Όχι μόνο για μια αγάπη, αλλά για έναν κόσμο

Θα ξεκινήσω με έναν γενναίο στίχο του Οδυσσέα Ιωάννου: για τους ερωτευμένους, γι’ αυτούς, καλώς η κακώς που εορτάζουν σήμερα.
Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σαν να μ' αγαπάς
Με τέτοια «θέλω θα μπορέσουμε να ζήσουμε όχι μόνο μια αγάπη, αλλά και ένα
καλύτερο κόσμο. Για μας που μεγαλώσαμε και διαχειριστήκαμε εκ πεποιθήσεως, διαφορετικά, αυτό το υπέροχο συναίσθημα, που δεν πιστεύουμε σε άγιους εμπόρους αλλά και σε κανένα άγιο, δίνουμε την ανάποδη μάχη. Προσπαθούμε να υπερασπιστούμε τα κομματάκια του εαυτού μας, που εκτιμούμε. Και τώρα που η γη βουλιάζει κάτω από το πόδια μας, δεν πάψαμε να ονειρευόμαστε, όχι μόνο για μια αγάπη, αλλά για ένα κόσμο.

Επί του προκειμένου γιατί η κατάσταση δεν σηκώνει κόκκινες καρδούλες χάρτινες.
H αλήθεια είναι, ότι η αλόγιστη και περιστασιακή αντίδραση για κατακτήσεις που χάνονται, για μέτρα που οδηγούν όλο και περισσότερους έλληνες κάτω από το όριο της φτώχιας, δεν μπορεί να φέρουν αποτέλεσμα. Να αντιδράσουμε σ’ αυτό το τρόπο διαβίωσης του σήμερα και του χθες, σε ένα μοντέλο που στηρίξαμε και εμείς οι ίδιοι, ώστε να μπορέσουμε να σωθούμε από τους ίδιους μας τους ευατούς, αποχαιρετώντας τον παλιό τον κόσμο με δάκρυα χαράς
Κανένα μνημόνιο, υπαγορευόμενο από το διευθυντήριο των Βρυξελών, δεν μπορεί να μάς σώσει, ακόμα και να αποτρέψει την πτώχευση, δεν θα αλλάξει, τον τρόπο διαβίωσης, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, μέσα σ’ αυτό το σαθρό περιβάλλον. Να δούμε τον κόσμο με άλλο μάτι. Να δούμε τον κόσμο με μάτια, που μας τα κρατά ορθάνοιχτα η παγκοσμιοποίηση της επικοινωνίας. Να δούμε τον κόσμο με τα μάτια των παιδιών, που περιφέρονται στο διαδίκτυο και φτιάχνουν φανταστικές παγκόσμιες παρέες. Να δούμε τον κόσμο με συλλογική συνείδηση.
Αμυνόμαστε, υπερασπιζόμενοι ένα παλιό μοντέλο σ’ αυτόν το κόσμο το παλιό, που διψάει για περισσότερο δανεικό χρήμα, για περισσότερα αυτοκίνητα, για προϊόντα μιας χρήσης, για περισσότερη συσσώρευση ύλης, αντλεί στερεότυπα του παρελθόντος, με βασικό συστατικό την κοντόφθαλμη αντιμετώπιση των τρεχουσών αναγκων, που ήταν πάντοτε και θα συνεχίσουν. Πρόκειται για μια θνησιγενή απόπειρα που διαδραματίζεται μέσα στα πλαίσια ενός συστήματος που καταρρέει
Η χώρα μας αποτελεί απτό παράδειγμα γι’ αυτά που έρχονται. Με δάκρυα χαράς ας αποχαιρετίσουμε τον κόσμο τον παλιό, με την ευχή να πάει στο καλό και να μην ξανάρθει.