Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Έσκαψαν το λάκκο τους

Πριν έντεκα χρόνια και με τίτλο «Οι τράπεζες οι μεγάλοι χρυσοθήρες» είχα γράψει το παρακάτω κείμενο. Σήμερα και εν μέσω της χρηματοπιστωτικής κρίσης έχει αξία να θυμηθούμε την απληστία που οδηγεί στην καταστροφή.
«Η τοπική οικονομία παρακμάζει. Έμποροι, καταστηματάρχες, τουριστικοί επιχειρηματίες, ξενοδόχοι, εργαζόμενοι, αγρότες βρίσκονται πλέον σε κατάσταση νευρικής κρίσης,
Δεν θα επικαλεστούμε την γενικότερη οικονομική ύφεση, τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την σκληρή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, θα χαθούμε τότε, σε ατέλειωτες αναλύσεις και στο τέλος με ένα «φταίει το σύστημα» θα βρεθούμε εκεί που αρχίσαμε.
Ας σταθούμε λίγο στην ορατή ακτίνα, της τοπικής μας κοινωνίας. Ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι σήμερα απ’ αυτήν την ζοφερή κατάσταση; Σίγουρα τα μεγάλα γραφεία του εξωτερικού, που ελέγχουν απόλυτα την τουριστική οικονομία, κάποια πολυκαταστήματα Σούπερ ΜάρκεT που έχουν πάρει το μεγάλο κομμάτι της τοπικής αγοράς κυρίως όμως οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ αυτές είναι ο μεγάλος νικητής. Αυτές καμαρώνουν πάνω από τα λάφυρα της νεκρής μας οικονομίας.
Και ρωτάμε: Τι κάνουν οι τράπεζες για την τοπική οικονομία; Τι ποσά ξοδεύουν κάθε χρόνο από τα υπερκέρδη τους για την ανάπτυξη του τόπου που ξεζουμίζουν; Σε πόσες τουριστικές εκθέσεις συμμετέχουν με σοβαρή οικονομική ενίσχυση; Δεν θα έπρεπε ένα ποσοστό από τα κέρδη, που τους δίνει ο τόπος - με κάποια νομοθετική ρύθμιση - να το επιστρέφουν για έργα ανάπτυξης; Για να διατηρήσουν τέλος πάντων όλους αυτούς που εργάζονται γι’ αυτές ζωντανούς;
Αντί γι’ αυτό, σαν άλλοι χρυσοθήρες αρπάζουν ότι έχει απομείνει από τον κουρσεμένο αυτόν τόπο και κάνουν τις συμφέρουσες επενδύσεις τους αλλού».
Οι εξελίξεις δικαιώνουν τα παραπάνω. Σε μια διαλυμένη οικονομία, η θέση τους έγινε επισφαλής. Οι τράπεζες κάθε χρόνο πρόβαλαν την κερδοφορία τους, εν μέσω μιας σμπαραλιασμένης οικονομίας για την οποία είχαν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης. Έχτισαν στην άμμο παλάτια και όπως λέει και το τραγούδι ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια. Και τα έκανε.
Ξεπέρασαν ακόμα και την καπιταλιστική λογική, που ήθελε τους εργαζομένους να παίρνουν τόσα ώστε να ζουν για να μπορούν να δουλεύουν. Η απληστία τους, δεν είχε όρια. Μπορεί το παράδειγμα να αναφέρεται στην τοπική οικονομία, κάπως έτσι όμως λειτούργησαν παντού. Πολιτική της αρπαχτής, καμία προσπάθεια ανάπτυξης της οικονομίας. Μοναχοφαγάδες. Το φαί όμως τελείωσε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...