Διάβασα σήμερα στην εφημερίδα “Ενημέρωση” ένα εμπεριστατωμένο άρθρο του πρώην Δημάρχου Χρύσανθου Σαρλή. Το άρθρο απαντάει στον Οικονομολόγο Θεόδωρο Παγκράτη, που υποστηρίζει σε κείμενο που δημοσίευσε πρόσφατα, ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις φέρνουν ανάπτυξη (Βλέπε Ερημίτης).
“Το αξίωμα «οι επενδύσεις φέρνουν την ανάπτυξη», όπου επενδύσεις «εννοούνται» οι ιδιωτικές, δεν είναι απόλυτο αλλά σχετικό υπό προϋποθέσεις, ούτε μονόπλευρο και μονοσήμαντο. Στις σύγχρονες οικονομίες, στην ανάπτυξη καίριος και σημαντικός, είναι ο ρόλος του κράτους και της αυτοδιοίκησης. Ιδιαίτερα στις περιόδους μεγάλων οικονομικών κρίσεων, έχει αποδειχθεί ότι οι κρατικές επενδύσεις στις υποδομές είναι εκείνες που επιστρατεύονται για να επιτευχθεί η έξοδος από την κρίση. Δεν υπάρχει στην σύγχρονη εποχή ούτε ένα παράδειγμα που οι ιδιωτικές επενδύσεις να αποτέλεσαν το κέντρο βάρους για την έξοδο μιας χώρας από την οικονομική κρίση.
Συνεπώς το αξίωμα «οι ιδιωτικές επενδύσεις φέρνουν ανάπτυξη», σε κάθε περίπτωση δεν ισχύει. Ισχύει ότι «οι δημόσιες επενδύσεις στις βασικές υποδομές, ο προγραμματισμός στις χρήσεις γης, ο σεβασμός στην διατήρηση και προστασία του περιβάλλοντος και οι ιδιωτικές επενδύσεις στα πλαίσια λελογισμένων στην κλίμακα του χώρου πρωτοβουλιών, εγγυώνται την ανάπτυξη, την διατήρησή της σε βάθος χρόνου και τη συνεχή ανταγωνιστικότητα». Στις σύγχρονες οικονομίες, στην ανάπτυξη, καίριος και σημαντικός είναι ο ρόλος του κράτους και της αυτοδιοίκησης”
Είναι ανεπίτρεπτο η οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας να γίνεται σε βάρος του περιβάλλοντος και μάλιστα βιοτόπων και τοπίων απείρου φυσικού κάλλους, οι οποίοι εκτός των άλλων περιορίζουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και εξασφαλίζουν την μετάβαση σε ένα βιώσιμο μέλλον.
Η σχεδιαζόμενη οικοπεδοποίηση του οικοσυστήματος Ερημίτη και η επακόλουθη σε μεγάλη κλίμακα περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής και καταστροφή του μοναδικού βιότοπου και του ομώνυμου τοπίου απείρου φυσικού κάλλους δεν μπορεί να συνιστά επενδυτική προσπάθεια, ούτε βεβαίως συνιστά τέτοια η σε πρωτοφανή κλίμακα οικοπεδοποίηση ενός άλλου περιβαλλοντικού πνεύμονος και τοπίου φυσικού κάλλους της Κέρκυρας, του πρώην ακινήτου Club Med στη Δασιά και η σχεδιαζόμενη οικοδόμηση εις αυτό, 40.000 τ.μ κτισμάτων αντί των επιτρεπομένων μέχρι σήμερον 4.000 τεσσάρων χιλιάδων τ.μ.” υποστηρίζει μεταξύ άλλων ο Χρύσανθος Σαρλής.
Πάνω στο θέμα αγαπητέ Χρύσανθε, πρόσφατα είχα μια συζήτηση για την πώληση και την τσιμεντοποίηση του “Ερημίτη”. Οι συνομιλητές δεν ήταν εκπρόσωποι της εταιρείας που κάνει την “επένδυση”, ήταν δείγμα των πολλών που έχουν πέσει θύμα της κυρίαρχης “ιδεολογίας” .
Ο χειρότερος εχθρός αυτού του γενναιόδωρου τόπου είναι οι άνθρωποί του, αυτοί που απολαμβάνουν τα δώρα του. Ο τόπος είναι τοπίο πια, πακέτο προς κατανάλωση. Τόπος άψυχος, χωρίς ιστορία χωρίς παρελθόν.
Είμαστε κατώτεροι του τόπου ανάξιοι να τον αφουγκραστούμε και να τον ζήσουμε. Μόνο να τον καταναλώσουμε θέλουμε, αρπακτικά. Η ομορφιά περνάει πλάι μας και δεν τη γευόμαστε.
Δυστυχώς αυτές οι “λογικές” της “αγοράς”, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική αγορά και την πραγματική οικονομία, αλλά με τα συμφέροντα μιας παγκόσμιας ολιγαρχίας, μας οδήγησαν στην καταστροφή. Το χρήμα, που πήρε τη θέση του θεού και της ψυχής μας, το χρήμα όλο και πιο πολύ, για να ανασαίνουμε όλο και πιο λίγο. Αυτός ο νέος θεός, έβαλε μπρος για να καταστρέψει τον πλανήτη.
Τις ευκολίες που απαιτήσαμε, θα τις πληρώσουμε ακριβά. Καταφεύγουμε στην ανακύκλωση, κάνοντας σβούρες γύρω από τον εαυτό μας. Δεν αφήνουμε πλέον τα πράγματα να γεράσουν, τα συνθλίβουμε, τα κομποστοποιούμε. Σβήνουμε τα σημάδια της εποχής μας, παραδίδοντας λευκές κόλλες αναφοράς στην ιστορία.
Πράγματι είναι πιο εύκολα όλα, πιο εύπεπτα. Το σύνθημα, όλο και περισσότεροι στην κατανάλωση, όλο και λιγότεροι στην δημιουργία υπερισχύει. Το κακό είναι ότι από τη μια συμμετέχουμε στην κατανάλωση, και από την άλλη θρηνούμε τη φύση.
Το τέλος του πολέμου θα μας βρει στο καναπέ, απέναντι από τη μικρή οθόνη. Ζωντανούς ή πεθαμένους δεν έχει και μεγάλη διάφορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου