Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Γαμώ την αριστερά μου (2)

To «γαμώ την αριστερά μου», αποτελεί ευθεία βολή κατά του εαυτού μου, κομμάτι της ζωής μου η αριστερά, έχω κάθε δικαίωμα να την επικαλούμαι, όπως λέμε «γαμώ το κεφάλι μου», «γαμώ την αγανάκτηση μου».
Προσπαθώντας να συγκρίνω το κλίμα που επικρατούσε πριν τέσσαρα χρόνια, ανέσυρα από το αρχείο μου το έβδομο κείμενο της σειράς το «ακρωτήρι του φόβου» βεβαίως ο Καποδίστριας έγινε Καλλικράτης, οι 12 δήμοι ένας, η νομαρχία καταργείται και στη θέση της θα έχουμε την αιρετή περιφέρεια, τότε είχαμε κυβέρνηση Ν. Δ τώρα έχουμε ΠΑΣΟΚ - για το τελευταίο δεν υπάρχει διαφορά – υπάρχουν κάποιες συμπεριφορές όμως που δεν αλλάζουν με τίποτα, εδώ είμαστε και θα δείτε:
«Ακόμα και πιτσιρικάδες όταν παίζαμε κρυφτό, είχαμε, προνοήσει να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, σήμερα κουνιστοί και λυγιστοί, περιτριγυρίζουν στις συγκεντρώσεις με την μάσκα του διχασμού στα πρόσωπά τους προκαλώντας τον Λαό με την αλλοπρόσαλλη στάση του. Γιατί βεβαίως η αντίθεση είναι θεμιτή, η σύγκρουση είναι μέρος του παιγνιδιού, η θέση είναι δικαίωμα του καθένα να την υποστηρίζει, η επιλογή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατίας. Η σημερινή τους συμπεριφορά όμως, καθοδηγούμενη από την αφέλεια που έχει κατακλύσει τον εγκέφαλο τους, μόνο με βαρείς χαρακτηρισμούς μπορεί να αποδοθεί.
Η πολιτική χρειάζεται άνδρες να την υπηρετήσουν και αυτό βεβαίως ως έκφραση, γιατί και οι γυναίκες την υπηρετούν και οι ομοφυλόφιλοι, αυτοί οι τύποι όμως που την προσβάλουν βάναυσα, δεν χωρούν σε καμία κατηγορία, δεν είναι ούτε άνδρες, ούτε γυναίκες, ούτε ομοφυλόφιλοι. Αποτελούν όντα, τερατογέννησης κατασκευάσματα ενός μηχανισμού που λειτούργησε ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, αριβίστες με πράσινη και μπλε περικεφαλαία, μούμιες του Τουταγχαμών, Aliens της συμφοράς.
«Η Τροία ακόμη καίγεται, ο Αδόλφος υψώνει τη σβάστικα» λέει ένα τραγούδι. Οι προ εικοσαετίας ενεστώτες μεταμορφώθηκαν σε μέλλοντες διαρκείας. Μπορεί να χαίρομαι για τις προβλέψεις, απελπίζομαι όμως, που ενώ τα ξέρουμε μένουμε βουβοί και απαθείς. Όχι στην παρούσα τρέλα, εγώ δεν αισθάνομαι συγκάτοικος. Συγκάτοικος στην ντροπή νοιώθω, πως άφησα το δοκάρι να γίνει τερματοφύλακας. και θεματοφύλακας και ο ύπνος μου γεμίζει εφιάλτες. Πάλι με πράσινες και μπλε περικεφαλαίες …»
Γαμώ την αριστερά μας για άλλη μια φορά, που όσοι της μείναμε πιστοί, βρεθήκαμε στο περιθώριο, απλώς διαμαρτυρόμενοι, να παρακολουθούμε τις εξελίξεις…

4 σχόλια:

κ0nSeR+iNa είπε...

Ας παίξουμε πάλι με τις λέξεις ή μάλλον με μία από τις βασικότερες (κατά τον Γιώργο Μπαμπινιώτη) του ελληνικού λεξιλογίου και τα παράγωγά της.

Έχει πολύ ενδιαφέρον!

Από το αρχαίο ουσιαστικό ανήρ, ανδρός προέρχεται ΚΑΙ η θηλυκού (παρακαλώ) γένους λέξη ανδρεία ΚΑΙ το επίθετο ανδρείκελος, αλλά ΚΑΙ η ανδρόπαυση-που είναι η κύρια αιτία του κακού κατά τη γνώμη μου..

κ0nSeR+iNa είπε...

Αυτή σας η διαμαρτυρία με ώθησε στη σκέψη να γράψω σ'ένα χαρτί με απόλυτη αλφαβητική και πλήρη σημασιολογική σειρά τις λέξεις "άνδρας", "ανδρεία", "ανδρείκελος", "ανδρόπαυση" με τις ερμηνείες των λέξεων αυτών δίπλα.
Μετά να φτιάξω κάμποσα αντίγραφα και να τα μοιράσω στους υποψηφίους, όταν με το "καλό"..εκδηλωθούν!
Λευκό χαρτί με κόκκινα γράμματα έχω κατά νου. (Μην πάει κι είμαι κι εγώ αριστερή και δεν το ξέρω?)

Όσο παραμένετε στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής, τόσο πιό πολύ σας θαυμάζω, κύριε Αρμένη!

κ0nSeR+iNa είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
κ0nSeR+iNa είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Αν ο Τσε είχε ασκήσει εξουσία τίποτα δεν θα ήταν σήμερα...

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, τι είναι αυτό που μεταμορφώνει τους ανθρώπους - προς το χειρότερο φυσικά - όταν αποκτήσουν εξουσία; Δεν πρόκειτ...