18 Απριλίου του 1916 έγραφε το ημερολόγιο, όταν αφίχθη στο νησί μας, ο τελευταίος Σέρβος στρατιώτης. Εκατό χρόνια συμπληρώνονται την ερχόμενη Δευτέρα, από ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός. Πάνω από 150.000 Σέρβοι στρατιώτες και πολίτες, είχαν μεταφερθεί στην Κέρκυρα με συμμαχικά πλοία από το λιμάνι Αυλώνα της Αλβανίας. Πάνω από 150. 000 πρόσφυγες , πολύ περισσότεροι από τον πληθυσμό του νησιού φιλοξενήθηκαν για 3 χρόνια από τους συμπατριώτες μας.
Αυτή η μεγάλη προσφορά του λαού μας, εκείνη την περίοδο, αποτελεί και ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της φιλίας μας με τους Σέρβους, τα χρόνια που ακολούθησαν, μέχρι σήμερα.
«Νησί της σωτηρίας» μας αποκαλούν οι Σέρβοι. Ανεπίσημα, η Κέρκυρα για δυο χρόνια έγινε η πρωτεύουσα της Σερβίας. Το κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου φιλοξένησε τη Βουλή, ενώ το ξενοδοχείο «Bella Venezia» την εξόριστη Σερβική Κυβέρνηση. Εδώ λειτούργησε σέρβικο δημοτικό σχολείο με 290 μαθητές και προγυμνάσιο με 120 μαθητές.
Το ήπιο μεσογειακό κλίμα, η κατάλληλη ιατρική φροντίδα και η διατροφή, αλλά πάνω απ’ όλα οι εγκάρδιες σχέσεις με τον τοπικό πληθυσμό, συνέβαλαν στη θεαματική ανάρρωση του σερβικού στρατού.
Από το 1916 έως το 1918, οι Σέρβοι διαμόρφωσαν 28 στρατιωτικά νεκροταφεία, τα οποία βρίσκονταν στα στρατόπεδα των μεραρχιών στα Γουβιά, τον Ύψο, τη Στρογγυλή, τη Μεσογγή, τον Άγιο Ματθαίο, τα Βραγγανιώτικα, το Κατωμέρι, και στο Δημοτικό Νεκροταφείο της πόλης.
Χιλιάδες τάφοι βρίσκονται σπαρμένοι σ’ ολόκληρη την Κέρκυρα. Στα τρία χρόνια παραμονής τους, οι Σέρβοι στρατιώτες, δημιούργησαν θερμούς δεσμούς φιλίας με τους κατοίκους. Στη μνήμη αυτών που χάθηκαν, ανεγέρθη το 1936 το μαυσωλείο-οστεοφυλάκιο, στο Βίδο, εκεί τοποθετήθηκαν τα οστά των Σέρβων στρατιωτών, που είχαν ταφεί στη νησίδα εκείνη την περίοδο.
Στην Κέρκυρα γράφτηκε μια σημαντική σελίδα της πολιτικής ιστορίας της Σερβίας.
Γιατί αναφέρομαι σ΄ αυτό το πασίγνωστο ιστορικό γεγονός; Γιατί έχω την αίσθηση ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κερκυραίων δεν το γνωρίζει. Και δεν το γνωρίζει γιατί δεν φροντίσαμε να το κάνουμε γνωστό στους χώρους μάθησης. Πέρα από τις εκδηλώσεις μνήμης που διοργανώνουν κάθε χρόνο οι Σέρβοι σε συνεργασία με το Δήμο ουδέν. Αντίθετα οι Σέρβοι έρχονται κάθε χρόνο στην Κέρκυρα και πέρα από την ισχυρή πολιτική και στρατιωτική παρουσία, φέρνουν μαζί τους μαθητές και πολίτες. Εκτός του Προέδρου της Σερβικής Δημοκρατίας Τόμισλαβ Νίκολιτς και ισχυρής πολιτικής παρουσίας, δυόμιση χιλιάδες Σέρβοι θα έρθουν φέτος στο νησί μας για την 100η επέτειο.
Το αναφέρω επίσης γιατί αυτό το ιστορικό γεγονός αποκτάει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας, που χιλιάδες πρόσφυγες από την Συρία έρχονται θαλασσοδαρμένοι στα νησιά του Αιγαίου με προοπτική να περάσουν στην Βόρεια Ευρώπη.
Η Κέρκυρα δεν έχει να επιδείξει μόνο τα κάλλη της φύσης της. Το παραπάνω ιστορικό γεγονός αποτελεί παράδειγμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς και πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία, ώστε να μαθαίνουν οι νεοέλληνες ότι: «η αλληλεγγύη προέρχεται από την αναγνώριση ότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, η απελευθέρωση μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνη κάθε άλλου όντος στον πλανήτη, και ότι πολιτικά, πνευματικά, στην καρδιά της καρδιάς μας γνωρίζουμε πως οτιδήποτε άλλο είναι δυσβάσταχτο». - Aurora Levins Morales
Γιατί Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, εντελώς μόνος του. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της ηπείρου, ένα μέρος του συνόλου. Ο θάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου μας μειώνει, επειδή ανήκουμε στην ανθρωπότητα, και ως εκ τούτου: μη στείλεις ποτέ για να μάθεις για ποιόν χτυπάει η καμπάνα, χτυπάει για σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου