Όπου φτωχός και η μοίρα του

Η Φυσική καταστροφή που έπληξε την Αϊτή χαρακτηρίστηκε ως η χειρότερη καταγεγραμμένη καταστροφή και απώλεια ανθρώπων σε μια μόνο ημέρα. Περισσότεροι από 120.000 νεκροί, 18 κυβερνητικά κτίρια κατεστραμμένα, καταστροφή του δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης στην πρωτεύουσα. Πείνα και επιδημίες απειλούν τον ήδη εξουθενωμένο λαό. Πόσο «φυσική» όμως είναι μια φυσική καταστροφή. Σύμφωνα με τον Εντουάντο Γκαλεάνο «Οι φτωχοί συνήθως γίνονται πρώτο θέμα των ειδήσεων ως δράστες στυγερών εγκλημάτων ή θύματα φυσικών καταστροφών». Η Αϊτή είχε την ατυχία να είναι το πλησιέστερο μεγάλο νησί των Αντιλλών προς την Ευρώπη. Πέρασε διαδοχικά σε χέρια Ισπανών, πειρατών, Γάλλων, Αμερικάνων, ντόπιων ολιγαρχών και δικτατόρων. Το 1804 οι εξεγερμένοι μαύροι σκλάβοι – οι οποίοι αποτελούσαν το 90% του πληθυσμού – κατέκτησαν την ανεξαρτησία τους και έγιναν το πρώτο ελεύθερο κράτος του δυτικού ημισφαιρίου, η πρώτη μαύρη δημοκρατία και η πρώτη χώρα που κατήργησε επίσημα τη δουλεία.
Οι αποικιοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής δε συγχώρεσαν ποτέ τη μικρή ατίθαση χώρα που τσαλάκωσε τόσο προκλητικά την αλαζονεία και παντοδυναμία τους.

Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο καταγράφει στο βιβλίο του, ο « καθρέπτες» μερικά από τα εγκλήματα των μεγάλων αποικιοκρατικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων κατά της Αϊτής. 1804 Δεκαοχτώ στρατηγοί του Ναπολέοντα είχαν θαφτεί στο εξεγερμένο νησί. Το νέο έθνος, που γεννήθηκε μέσα στο αίμα, ήταν καταδικασμένο στο εμπάργκο και την απομόνωση: κανείς δεν αγόραζε από αυτό, κανείς δεν του πουλούσε τίποτα, κανείς δεν το αναγνώριζε. Επειδή δεν έμεινε πιστή στον αποικιοκράτη αφέντη της, η Αϊτή αναγκάστηκε να πληρώσει στη Γαλλία εξωφρενική αποζημίωση. Η Γαλλία, με πληγωμένη την αξιοπρέπειά της, επέβαλε, για να αναγνωρίσει επίσημα την Αϊτή, αυτό το αντίτιμο σαν εξιλέωση, και η Αϊτή το πλήρωνε επί ενάμιση αιώνα. 1915 Οι Ηνωμένες Πολιτείες εισέβαλαν στην Αϊτή. Ο Ρόμπερτ Λάνσινγκ, εξ ονόματος της κυβέρνησης, εξήγησε ότι η μαύρη φυλή, δεν μπορούσε να κυβερνηθεί από μόνη της, καθώς “έχει έμφυτη μέσα της την άγρια ζωή και είναι ανίκανη από τη φύση της για τον πολιτισμό”. Οι εισβολείς παρέμειναν δεκαεννιά χρόνια. Τον πατριώτη Σαρλμάν Περάλτ τον σταύρωσαν σε μια πόρτα.