Και πάλι καταλήψεις. όχι για να αλλάξει κάτι, καμία ελπίδα δεν υπάρχει να διορθωθεί ένα σαθρό οικοδόμημα. Η αλήθεια είναι, ότι με τέτοια παιδεία δεν θα μπορούσαμε να έχουμε τίποτα καλύτερο. Ούτε υγεία, ούτε, οικονομία, ούτε δημόσιο τομέα, ούτε τηλεόραση.
Το 1915 ο Δ. Γληνός γράφει: «όλοι το εγνωρίσαμε το σχολείον φυλακήν και το σχολείο υπνωτήριο, το σχολείον των λόγων, των γραμματικών τύπων και των κενών φράσεων, το σχολείον του ευρώτος και του ψυχικού αποπνιγμού, το σχολείον οδοστρωτήρα και προσκρούστην των ψυχών, το σχολείον το αφρονημάτιστο, το σχολείο που δίδει χαρτιά και τίποτα άλλο, το σχολείον το περιφρονημένο από μαθητάς, από γονείς, από κοινωνία και πολιτεία. Όλοι εγνωρίσαμε το περιφρονητικό μειδίαμα και την προσωνυμία «δάσκαλος», σημαίνουσαν το φορέαν πάσης πνευματικής, κοινωνικής ταπεινώσεως, πενιχρότητας και ευτελείας»
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια, και ας μνημονεύουν κάποιοι τα σχολαρχεία, από την αρχή στραβά τα κτίσαμε τα σχολεία, πάνω, στα κόμπλεξ μας, στα ελαττώματα μας, στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, στα βιβλία της ιστορίας που ποτέ δεν έλεγαν την αλήθεια, στα βιβλία των θρησκευτικών που προσηλύτιζαν, στις παρελάσεις, στη Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα, στων εχθρών τα φουσάτα περάσαν σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά, στην αντικομουνιστική προπαγάνδα και στις εθνικές επετείους» Ακόμα θυμάμαι ένα σκετς της έκτης δημοτικού «Ο γερο Δήμος πέθανε ο γερο Δήμος πάει» Όταν το αποστήθιζα δεν γνώριζα που εννοούσε την παιδεία, περίπου την ίδια εποχή με τα ο γερο Δήμο πέθανε, και ποτέ δεν αναστήθηκε.
Όταν στο στρογγυλό τραπέζι του προβληματισμού προσπαθούμε να εντοπίσουμε τις αιτίες, για τα δεινά αυτού του τόπου, στο βάθος σχεδόν πάντα ανακαλύπτουμε το νεκρό σώμα της παιδείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου