Μας ξεγελούν οι αριθμοί γιατί δεν έχουν ονοματεπώνυμο δεν έχουν πρόσωπα δεν έχουν πόνο και θυμό. Ένα νούμερο που σε πολλούς φαντάζει άψυχο όπως όμορφα περιγράφει ο Παντελής Μπουκάλας. «Δεν είναι άψυχοι αριθμοί. Άνθρωποι είναι, με πρόσωπο, αξιοπρέπεια, ανάγκες, κάποτε και όνειρα. Δεν είναι ασήμαντες κουκκιδίτσες στα σχεδιαγράμματα της στατιστικής υπηρεσίας. Συγγενείς μας είναι, φίλοι, συνάδελφοί μας, γείτονές μας, συγχωριανοί, συνάνθρωποί μας και συνέλληνες, αν αυτές οι λέξεις κρατούν ακόμα κάποιο νόημα στο «συν» τους και δεν το σκόρπισε όλο ο χωριστικός κόσμος μας, που κλειδώνει τον καθένα στην ανήμπορη μοναξιά του και στην απόγνωσή του»
Μας ξεγελούν οι αριθμοί γιατί δεν συνοδεύονται από προσωπικές τραγωδίες, ο κάθε αριθμός και μια παράπλευρη απώλεια « του φοβερού σχεδιασμού που διακρίνει την πολιτεία μας σχεδόν από τη σύστασή της, της αναπτυξιακής στρατηγικής της, του μελετημένου προγραμματισμού της. Ολοι τους θύματα κυβερνήσεων που διοικούν ασυντόνιστα, καιροσκοπικά, κομματολαγνικά, τυχοδιωκτικά, αλλά και πειθαρχημένα, άκρως πειθαρχημένα, όταν πρόκειται να υλοποιήσουν τις εντολές είτε των Ευρωπαίων εταίρων μας είτε των ημεδαπών «κοινωνικών εταίρων», των ισχυρών εξ αυτών φυσικά, που είχαν, έχουν και θα έχουν το πάνω χέρι…Πάνω από διακόσιες χιλιάδες Ιφιγένειες, θυσιάστηκαν, τσακίστηκαν μαζί με τους δικούς τους, για να μας σπλαχνιστούν οι ανελέητοι τροϊκανοθεοί, να πνεύσει ούριος ο άνεμος και να μην τσακιστεί το σκάφος της χώρας. Και επειδή η θυσία τους αποδείχθηκε μάταιη, όπως ήταν προδιαγεγραμμένο, θα πρέπει να προστεθούν κι άλλες, κι άλλες. Είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων δηλαδή. Με τους τροϊκανούς και τους τροϊανίκανους απέναντί μας…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου