Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019

Δεν θα στο πω…

Δεκέμβρης. Χειμώνας και με τη βούλα. Χριστούγεννα. Εκεί που κλείνω απαισιόδοξα έρχεται η επόμενη λέξη να ανοίξει μια χαραμάδα. Μπορεί η ιστορία να επαναλαμβάνεται, ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω. Τα γεγονότα, όσο και αν μοιάζουν μεταξύ τους, σε άλλο χρόνο είναι άλλα. Και αυτή η κρίση που αποτελεί ένα κομμάτι του παρόντος μας, δεν είναι τίποτα άλλο από μια κουκκίδα στις πολλές που συνθέτουν τη ζωή μας. Κάποια στιγμή θα μπει στο φάκελλο της ιστορίας μας, θα ταξινομηθεί και θα περιμένει μέχρι να συμπληρωθεί και να κλείσει...
Ο,τι ζήσαμε πριν την κρίση τα ζήσαμε,ακόμα και αν αποκτήσουμε την αγοραστική δύναμη που είχαμε, η επόμενη μέρα θα είναι διαφορετική. Τίποτα δεν αφήσαμε στη μέση, αυτή είναι η ζωή μας και συνεχίζεται. Καταλαβαίνω, δεν είναι εύκολο για το καθένα να βλέπει την μεγάλη εικόνα.. Δεν είναι εύκολο να χάνεται στην απεραντοσύνη του ουρανού και να μονολογεί μια κουκκίδα είναι γη και μεις ούτε κουκκίδα και ταυτόχρονα να γίνεται ο ίδιος ουρανός


.
Ας ξεκινήσουμε με την παραδοχή, ότι η κρίση πέρασε, πως αλλιώς θα μπορούσαμε σήμερα να σταθούμε όρθιοι, αν δεν προσπεράσουμε αυτό που μας συμβαίνει στο παρόν μας και δεν σπρώξουμε πίσω σε παρελθόντα χρόνο όλα αυτά που ζούμε; Αν το καλοσκεφτούμε κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου, που βιώνουμε, στα περασμένα προστίθεται.Υπό αυτήν την έννοια η κρίση τελείωσε. Για να το εμπεδώσουμε αρκεί τα κλάσματα του δευτερολέπτου να τα βαπτίσουμε χρόνια 2010 – 2019 και συνεχίζουμε. Και συνεχίζουμε ευτυχισμένοι άνθρωποι, που έχουν να διηγηθούν τραγωδίες. Όχι αυτές που συμβαίνουν, αυτές που μας συνέβησαν. Θα μου πείτε “οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ιστορία” όπως μας λέει ένα γαλλικό γνωμικό. Δεν έχουν να σου αφηγηθούν τραγωδίες. Δεν έχουν ήττες στο ενεργητικό τους. Δεν συμφωνώ! Η ευτυχία πηγάζει μέσα από τη δυστυχία, όπως η αγάπη μέσα από τον πόνο . Θα συνεχίσουμε λοιπόν χωρίς την κρίση που μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια, άλλα αυτή δεν θα είναι πια κρίση θα είναι η ζωή μας. Θα συνεχίσουμε να ζούμε με εκείνο το παλιό τραύμα, που μπορεί να πονάει στο κρύο, για πόσο καιρό ακόμα όμως θα παραπονιόμαστε για το κτύπημα που το προκάλεσε. Θα συνεχίσουμε με λιγότερα λόγια και περισσότερη ζωή Με αφετηρία αυτό το ερώτημα να προσπαθήσουνε να δώσουμε την απάντηση όχι με λόγια, με ζωή! Θα μου πείτε φιλολογείς γιατί η κρίση σου έκλεψε τη μισή ζωή, σ' εκείνον που την έχασε όλη τι του λες; Θα ξεκινήσεις παρηγορητικά, όπως θυμάμαι σε ένα παλαιότερο κείμενο ο Οδυσσέας Ιωάννου και στο τέλος θα αισθανθείς μαλάκας.
“Έχει αρχίσει μια άλλη ζωή, οι ομορφιές είναι δίπλα σου. Οι άνθρωποι, οι φίλοι, τα αισθήματα, ο έρωτας, τα παιδιά σου, η θάλασσα, η μουσική, τα βιβλία, οι μικρές καθημερινές δημιουργίες. Πώς να σου τα πω όμως και να μην αισθανθώ χοντρομαλάκας, όταν μου λες πως πρέπει να ζήσετε τέσσερις άνθρωποι με εξακόσια ευρώ τον μήνα; Και είσαι ήδη σαράντα πέντε; Και υποψιάζομαι πως αυτό θα είναι για πάντα πια;” Δεν θα στο πω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...