Όταν τα σταθερά της πίστης μου, είχαν εξανεμιστεί , όταν οι ιδέες μου, προδόθηκαν από όλους αυτούς που εμπορεύονταν ελπίδες, η ιδέα της ομάδας, ακόμα και όταν έπεσε στην Γ’ εθνική παρέμεινε σταθερή.
Παρασκευή βράδυ, παρακολουθώντας την τελετή των εγκαινίων του νέου γηπέδου της ΑΕΚ, ξανάζησα κάτι ξεχασμένο, ξεπερασμένο ίσως, αλλά απολύτως μαγικό. Κατάλαβα γιατί είναι ακόμα και σήμερα βαθιά μέσα μου ριζωμένη η ΑΕΚ, σαν τις χαμένες πατρίδες για εκείνους που τις έχασαν…
Είναι μερικά βράδια που σ’ ανοίγουν ρωγμές στον χρόνο. Διαπιστώνεις ότι ακόμα και το παρελθόν είναι χρόνος ρευστός, σου φανερώνει πτυχές που απαιτούσαν ρυτίδες.
Η εικόνα του Κώστα Νεστορίδη να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο της Νέας Φιλαδέλφειας, με ταξίδεψε στην ΑΕΚ των παιδικών μου χρόνων.
Τον εαυτό μου τότε δεν τον θυμάμαι και μια παλιά φωτογραφία που σώζεται ακόμα, δεν την πιστεύω. Τον Κώστα Νεστορίδη όμως τον θυμάμαι με τον δικέφαλο στο στήθος, έτοιμο να μαγέψει και να παρασύρει τα όνειρά μας. Ακριβώς την ίδια φωτογραφία , την έχω από τις «τύχες» που πουλούσαν τότε τα περίπτερα για να μας ξεγελούν. Όμως ο Νεστορίδης δεν μας ξεγέλασε ποτέ, ήταν πάντα συνεπής σ΄ αυτό που τόσο καλά έκανε, και το έκανε για μας.
Ακόμα και σήμερα στα 92 του, ήρθε σε αναπηρικό καροτσάκι για να μας χαιρετίσει και να μας θυμίσει ότι η ΑΕΚ πέρα από μια ποδοσφαιρική ομάδα είναι ιδέα που δεν προδίδεται.
Θα μου πείτε ότι ο κόσμος του ποδοσφαίρου δεν είναι αγγελικά πλασμένος, όμως αυτά που συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο είναι παρανυχίδες μπροστά στα σκάνδαλα της εξουσίας. Ακόμα και σήμερα που ένα σάπιο κομμάτι έχει γίνει ορατό, αυτή η άποψη δεν αλλάζει. Γιατί στο ποδόσφαιρο υπάρχει ακόμα ψυχή και πόδια που μπαίνουν στη φωτιά και τσακίζονται. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν φίλαθλοι που δεν περιμένουν στο προθάλαμο βουλευτικών γραφείων, που υποστηρίζουν την ομάδα τους χωρίς ανταλλάγματα. Δεν υπάρχουν αναποφάσιστοι, που καθορίζουν το αποτέλεσμα, υπάρχουν αποφασισμένοι πρωταγωνιστές και οπαδοί. Στο ποδόσφαιρο χύνεται ιδρώτας και αίμα. Εμείς οι παλιοί των ημερών, που ζήσαμε το ποδόσφαιρο, μόνο με την αξία της φανέλας, θα συνεχίσουμε, ακόμα και σήμερα που μπήκε στο χρηματιστήριο να είμαστε κοντά του. Και θα συνεχίσουμε, γιατί οι πρωταγωνιστές, που είναι οι αθλητές που αγωνίζονται, ακόμα την ιδρώνουν αυτήν την φανέλα. Θα συνεχίσουμε γιατί στο ποδόσφαιρο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι σαν το Κώστα Νεστορίδη.
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό παιδί που αγαπούσε πολύ μια ομάδα, φορούσε κίτρινες φανέλες με τον δικέφαλο στο στήθος, μετρούσε τον χρόνο με βάση τα επιτεύγματα και τις αποτυχίες της… Είδε τους ήρωες των παιδικών του χρόνων, να διατηρούν αναλλοίωτο το υπερφυσικό τους μέγεθος και να του ξετυλίγουν το κουβάρι του παραμυθιού που τον μεγάλωσε, διαπιστώνοντας πως μόνο αυτό θέλει να είναι τελικά: ΑΕΚ των παιδικών του χρόνων!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου