Μια ακόμα αυταπάτη

Ησυχία αφόρητη, ενώ πέρσι τον Ιούνιο... το ένα διάγγελμα μετά το άλλο. Σε ευθεία σύγκρουση με τους ισχυρούς της Ευρώπης η μικρή Ελλάδα απάντησε ΟΧΙ μέσω δημοψηφίσματος στην επαχθή συμφωνία. Το τι ακολούθησε δεν έχει και μεγάλη σημασία, η ουσία είναι ότι περάσαμε κάποιες στιγμές ξεχωριστές, συναντηθήκαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις, στις κλειστές τράπεζες, νικήσαμε το φόβο, μέσα και έξω, νικήσαμε την προπαγάνδα ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας. Κερδίσαμε κάποια μέτρα. Η συνέχεια, ακολούθησε τους φυσικούς νόμους άλλωστε μια φορά νίκησε ο Δαυίδ, πέρασαν χιλιάδες χρόνια και ακόμα το λέμε.

Νέκρα ο φετινός Ιούνιος. Καμία είδηση επί της ουσίας. Τα συστημικά ΜΜΕ που ούρλιαζαν, ξέμειναν από αντιπάλους και αρχίζουν να θυμούνται πλέον εποχές life style, όχι στις παλιές τους εκδοχές, όχι τόσο λαμπερές, λίγο μουντές, λίγο σιτεμένες του τύπου “Μπράβο Ρούλα”, “Βράδυ με τον Πέτρο Κωστόπουλο” και ότι άλλο μπορεί να θυμίζει τη χρυσή δεκαετία τους.

Τα κρατικά, ξεθάβουν από τις στάχτες, κάτι εξαιρέσεις Ελλήνων, που δημιουργούν, που αντιστέκονται στην κρίση, που πιάνουν τις ευκαιρίες από τα κέρατα, τύπου “Μικρογεύματα Γρηγόρης”, ο μαθηματικός που πουλά τον πιο νόστιμο Πατσά, το ζευγάρι που εγκατάλειψε την πόλη και καλλιεργεί σαλιγκάρια στο χωριό καταγωγής της κοπέλας και τα συναφή που βεβαίως δεν επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Επί της ουσίας τίποτα δεν συμβαίνει και αυτή η αισιοδοξία επί των ερειπίων που προσπαθεί εντέχνως να καλλιεργηθεί δεν είναι τίποτα από μια ακόμα αυταπάτη.

Τίποτα δεν συμβαίνει. Παράλυση. Και όπως ορθά γράφει σε ένα παλαιότερο κείμενο ο Οδυσσέας Ιωάννου “Η Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες περιόδους. Ό,τι κινηθεί, όταν κινηθεί, θα είναι σε άλλη κατεύθυνση. Το μοντέλο που θέλει την κοινωνική οργάνωση να έχει χώρο μόνο για τους “ταλαντούχους”, τους “καπάτσους”, τους “έξυπνους” και τους “καινοτόμους”, πτώχευσε πρώτο. Οι μισοί είναι φυλακή και οι υπόλοιποι σε διακανονισμό με τις τράπεζες για να σώσουν τα σπίτια τους.

Καμία καινούρια κοινωνία δεν θα καταφέρει τίποτα καλύτερο δίχως πρώτα από όλα μέριμνα και ένα χεράκι για τους ανυπεράσπιστους. Καμία χλιδή δεν έχει ούτε ένα ζωντανό αιμοπετάλιο από εκείνα που βρίσκεις “τρεχούμενα” και σε αφθονία μέσα στην αγάπη δυο ανθρώπων”.