Που πήγαν τα λεφτά;

Είμαι ο τελευταίος που θα μπορούσε να μιλήσει για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Ψηλά γράμματα, από την στιγμή μάλιστα που δεν υπήρξαν γεγονότα ( πόλεμοι, σεισμοί λιμοί καταποντισμοί), που είχαμε συνηθίσει σαν αιτίες.
Που πήγαν τα χρήματα; Εύλογο το ερώτημα από τους απλούς ανθρώπους. Εκεί που κατέληγαν πάντα, είναι απάντηση, απλώς φαίνεται, που η συνηθισμένη διαδρομή της διαπλοκής κάπου κόλλησε. Η ελεύθερη αγορά το παράκανε με την ελευθερία και σήμερα ζητάει την βοήθεια του Μαρξ.
Το αμερικάνικο όνειρο που κλείναμε τα μάτια με την ευχή να το ζήσουμε, σήμερα έγινε εφιάλτης.
«Η παρούσα οικονομική κρίση μπορεί να θεωρηθεί η σοβαρότερη από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εκτιμά ο πρώην πρόεδρος της Fed Αλαν Γκρίνσπαν, σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στους Financial Times.
Μιλώντας σε συνέδριο του ΟΟΣΑ, στο Παρίσι, ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν τόνισε ότι η κατάρρευση της Bear Stearns που ξεκίνησε στις ΗΠΑ είναι πιο σοβαρή και περισσότερο διεθνής από ότι φάνηκε στην αρχή
Οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι. Το οικονομικό περιβάλλον επιδεινώνεται ακόμα. Τα προβλήματα των ΗΠΑ θα επηρεάσουν άλλες οικονομίες και θα απαιτηθεί μία παγκόσμια απάντηση'» υπογράμμισε
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση;
«Τη ζωή που σκότωσα εγώ είναι η ζωή που νοσταλγώ» λέει ένα τραγούδι και το σχόλιο που το συνοδεύει από την φίλη μου του ραδιόφωνου, που έχει την επιμέλεια της εκπομπής, για να φύγουμε από τους οικονομικούς όρους, που μου προκαλούνε αλλεργία..
Κάπως έτσι γίνεται. Μόνο που η ζωή δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν αναδρομική έκθεση. Οι πίνακες που χαρακτηρίζουν κάθε σου εποχή είναι δέρμα σου και βλέμμα σου και πίκρα σου και λόγια σου και βάδισμα σου. Είσαι ο ίδιος το πηλίκον και το υπόλοιπο ταυτόχρονα. Όσο για τα μεγάλα μπουμ, δεν υπάρχει τελειωμός. Η φρίκη συνεχίζεται, μπορεί να αλλάζουν οι σκοτωμένοι κομπάρσοι, αλλά οι θύτες είναι γερά κόκαλα και αφήνουν ισχυρότατους διαδόχους. Διάβαζα πως σε μια αφρικανική νομίζω χώρα 100.000 εργάτες ορυχείων που δουλεύουν τρία χιλιόμετρα κάτω από τη γη – το διανοείσαι; - απεργούν γιατί ο μισθός τους είναι 400 δολάρια το μήνα και η εταιρεία που τους έχει σκλάβους, τον τελευταίο χρόνο δήλωσε 400εκ. δολάρια κέρδος. Γιατί απεργία ρε παιδιά; Φωτιά. Τινάχτε τα όλα στον αέρα. Να μην υπάρχουν ορυχεία. Να πεθάνετε με την αξιοπρέπεια ενός λιμού. Όχι με την ταπείνωση ενός σκλάβου. Αφού τοι αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Ο θάνατος.
Αναρωτιέστε που πήγαν τα λεφτά…