερνούν το άθροισμα των υπηκόων του Μεγαλέξανδου, του Τζένγκινς Χαν και του Ταμερλάνου. Στον πλανήτη του 21ου αιώνα είναι πια βέβαιο: Οι φιλόσοφοι, αν θέλουν να είναι συνεπείς με την αρχή του Περικλή «φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας», όταν μιλούν για το ποδόσφαιρο, πρέπει πλέον να έχουν στοιχειώδη επίγνωση της σοβαρότητας του θέματος».
Ίσως να μην ταιριάζει στο ύφος της στήλης η αναφορά στο παραπάνω γεγονός, συγχωρείστε με, για λίγες ώρες ακόμα δεν θέλω να ξυπνήσω.
Παρακολουθώ ποδόσφαιρο με δόση φανατισμού, ζω τον αγώνα με ένταση και πάθος. Πιστεύω πως μόνο με αυτά τα στοιχεία έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς αυτό το ομαδικό άθλημα.
Τα αποτελέσματα του κάθε αγώνα της ομάδος μου, επηρεάζει άμεσα τη διάθεση μου και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό. Πίκρες και χαρές εναλλάσσονται σε μια μετάγγιση ζωής.
Η κατάκτηση του κυπέλου από την ΑΕΚ απέναντι στον παντοδύναμο Ολυμπιακό,μου δημιούργησε τόση ψυχική ευορία, που σήμερα νοιώθω την ανάγκη να την καταθέσω. Άλλωστε, εμείς οι «φανατικοί» ύστερα από τέτοιες νίκες δεν έχουμε μυαλό να γράψουμε τίποτα άλλο…