Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Σε φόντο μαύρο

Προσπαθώντας να φωτίσω τη μαυρίλα, που όπως λένε πολλοί αναγνώστες χαρακτηρίζουν τα κείμενα μου, κατά καιρούς δημοσιεύω επεξηγήσεις – αποδείξεις, ότι στο τέλος σχεδόν πάντα στέλνουν αισιόδοξα μηνύματα. Πως θα χαράξει η αυγή αν το φόντο δεν είναι μαύρο; Σε φόντο μαύρο, γιατί έτσι και αλλιώς μαύρο, είναι.
Η αλήθεια, είναι ότι έχω προβληματισθεί, γιατί ενώ δεν με διακατέχει, ίχνος απαισιοδοξίας, δίνω την εντύπωση στους αναγνώστες, ότι τα κείμενα γράφονται κάτω από πεσιμιστική διάθεση. Για άλλη μια φορά το δηλώνω: αυτή η διάθεση ποτέ δεν με οδήγησε στην ανάγκη να εκφραστώ.
Παραθέτω παρακάτω ένα κείμενο, του Δημήτρη Λιαντινη που έλυσε τους προβληματισμούς μου. Αποδεικνύεται πως δεν αποτελώ εξαίρεση στον κανόνα
Οι Έλληνες γενικά υπήρξαν πεσσιμιστές, αλλά ο πεσσιμισμός τους είναι χαρούμενος. Εκεί που τελειώνει η άρνηση και η νύχτα, τους εύρισκε έτοιμους πάντα το φως και το ναι.
Σίγουρος στην άκρη του φόβου τους περίμενε ο έλεος. Ο έλεος εδήλωνε την ξανασάρκωση της ζωής επάνω στη μνήμη και στα μνήματα του αποσαρκωμού της. Ο Άδωνις ανασταίνεται, η Περσεφόνη ξανανεβαίνει, ο Ορφέας ξαναγυρίζει, ο Διόνυσος ξαναζεί.
Αυτό το δεύτερο θερμουργό ήμισυ του πεσσιμισμού στη φιλοσοφία της Στοάς ολιγοστεύει ως το στέρεμα. Ολόκληρο το οικοδόμημα της συνέχεται από μια αδιόρατη θλίψη. Είναι κάτι σαν απειλή προειδοποίηση και συσπείρωμα, σαν κόπωση και ατονία, ή φροντίδα που δεν περνά ποτέ στην επίθεση. Το στωικό σύστημα είναι ένα καθεστώς συντήρησης και τόπος χαρακωμάτων.
Παρότι ξεκινούν από τον Ηράκλειτο, το στοχαστή που μέσα στη μελαγχολία του καίγεται και φωτίζει καθώς ο Ιούλιος την Ελλάδα, οι στωικοί σέρνουν στην πλάτη τους την παρακμή του καιρού τους.
Το μηδενιστικό τους υπόστρωμα είναι μονομερές και φαίνεται να οδηγεί σ' ένα σκληρό αδιέξοδο. Η απαισιοδοξία των στωικών θυμίζει από μακρυά τους κυκλώπειους πεσιμισμούς της ιστορίας. Τις μονοσήμαντες δηλαδή αρνητικές θεωρήσεις του κόσμου, που έχουν μόνο ένα μάτι, το μάτι του μηδενός.
Οι στωικοί στέκουν κοντά στο Βούδα, στο Σοπενχάουερ, τη μηδενιστική Ευρώπη του σήμερα, το μηδενισμό των χριστιανών, ή τη μουσική του Βάγνερ. Κάποιος συγγραφέας του 4ου μ. αι. επινόησε μια αλληλογραφία ανάμεσα στο Σενέκα και στον Παύλο. Αυτή η τόλμη της φαντασίας έχει το λόγο της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...