Ότι αισιόδοξο και να γράψω ένα πεσιμιστής με περιμένει στη γωνία. Και σήμερα αισιόδοξα θα ξεκινήσουμε, γιατί το καλοκαίρι φεύγει και δεν χρειάζεται να προσθέτουμε και άλλο βάρος Ας πάμε μπροστά, ακόμα κι αν ο ορίζοντας είναι θολός και αβέβαιο το μέλλον. Ότι χάθηκε, χάθηκε, δεν ωφελεί να το μνημονεύουμε. Μια ματιά πίσω μπορεί να φέρει ανταρσία, να ξεσηκωθεί η καρδιά και να γυρέψει τα δίκια της και τότε θα φάμε δίκιο.
Ο πόλεμος, δεν ωφελεί ούτε τους νικητές. Δεν περισσεύουν οι δυνάμεις, για να σπαταλιόνται σε στείρες αντιπαραθέσεις,
Πολλές φορές έχω σύρει τα εξ’ αμάξης στην μεταπολιτευτική γενιά, να γράψουμε όμως και τα καλά. Είμαστε, η τελευταία γενιά που τα ινδάλματα της δεν προήλθαν από την τηλεόραση, τους ηθοποιούς τους γνωρίσαμε από το σινεμά και τους μεγάλους σύνθετες και τραγουδιστές τους είδαμε στο φυσικό τους χώρο.
Η διαφορά είναι ότι αυτά που είδαμε τα επιλέξαμε, δεν μας τα έφεραν στο σαλόνι μας. Πήγαμε για να τους δούμε, πληρώσαμε για να τους δούμε. Δεν πατήσαμε άπλα ένα κουμπί στο τηλεκοντρόλ.
Δεν είμαστε γενιά της τηλεόρασης και αυτό είναι αρκετό. Είχαμε την τύχη να ζήσουμε χρυσές δεκαετίες και δύσκολα χρόνια που μας έδωσαν εμπειρίες.
Δεν γράφω για τα χρόνια που έφυγαν με νοσταλγία, δεν γράφω με απαισιόδοξη διάθεση για τα χρόνια που μας βαραίνουν, γράφω για να ξορκίσω το κακό, να κάνω τις απαραίτητες πρόβες, ώστε όταν πραγματικά η ηλικία θα με βαραίνει να έχω εξαντλήσει την γκρίνια μου και να την αποδεχτώ με την απαραίτητη ηρεμία και ψυχραιμία που ταιριάζει στην περίπτωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου