Προετοιμασίες για το Φθινόπωρο

Για να δεις την εικόνα στην πραγματική της διάσταση, χρειάζονται και τα διαλείμματα, ανάσες δηλαδή, για την επόμενη επιστροφή. Μα εμείς πάντα θα επιστρέφουμε στο έγκλημα της αγάπη που διαπράττουμε όλα αυτά τα χρόνια. Όχι για να σβήσουμε τα ίχνη, αλλά για να τα επαληθεύσουμε, να τα κάνουμε πιο βαθιά, να βεβαιώνουν την ύπαρξη μας, σε μια άλλη στιγμή του χρόνου.
Χρειάζεται και να σωπαίνουμε για λίγο. Έτσι νοσταλγούμε τους ήχους μιας άλλης ζωής. Εκεί που ο λόγος δεν είναι ύβρεις και η ύβρις δεν εκτελεί χρέη εξουσίας
Μπορεί να μην φάνηκε η απουσία, στην πραγματικότητα όμως, απείχα αυτό το διάστημα, ο Αύγουστος τελικά επιβεβαίωσε φέτος το τίτλο του, στην παλιά ελληνική ταινία «Ο ζεστός μήνας Αύγουστος» και μου έδωσε την ευκαιρία να ορίσω το χρόνο με τις κλιματικές συνθήκες, όταν δροσίσει η επιστροφή.
Ο θυμός μου έγινε αέρας και καπνός, αλλιώς θα είχε αποτυπωθεί σ’ αυτήν εδώ την στήλη. Δεν ωφελεί να γράφω θυμωμένος. Εκ των υστέρων μετανιώνω.
Έχει ενδιαφέρον αυτό το διάστημα της απουσίας, να είσαι νηφάλιος και να παρατηρείς συμπεριφορές. Για την εξουσία τη δόξα και το χρήμα, εκτός από τα μέσα που επιστρατεύονται, βγαίνουν και οι ψυχές στη φόρα. Αποκαλύπτονται. Πέφτουν οι μάσκες και κανείς πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί.
Όχι δεν είναι όλα μαύρα, δεν είναι όλα γκρίζα, είναι και φωτεινά, χρωματιστά, ελπιδοφόρα. Το βλέπεις στις συσπάσεις των προσώπων, το ακούς στα λόγια των νέων ανθρώπων που ενδιαφέρονται γι’ αυτό το τόπο, αλλά και σ’ αυτούς που αν και κουρασμένοι συνεχίζουν την πορεία για την εκπλήρωση του χρέους. Και τους άλλους βλέπεις, που για προσωπικές φιλοδοξίες, οικονομικά οφέλη, μικροσυμφέροντα, και περισσή δόση βλακείας, δεν διστάζουν να βγάζουν στη φόρα ότι κακό κρύβουν μέσα τους.
Πως γίνεται έτσι κανείς; Φονιάς του καλύτερου εαυτού του.
.......................................................................................................................................
Ένα σχόλιο για το χθεσινό κείμενο απο τον κ. Μανώλη Μεσσήνη, το διαβασα, αφου έγραψα το σημερινό και δεν θέλω να το αφήσω να περιμένει. Είναι η καλυτερη αρχή για το χάρτινο Σεπτέμβρη της καρδιάς μου, που έρχεται.

"Θα ήθελα να σχολιάσω το κείμενό σου, μ'ένα απόσπασμα από κάποιο δικό μου... "Οι ιδέες τραβιούνται σαν λαστιχένια φίδια, ξεχειλώνουν. Φάρδυνα τον ουρανό και είναι άδειος. Ξέρεις τι φοβάμαι; Την τοποθέτησή μου σαν ένα κουρέλη πάνω στην παλάμη της γης. Σαν τους μεθυσμένους, τους τρελούς, που ξαπλώνουν πάνω στην άσφαλτο και ζητούν να ξεριζώσουν τα δέντρα μεσόστρατα. Σαν τους μεθυσμένους που ζητούν να γεμίσουν το κενό, το τεράστιο καζάνι του χρόνου...
Σέ διαβάζω κι εκτιμώ τα κείμενά σου!"