Η ελεύθερη πτώση συνεχίζεται. Από το τέλος 2009 μέχρι σήμερα, αργά και βασανιστικά κάθε μέρα και χειρότερα. Ακόμα δεν έχουμε πιάσει πάτο. Το πότε θα ανακάμψουμε το ξεχνάμε, το ζητούμενο για την ώρα, είναι πότε θα σταματήσει ο κατήφορος. Στα δύο περίπου χρόνια που προηγήθηκαν, εφαρμόστηκαν, πρωτοποριακοί μέθοδοι ψυχολογικής βίας με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Κανείς σήμερα δεν ζητάει αυτά που με βίαιο τρόπο του αφαίρεσαν, ούτε και κάνει κάτι, για να διατηρήσει ότι του έχει απομείνει. Παγωμένη η ελληνική κοινωνία, περιμένει να ακούσει τα επαχθή νέα μέτρα και παρηγορείται μόνο από το γεγονός, ότι το τελικό κείμενο της συμφωνίας, είναι ηπιότερο απ’ αυτό, που είχε προαναγγελθεί από τα παπαγαλάκια. Αφού μας γέμισαν ενοχές για την έκλυτη ζωή μας, μας οδηγούν βήμα βήμα στον ασκητισμό. Να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας.
Το χειρότερο, ακόμα και απ’ αυτήν την τραγική οικονομική κατάσταση που έχουμε περιέλθει, είναι ότι δεν καταλήξαμε: τι ήταν αυτό που μας οδήγησε μέχρι εδώ; Βολοδέρνουνε μέσα σε θόλο τοπίο και μεταθέτουμε με την ίδια ευκολία, που άλλοι μας επιβάλουν μέτρα, τις ευθύνες. Από τον Άννα στον Καϊάφα. Από τους Αμερικανούς στους Γερμανούς. Από την Ε.Ε στην πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, από το ΠΑΣΟΚ στη Ν.Δ, απ’ αυτούς που τους ψήφιζαν τόσα χρόνια, στην κακή νοοτροπία μας, στο κακό το ριζικό μας. Έτσι με στάχτη στα μάτια, η ελληνική κοινωνία, κατακερματισμένη και αδύναμη, χωρίς νέους ιχνηλάτες να τις δείχνουν δρόμους, οδηγείτε ως πρόβατο επί σφαγής, στα γερμανικά κρεματόρια. Όχι αυτή φορά για σαπούνι, αλλά για να δοκιμαστούν οι αντοχές, εν όψη των νέων μοντέλων που θέλουν να κατασκευάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου