Προς αποφυγήν

Αν κάτι μου ενισχύει την αισιοδοξία, ότι  δεν θα  εκφυλιστεί  ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η μήτρα καταγωγής  του στενού πυρήνα των στελεχών του.  Τα ξένα προς την αριστερά φαινόμενα  που λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και σε μερικές περιπτώσεις θυμίζουν το αλήστου μνήμης κόμμα της συγκυβέρνησης, που εγγυάται την σταθερότητα στην καταστροφή,  ελπίζω να αποτελούν μεμονωμένα γεγονότα  και να μην έχουν συνέχεια.  Δεν μπορεί οι υποψήφιοι της αριστεράς,  να δίνουν τη μάχη του σταυρού, ακολουθώντας την πεπατημένη των αστικών κομμάτων που προηγήθηκαν. Το παρακάτω,  υπόψη των τοπικών υποψηφίων  του ΣΥΡΙΖΑ, γράφτηκε πριν τέσσερα χρόνια και δείχνει που οδηγούν φαινόμενα άκρατης φιλοδοξίας  και ατομικής πορείας.         

«Παρακολουθώντας χθες το βράδυ δυο κορυφαία στελέχη του τοπικού ΠΑΣΟΚ, να βγάζουν τα λερωμένα τ’ άπλυτα στον τηλεοπτικό δέκτη, πέρασα σε ένα δεύτερο επίπεδο εξειδίκευσης, περί καταμερισμού ευθυνών. Πράγματι υπάρχουν συλλογικές και ατομικές ευθύνες. Τη μεγάλη όμως ευθύνη γι’ αυτή τη ζοφερή κατάσταση που βιώνει το νησί μας, την έχει το κόμμα που κυβερνάει αυτήν την τετραετία τη χώρα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για 36 χρόνια την Κέρκυρα.

Το ΠΑΣΟΚ στην Κέρκυρα είναι καθεστώς, κυβέρνησε και κυβερνάει το νησί με όλους τους τρόπους, με όλα τα μέσα. Ακόμα και όταν δεν ήταν στην εξουσία, διέθετε όλους εκείνους τους μηχανισμούς, υποστήριξης που επέτρεψαν στην ηγεσία του να επιβιώνει παντός καιρού. Σε καμία εσωτερική διαμάχη δεν χύθηκε αίμα, τα σπαθιά ήταν χάρτινα και τα μαχαίρια ακολουθούσαν αντίστροφη πορεία, όπως στο σινεμά.
Με ένα αξιοζήλευτο τρόπο, ανακάτευε την τράπουλα της εξουσίας για να είναι πάντα εξουσία, απηλλαγμένο από ιδεολογίες, έκανε σημαία του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και ο σκοπός εν προκειμένω κάθε άλλος παρά ιερός ήταν.
«Τα αντίπαλα στρατόπεδα» χορεύοντας χορούς αντικριστούς, άλλαζαν εικόνα και βηματισμούς, παρέμεναν όμως σταθερά στην κεντρική σκηνή. Με μαγικές κινήσεις «οι εχθροί» γίνονταν "φίλοι" και οι "φίλοι" «εχθροί», αποδεικνύοντας στη διάρκεια του χρόνου, ότι αυτό που τους ενώνει, δεν ήταν η φιλία και αυτό που τους χωρίζει δεν ήταν η έχθρα, γιατί και στα δύο προέχει το συναίσθημα, που δυστυχώς δεν το έχουν νοιώσει. Αυτό που τους κράτησε ήταν η φιλοδοξία με την κακή την έννοια και σε πολλές περιπτώσεις το συμφέρον, για να μην ξεχάσουμε και την περίοδο της διαπλοκής που άνθισε επί Σημίτη και ακόμα καλεί κρατεί.
Αυτό το κόμμα με την λειτουργία του σε τοπικό επίπεδο, ευθύνεται στο μεγαλύτερο βαθμό για τη διάβρωση του κοινωνικού ιστού. Μεταχειρίσθηκε μεθόδους που απαξίωσαν την πολιτική και οδήγησε την νεολαία στην άρνηση και την απάθεια.
Πλείστα τα παραδείγματα τοπικών ηγετίσκων που η γκαρταρόμπα τους ήταν γεμάτη από καρναβαλίτικες φορεσιές. Χθες πιγκουΐνοι σήμερα καουμπόηδες, αύριο αθώες περιστερές μεθαύριο μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά. Μασκαράδες!









.