Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Το περιβάλλον θα υπάρχει και μετά από εμάς

Μπορεί η φύση να αντιστέκεται και να λειτουργεί με μια αξιοθαύμαστη αμυντική λειτουργία. Την εξαφάνισε την σαπουνάδα το ρεύμα από την θάλασσα σήμερα και αύριο θα την εξαφανίσει. Μέχρι πότε όμως θα μας συγχωρεί και θα μας αγκαλιάζει. Είναι κάποια πράγματα που όσο η ζωή κι αν επιτάσσει, αυτά μένουν εκεί, στάσιμα. Δυστυχώς σε μια κοινωνία, που χαρακτηρίζεται από υψηλές ταχύτητες, εφοδιασμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, υπάρχει κάπου η ανορθογραφία της, για να επιβεβαιώνει τον κανόνα. Τι πρέπει να γίνει δηλαδή να λιώσουν οι πάγοι να μολυνθεί εντελώς αέρας, να τρελαθούμε στις μεγαλουπόλεις, να χάσουν την αξία τα αντικείμενα από την υπερπαραγωγή, να γίνουν οι ντομάτες καρπούζια, τα ψάρια κοτόπουλα, η θάλασσα στεριά και η στεριά θάλασσα. Τα δάση πεδιάδες οι ποταμοί ξεροπόταμοι, οι δρόμοι ακίνητα αυτοκίνητα, για να αποφασίσουμε ότι αυτό το σύστημα δεν έχει τίποτα άλλο να καταβροχθίσει; Τι πρέπει να γίνει, να χορέψουμε τον χορό του Ζαλόγγου πιασμένοι χέρι, χέρι και να πηδήξουμε στο γκρεμό τραγουδώντας «στην στεριά δε ζει το ψαρί ούτε ανθός στην αμμουδιά» για να επιβεβαιώσουμε με τον αφανισμό μας και το τέλος του δράκου που μας καταβροχθίζει;
Πριν πέσουμε στο γκρεμό, μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τη στάση μας απέναντι στην ευκολία… στην ευκολία, στάχτη στα ήδη θολωμένα μάτια μας.

Ημέρα του περιβάλλοντος την Κυριακή. «Και ξαφνικά», γράφει ο Σωκράτης Τσιχλιάς «το περιβάλλον έγινε της μόδας. Δεν υπάρχει εταιρεία που να μην προσθέτει μια πράσινη πινελιά στις διαφημίσεις της, ακόμη κι αν η ίδια εταιρεία μολύνει το περιβάλλον. Δεν υπάρχει μεγάλος επιχειρηματικός όμιλος, ο οποίος παίρνει στοιχειωδώς υπ' όψιν του το μάρκετινγκ και τους επικοινωνιολόγους, που να μην έχει συμπεριλάβει στα στελέχη του, έναν επιστήμονα περιβαλλοντολόγο, ο οποίος βεβαίως συνιστά θερμώς συμμετοχές σε δράσεις πράσινου προφίλ...
 



...Η πρώτη μεγάλη παρεξήγηση, την οποία δεν αποφεύγουμε όλοι σχεδόν οι άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης, είναι ότι περιγράφουμε το πρόβλημα ωσάν το φυσικό περιβάλλον να έχει νοσήσει από κάποια επάρατη νόσο και μας έχει ανάγκη. Πρόκειται για θεμελιακή παρεξήγηση: Το φυσικό περιβάλλον στα εκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του υπέστη άπειρες μεταβολές, είδη εξαφανίστηκαν, άλλα εμφανίστηκαν, θάλασσες και γαίες πήγαν κι ήρθαν χωρίς τη δική μας φροντίδα. Το περιβάλλον, σε όποια μορφή το καταντήσουμε, θα υπάρχει και μετά από εμάς, δηλαδή και μετά το ανθρώπινο είδος. Τόσο απλά. Το στοίχημα είναι εάν εμείς θα υπάρχουμε σε αυτό το περιβάλλον. Αρα, δεν κάνουμε τίποτα για το καημένο το περιβάλλον· για την επιβίωσή μας το κάνουμε. Για την επιβίωσή μας πρέπει να σταματήσουν να καίγονται τα δάση, όχι για τα καημένα τα δέντρα και τα ελαφάκια ...
Η δεύτερη μεγάλη παρεξήγηση αφορά ένα υπερεκτιμημένο κλίμα εθελοντισμού του τύπου «εάν όλοι κάνουμε κάτι, θα λυθούν τα προβλήματα». Η αλήθεια είναι ότι αυτό που μπορεί να κάνει κυρίως ένας πολίτης, είναι να περιορίσει τις σπατάλες ενέργειας. Να συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος της αφθονίας και της καταλήστευσης των φυσικών πόρων τελείωσε. Τέτοιες συμβουλές εξοικονόμησης ακούγονται και γράφονται παντού. Σε λίγο θα τις απαγγέλλουμε ... Πέραν αυτού, όμως, ένας πολίτης μόνος δεν μπορεί να λύσει τα μεγάλα θέματα της μόλυνσης της ατμόσφαιρας ή τη ρύπανση των υδάτινων πόρων και των θαλασσών. Το μεγάλο θέμα του πλανήτη είναι εάν οι οικονομίες θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται καταχρώμενες την κοινή περιουσία των φυσικών πόρων ή θα ακολουθήσουν ένα νέο μοντέλο”.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...