Αυτοί που μπορούν την επιθυμία να την κάνουν άρνηση. Ήταν εκεί

Αυτά τα φαινόμενα της σήψης που παρακολουθούμε σε συνέχειες όλα αυτά τα χρόνια, δεν είναι  σενάρια της φαντασίας, δεν παίζουν ηθοποιοί. Είναι η σκληρή πραγματικότητα που απ’ ό,τι φαίνεται, έχουμε ασκηθεί πλέον τόσο, ώστε να μην μας εντυπωσιάζει. Ακόμα και αυτό το ακραίο  γεγονός  με την δολοφονία Παύλου Φύσσα την περασμένη εβδομάδα, έχω την αίσθηση ότι από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας,  παρότι καταδικάζει την εγκληματική ενέργεια,  το αντιμετωπίζει με την συνήθη απάθεια.  Χόντρυνε πολύ το πετσί στα χρόνια που προηγήθηκαν  και φυλάκισε  τα συναισθήματα.   
Έχει ειπωθεί πως όλο και περισσότερο βλέπουμε τον κόσμο μπροστά ή πίσω από ένα γυαλί: είτε εκείνο του παρμπρίζ του αυτοκινήτου είτε της οθόνης της τηλεόρασης ή του υπολογιστή. Η περιπλάνηση, η άσκοπη διαδρομή στην πόλη μυρίζει ναφθαλίνη. Οι άξονες έχουν το λόγο, οι ασφαλτοστρωμένοι ιμάντες πάνω στους οποίους κινείται το ανθρώπινο εμπόρευμα σε μια γιγάντια αλυσίδα παραγωγής και αναπαραγωγής: από τον τόπο κατοικίας στους τόπους εργασίας, ψυχαγωγίας και κατανάλωσης χωρίς ενδιάμεσες στάσεις και παρεκτροπές.
 

Και όσο δεν υπάρχουν παρεκτροπές, όσο σαν πρόβατα επί σφαγής ακολουθούμε την προκαθορισμένη πορεία, τόσο τα φαινόμενα θα γιγαντώνονται, τόσο οι πρωταγωνιστές  του κακού που παρακολουθούμε, θα αλωνίζουν. Δεν είναι όλα θέαμα, για να χειροκροτούμε στο τέλος της παράστασης. Δεν μπαίνουν στο σπίτι μας μέσω του τηλεοπτικού κουτιού για να μας ψυχαγωγήσουν, μπαίνουν για να μας κλέψουν. Τα εκατομμύρια που μαζεύουν στους προσωπικούς τους λογαριασμούς είναι τα ελλείμματα που καλούμαστε εμείς κάθε φορά, σφίγγοντας κι’ άλλο το ζωνάρι να καλύψουμε.
Δεν είναι όλα παιγνίδι, για να στοιχηματίζουμε το νικητή. Σ’ αυτό που παρακολουθούμε, αν δεν σηκωθούμε από τον καναπέ, οι νικητές είναι δεδομένοι και οι χαμένοι εμείς.

Μόλις γύρισα από μια πορεία. Δεν ήταν ικανοποιητική η συμμετοχή. Δεν γκρινιάζω. Ήταν εκεί αυτοί που επιμένουν ότι δεν υπάρχουν στιγμές αγώνα χαμένες. Αυτοί,  που μέσα  στους δύσκολους καιρούς, επιμένουν να εκπαιδεύουν όχι μόνο το μυαλό τους,  αλλά και τα συναισθήματά τους. Ήταν εκεί όσοι αντέχουν. Και αντέχουν γιατί γνωρίζουν και μπορούν την επιθυμία να την κάνουν άρνηση…