Ένα παλαιοτερο κείμενο γαιτί η βροχή δεν αντεχεται. Πέμπτη 12 το μεσημέρι. Η αναμονή ανήκει στα βαρέως ανθυγιεινά επαγγέλματα. Όποιος την ασκεί θυσιάζει πολλά. Από το νευρικό του σύστημα έως τον άχρηστο χρόνο να περιμένει. Η αναμονή σκοτώνει και δεν ξέρω τελικά αν αξίζει το κόπο. «Πόσο να περιμένει πια κανείς; Πόσες ζωές του έχουν τάξει άγνωστοι θεοί για να θυσιάσει αυτή την σίγουρη τη μία.»
Μπορεί σήμερα να είμαι εκτός επικαιρότητας, όλα αυτά όμως που γράφω αυτές τις μέρες να δείτε που θα αρχίζουν να επικαιροποιούνται μέρα με τη μέρα. Και το αύριο είναι το ζητούμενο, το μέλλον, αυτό που δεν εξαρτάται, από μια απόφαση κάποιας εκλογικής επιτροπής, από κάποιες πρόσκαιρες συμμαχίες, από κάποιες ευνοϊκές συγκυρίες. Η πορεία είναι προδιαγραμμένη.
…………………………………………………………………………………………..
είμαι αισιόδοξος για τις εξελίξεις, όλο αυτό το διάστημα, άκουσα ελπιδοφόρες φωνές, που ακόμα και κάτω απ’ τις κομματικές πιέσεις και τις καταστατικές αρχές είχαν λόγο πολιτικό και όραμα κοινωνικό. Διέκρινα συναίσθημα και πάθος. Αγνότητα στην προσπάθεια υπεράσπισης του «Εμείς».
Τους περιμένουμε στα ελεύθερα πεδία να ενώσουμε τις φωνές μας.
Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Να ένα δημιουργικό παιχνίδι
Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...
-
Το έγραψα πέρυσι «κατόπιν εορτής», το θυμίζω σήμερα λίγες μέρες πριν το Πάσχα, χωρίς να έχω την ψευδαίσθηση, ότι θα αλλάξει κάτι. Τ...
-
Όταν το 2007 η Παλιά Πόλη της Κέρκυρας, με την σφραγίδα της UNESCO εντασσόταν στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς, υ...
-
Τα πράγματα παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις. Ο αποκλεισμ ό ς του ΧΥΤΑ έπρεπε να έχει λήξει χθες. Η συνέχιση του αποκλεισμού από το...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου