Ασκήσεις επιβίωσης

Θα συνεχίσουμε τις επαναλήψεις μέχρι το τέλος Αυγούστου, αλιεύοντας από τα περασμένα κάποια πράγματα που δεν αρκεί η μια φορά, πρέπει να λέγονται και να ξαναλέγονται
«Πουτάνα κοινωνία» φράση εύηχη και ανέξοδη στο αδιέξοδο της αναζήτησης, για τις κοινωνικές συμπεριφορές της εποχής μας.
Παρατηρώντας χθες την αγωνία ενός νέου, για τη συμπεριφορά των πολιτών, μιας τοπικής κοινωνίας, γύρισα πίσω, στα χρόνια που είχαμε την ψευδαίσθηση ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο. Όταν συνειδητοποίησα την ουτοπία ήμουν αρκετά εγωιστής για να στραφώ εναντίον μου, ένα ανάθεμα στην γενική με έβγαζε από τα δύσκολα και με περνούσε ασυναίσθητα στην απραξία. «Τι θέλω και ανακατεύομαι αφού δεν καταλαβαίνουν» πέρασαν αρκετά χρόνια για να στραφώ στο εαυτό μου, και να προσπαθήσω όχι πλέον να αλλάξω τον κόσμο αλλά να μην με αλλάξει εκείνος.
………………………………………………………………………………………….«Κι αν ο κόσμος πήγε πάσο, εγώ συνεχίζω να ποντάρω, ό,τι έχω και κυρίως ό,τι δεν έχω: δηλαδή την υπομονή, την ψυχραιμία, το θάρρος, την πίστη σε μικρούς θεούς – αξίες που καμία κοινωνία στους αιώνες των αιώνων δεν εξάλειψε».
Κι αν το μυαλό μου φτιάχνει ιστορίες για να χωρέσει κάπου το σαρκίο του, δεν είναι το πάσο του κόσμου που με πείραξε, είναι για ασκούμε πρώτα εγώ και πέντε άλλοι στην αμυντική τακτική που επιλέξαμε ως σύστημα επιβίωσης του μυαλού μας.
…………………………………………………………………………………………
Πουτάνα η κοινωνία φίλε μου, βουτηγμένη στην ευκολία και στην αμαρτία. Δύσκολη περίπτωση γι΄ αυτό και ελκυστική αν καταφέρεις και σε ερωτευθεί θα σε λατρέψει. Πρώτα όμως φρόντισε να μην σε καταπιεί