Μας βολεύει...

Ανέκαθεν η μεταφυσική, μου προκαλούσε τρόμο, έχανα αυτόματα την εκτίμηση σε ανθρώπους, κυρίως γυναίκες, που προσπαθούσαν με σημάδια να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Μου φαινόταν σαν μια προέκταση της λανθάνουσας τρέλας. Αν γνωρίζαμε την αλήθεια, θα την βλέπαμε, όσο για τα ακατανόητα, μας αρκεί να σκεφτούμε ότι είναι ακατανόητα.
Την άλλη εβδομάδα Αύγουστος και θέλει αλήθειες, γι’ αυτό και η εισαγωγή μου, μόνο που μου τελείωσαν.
Προσπαθώ, ξεφεύγοντας από τη μιζέρια, που αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο της μικρής μας κοινωνίας, με μεγάλη δυσκολία δεν λέω, να ερμηνεύσω όλα αυτά που συμβαίνουν και πιάνω τον εαυτό μου να καταφεύγει σε ανορθόδοξες μεθόδους
Μήπως φταίνε τα φεγγάρια, οι θεοί που μας καταράστηκαν, το προπατορικό αμάρτημα, η υγρασία, το απείρου κάλους τοπίο, οι Γάλλοι οι Άγγλοι οι Ενετοί που μας μαγάρισαν, η ιστορία και ο πολιτισμός μας. Ο κερκυραισμός μας. Γαμώ το κερκυραισμό μας.

Ακούω κάτι βαρύγδουπες δηλώσεις από τους επίδοξους μνηστήρες της εξουσίας αυτές τις μέρες και ολοένα μου ενισχύεται η άποψη, ότι το «είμαστε δήθεν», θα πρέπει να τυπωθεί σε μπλουζάκι καλοκαιρινό. Τα χιλιόμετρα της απόστασης, του πνευματικού κόσμου από την πολιτική πραγματικότητα, έχουν ξεπεράσει τα γεωγραφικά όρια του νησιού, έχουν περάσει τα στενά μας χωρικά ύδατα και έχουν πνιγεί κάπου στον ωκεανό.
Τι να ελπίζεις όταν το πνεύμα κάνει λευκή απεργία, όταν αυτό που λέμε πολιτισμός, δεν είναι τίποτα άλλο από μια φτηνή αναπαράσταση, εποχών περασμένων.
Να σας πω μια αλήθεια, δεν έχω τίποτα με όλους αυτούς που βγαίνουν κάθε βράδυ, για το καλό μας, μπορεί και να το πιστεύουν, όταν η ανεπάρκεια θέτει περιοριστικούς όρους και η άγνοια κινδύνου επιτρέπει παράτολμες ενέργειες, τι άλλο από κατανόηση μπορούμε.
Να σας πω μια άλλη αλήθεια, μας βολεύει …